با توجه به دسترسی ایران به منابع گازی، تجربه نیروی انسانی و شرکتهای نیروگاهساز، شبکه گسترده صادرات برق و موقعیت ژئواستراتژیک و همسایگی با چندین کشور در منطقه و نیز با داشتن رویای رسیدن به هاب منطقه تا سال 1404، همچنان ایران فرسنگ ها از این رویا فاصله دارد.
از سویی دیگر تحلیلگران معتقدند ساخت نیروگاهها با توان داخلی در سایر کشورها نیز یکی از مسیرهای تحقق برنامه هاب منطقه بوده که در این میان شرکت های بزرگ و فعال در صنعت برق می توانستند نقش جدی ایفا کنند.
اما سوال اصلی اینجاست که اگر امکان صدور برق به بخش خصوصی داده و از طرفی زمینه های قانونی نیز برای ساخت خطوط فراهم می شد، اکنون «هاب منطقه» رویای نافرجام نبود؟ و آیا در حال حاضر در منطقه کشوری وجود دارد که به هاب منطقه نزدیک شده باشد؟
علیرضا کلاهی صمدی، رئیس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانى، صنایع، معادن و کشاورزى ایران در اکو نیروی این هفته دلایل نرسیدن به رویای «هاب منطقه» در صنعت برق را بازگو کرده است
