زمانیان مخالف کسب قیمت بنزین از بازارهای بین‌المللی و منطقه‌ای است. او بر این باور است بازار بنزین به اندازه کافی در ایران بزرگ هست و خودش می‌تواند کشف قیمت موثر کند. تاکید زمانیان بر بازار داخلی باعث می‌شود که احتیاط کند و پرانتزی باز کند که «گذشت آن زمانی که می‌گفتند بازار باید آزاد و رها شده باشد»؛ او از بازار تحت تنظیم صحبت می‌کند و دوباره تاکید می‌کند که این دعواهای ایدئولوژیک قدیمی را درباره خیر و شر بودن بازار را رها کنید.

این‌جاست که او توضیح می‌دهد قیمت‌گذاری دولتی بنزین چه مشقت‌هایی در پی داشته و کم‌ترین نکته‌اش هم این‌که دولت خودش را وارد موضوعی کرده که علی‌القاعده نباید در آن این‌طوری درگیر می‌بود.

زمانیان توضیح می‌دهد که در اروپا کسی بابت قیمت بنزین اعتراض نمی‌کند، حتی وقتی این قیمت‌ها فشار خیلی زیادی به آن‌ها وارد می‌کند. اما همین شهروندان اروپایی اغلب واکنش‌های تندی علیه دستکاری نظام بازنشستگی از خود نشان می‌دهند که نمونه معروف این سال‌های آن فرانسه بوده است. او در ادامه قرینه این منطق در ایران را قیمت مسکن می‌داند؛ به عبارتی کسی در ایران به‌خاطر قیمت مسکن به خیابان‌ها نمی‌ریزد اما برای قیمت بنزین چرا. داستان چیست؟

 

بُرش‌های دیگر این سخنرانی:

۱. فرق داستان‌سرایی و تبیین‌‌ در علوم انسانی چیست؟

۲. ارزانی کارگر در ایران به‌معنی یارانه‌ای بودن آن است؟

۳. آیا می‌توان بدون یک تئوری واحد سیاست‌گذای اقتصادی کرد؟

۴. چرا در ایران هیچ‌کس مسئولیت قیمت بنزین را برعهده نمی‌گیرد؟

۵. آیا مدل کاست‌پلاس برای قیمت‌گذاری بنزین مناسب است؟

۶. داستان‌سرایی‌های بی‌پایان در اقتصاد ایران؛ نمونه ایده تناسبی قیمت‌گذاری بنزین

 

کامل این سخنرانی را اینجا ببینید: