غلامحسین کرباسچی میگوید: نظام تصمیمگیری کشور همیشه در وضعیت خاصی قرار دارد؛ ما نه یک حاکم دیکتاتور داریم که همهچیز در اختیارش باشد، نه یک ساختار تصمیمگیر منسجم. رئیسجمهور، مجلس، شورای نگهبان، قوه قضاییه و نهادهای نظامی و امنیتی، هرکدام سهمی در تصمیمگیری دارند و همین باعث پیچیدگی و کندی در روند تصمیمسازی، سیاستگذاری، برنامهریزی و اجرا شده است.
کرباسچی ادامه داد: وقتی دو دستگاه از یک نظام، مانند قوه قضاییه و بانک مرکزی، درباره پروندهای مثل زنجانی اظهارات متناقض دارند، نشان میدهد نظام تصمیمگیری کشور با اشکال جدی روبهروست.
وی اشاره کرد: چرا پس از ۴۷ سال هنوز نتوانستهایم بنبست سیاست خارجی را باز کنیم؟ درحالیکه این بنبست یکی از عوامل اصلی مشکلات اجرایی کشور است.
وی با اشاره به دولت پزشکیان گفت: وقتی رئیسجمهور میگوید من فقط منویات رهبری را اجرا میکنم، این در واقع شانه خالی کردن از مسئولیت است. درست است که خطمشی اصلی سیاست خارجی را رهبری تعیین میکنند، اما اجرای آن، کارشناسی، و هماهنگی با شرایط بینالمللی برعهده دولت و وزارتخانههای مرتبط است.
او افزود: آیا درست است که فردی مانند آقای عراقچی، پس از سفر به عمان، مستقیماً به کمیسیون امنیت ملی برود و پاسخگو باشد؟ این شیوه اداره کشور نیست. در زمان آقای باقریکنی چنین رویهای وجود نداشت.
کرباسچی همچنین با انتقاد از موضوع فیلترینگ گفت: رئیسجمهور باید پاسخ دهد که برای این تصمیم قرار است چه کسی را راضی کند؟ او با وعده رفع فیلترینگ از مردم رأی گرفت، پس باید به همان وعده عمل کند.
این فعال سیاسی اظهار داشت: آقای پزشکیان در بهکار بردن واژه «وفاق» دچار خطا شد. وفاق زمانی معنا دارد که دولت هدف مشخصی داشته باشد و از همه نیروها، حتی مخالفان سیاسی، برای پیشبرد آن هدف استفاده کند. به نظر من، آقای پزشکیان هنوز اهداف روشنی در بخشهای مختلف دولت تعیین نکرده است.
وی در پایان گفت: اگر مسئولان در اظهارنظرها و رفتارهای خود مراقب باشند و از تندرویها پرهیز کنند، احتمال درگیری نظامی کاهش خواهد یافت.
