سهم مالیات از منابع عمومی دولت در لایحه بودجه سال آینده کشور به 51 درصد رسیده است؛ سهمی بیش از نیمی از منابع عمومی دولت که در مقایسه با سهم سال گذشته مالیات، نشان دهنده حرکت پرشتاب دولت به سوی کسب درآمدهای مالیاتی بیش از سایر منابع بودجه و بازکردن حساب ویژه بر درآمدهای مالیاتی در سال آینده است.

دولت ابراهیم رئیسی با وزارت احسان خاندوزی که از دانشگاه امام صادق و مرکز پژوهش های مجلس به وزارت اقتصاد رسیده، با رویکردی متفاوت از اندیشمندان حوزه توسعه به مالیات می نگرند. 

بنابر الگوی مالیاتی دولت برای سال آینده، مالیات ستانی بیش از آنکه بخشی از ابزارهای دولت برای اصلاح ساختار اقتصادی باشد، ابزاری برای درآمدزایی دولت بوده که می تواند در شرایط ناپایدار منابع حاصل از صادرات نفت، بخشی از کسری احتمالی بودجه را تامین نماید. این در حالی است که دولت باید همزمان با افزایش منابع از طریق مالیات، به سمت کاهش هزینه های غیرضروری در بودجه و کارایی هزینه‌کرد حرکت کند. به عبارتی دولت باید همزمان با ستاندن مالیات، از هزینه های غیر ضروری مانند بودجه برخی نهادهای خاص بکاهد یا مانع افزایش ردیف های بودجه ای شود که هر ساله بر تعداد آنها افزوده می شود.

اما با وضعیت اقتصادی امروز ایران، رشد مالیات ستانی چه تبعاتی دارد؟ منتقدان چه ایراداتی به رویکرد و الگوهای مالیات ستانی دولت ابراهیم رئیسی وارد می دانند؟ آیا  این نوع مالیات ستانی می تواند به اصلاح ساختار اقتصادی منجر شود؟ منتقدان چه می‌گویند؟

در این برنامه از «بررسی لایحه بودجه 1403»زینب موسوی و محمد جندقی از تحریریه اکوایران به موشکافی در این موضوع پرداخته و به این سوالات درباره مالیات ستانی در لایحه بودجه سال 1403 کل کشور می‌پردازند.