به گزارش اکوایران، سال ۱۹۷۱ بود که حافظ اسد قدرت را در سوریه در اختیار گرفت. او از مسیری نظامی و از طریق چند کودتا ابتدا به فرماندهی نظامی، سپس به نخست‌وزیری و در نهایت به ریاست‌جمهوری سوریه دست پیدا کرد.

در سال ۲۰۰۰، پس از درگذشت حافظ اسد، پسرش بشار اسد به قدرت رسید. یازده سال بعد، زمانی‌که بسیاری از کشورهای عربی درگیری بهار عربی بودند، در سوریه هم خیزشی به پا شد. مردم نارضایتی خود را با حضور در خیابان‌ها نشان دادند و از آن به بعد، جنگ داخلی در سوریه به راه افتاد.

طولی نکشید که پای کشورهای خارجی هم به سوریه باز شد. کشورهای مختلف براساس منافع خودشان یا به رژیم اسد کمک می‌کردند یا به دنبال راهی برای کنار رفتنِ او بودند.

سرانجام، گروه تحریر الشام از ادلب به حلب و سپس به حما رفت و در نهایت موفق شد در فاصله ۱۰ روز، دمشق را به تصرف خودش درآورد. بشار اسد هم به ناچار خاک کشورش را ترک کرد.

پرسشی که بسیاری دارند این است که چرا مردم کنار اسد ایستادگی نکردند؟ چه چیزی باعث شد مردم از اسد به سمت گروه تحریر الشام متمایل شوند؟ نارضایتی‌های اقتصادی چقدر در این زمینه اثرگذار بوده است؟

در ویدیوی بالا ضمن بررسی برخی از مهم‌ترین شاخص‌های اقتصادی در سوریه، تلاش شده پاسخی برای این پرسش فراهم شود.