به گزارش اکوایران؛ قطعی برق دوباره مشکل‌ساز شده و تولید در بسیاری از کارخانه‌ها را دچار اختلال کرده است. قطعی این دوره نه تنها صنایع بزرگ مثل فولاد و سیمان را به خاموشی فراخوانده بلکه به صنایع گوچک از جمله صنایع پلیمری همچون ظروف یکبار مصرف هم رسیده است. اگرچه وزارت نیرو اعلام کرده دوره خاموشی ها را بین صنعت و شبکه خانگی تقسیم کرده و از سوی مدعی است که دوره های خاموشی ها را اعلام کرده است اما اینها مشکلی از صنایع رفع نکرده است.

در بعضی از کارخانه‌ها کوچک مثل تولید ظروف یک‌بار مصرف، قطع برق چندساعته یعنی از بین رفتن یک روز کاری. دستگاه‌هایی که با حرارت بالا کار می‌کنند، وقتی خاموش می‌شوند، زمان زیادی لازم دارند تا دوباره گرم شوند و به حالت عادی برگردند. این یعنی ضرر بیشتر، زمان بیشتر و خستگی بیشتر برای تولیدکننده. در صنعت دارو هم قطع برق خطرناک است؛ چون ممکن است مواد حساس خراب شوند یا روند تولید دارو عقب بیفتد. 

رضا خلج  رئیس اتاق اصناف شهرستان شهریار در واکنش به این وضعیت به نقد قطعی مکرر برق در واحدهای تولیدی پرداخت. او گفت: این مسئله را یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های پیش‌روی تولیدکنندگان در روزهای اخیر است و خواستار رسیدگی فوری مسئولان به وضعیت صنایع حساس شد.

او افزود: در شرایطی که بسیاری از صنایع کشور با چالش‌های گوناگون اقتصادی، تأمین مواد اولیه، بازار فروش و تورم دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، معضل جدید و جدی‌تری به نام قطعی مکرر برق، صنعت پلیمر و به‌ویژه تولیدکنندگان ظروف یک‌بار مصرف را تا مرز نابودی پیش برده است.

رئیس اتاق اصناف شهرستان شهریار ادامه داد: صنعت پلیمر با تجهیزات حساس و فرآیندهای دمایی دقیق اداره می‌شود. برخلاف بسیاری از صنایع که پس از قطع و وصل برق می‌توانند به‌سرعت به روند تولید بازگردند، در صنعت ما قطع سه‌ساعته برق، به‌معنای توقف حداقل شش ساعته تولید است. دستگاه‌هایی که هنگام قطعی برق، با مواد داغ در سیلندرها متوقف می‌شوند، پس از بازگشت برق باید چند ساعت صرف گرم‌سازی مجدد کنند تا دوباره آماده تولید شوند. در چنین شرایطی، وقتی برق در روز دو بار قطع می‌شود، عملاً کل روز کاری از دست می‌رود. از آن تأسف‌بارتر، قبض‌هایی است که با عناوینی مانند هزینه ترانزیت و تجاوز از قدرت، با مبالغ گزاف صادر می‌شود؛ برق نداریم، اما هزینه‌اش را می‌دهیم. حتی تماس‌های مکرر تهدیدآمیز برای قطع برق در صورت عدم پرداخت سریع، آرامش روانی تولیدکننده را هم به‌خطر انداخته است.

خلج  اشاره کرد که شهریار به عنوان قطب تولید ظروف یک‌بار مصرف کشور و یکی از بی‌نظیرترین مراکز تولید در خاورمیانه شناخته می‌شود. هشدار داد: نابودی این صنعت تنها یک بحران محلی نیست، بلکه آسیب به زنجیره تولید ملی و حتی صادرات کشور خواهد بود.

طبق اعلام اتاق اصناف ایران،  او از دولت خواست صدای آنها را بشنود، نه‌تنها برای حمایت از تولید، بلکه برای جلوگیری از فروپاشی یکی از معدود صنایع فعال و موفق کشور.