این جمله ای است که برای ارائه تصویر از وضعیت متغیرهای کلان اقتصاد کشور طی یکسال 1403 از سوی دو اقتصاددان ارائه می شود. فرهاد نیلی و پرویز خسروشاهی با تشریح وضعیت کنونی اقتصاد کشور و عوامل اثرگذار بر آن، مسیر احتمالی برای اقتصاد کشور در 1404 را تشریح کرده اند.
از نگاه آنها اگرچه هر اقتصادی می تواند از دریچه های مختلف در معرض ریسک قرار گیرد اما نکته مهم این است که در مواجهه اقتصاد با ریسک، مدیریت و تدبیر اتفاق بیفتد.
نیلی اعتقاد دارد طی دو سال گذشته سه ریسک غیراقتصادی شامل جنگ اوکراین، هفتم اکتبر و ترامپ دو، وضعیت اقتصادی کشور را تغییر داده‌اند به طوریکه در سال 1403 نظام تصمیم گیری کشور نتوانست تاب آوری اقتصادی را در مواجهه با این ریسک ها افزایش دهد. به گفته او دلیل این وضعیت هم این بود که نظام تدبیر کشور مستقل از شرایط و ریسک ها در مسیر دیگری حرکت می کرد. به تعبیر دیگر با وجود آنکه شرایط به طور معناداری تغییر کرد، نظام تدبیر کشور بدون تغییر ماند.
این دو اقتصاددان با تاکید بر کاهش سرمایه اجتماعی طی سال های اخیر معتقدند: در حال حاضر حوزه پاسخگویی برای شرایط موجود دولت شناخته می شود، در حالیکه حوزه حل مساله بیرون از دولت است به این معناکه شرایط فعلی راه حل اقتصادی ندارد.
آنها رمز موفقیت کشور را در قدرت تطبیق پذیری می دانند و با نگاه به آینده می گویند: همچنان فرصت طلایی برای تصمیم گیری وجود دارد.
