به گزارش اکوایران، گروهی از استارتاپ‌های زیست‌فناوری یک پروژه جاه‌طلبانه را کلید زده‌اند که هدف آن تولید چرم ایجادشده در آزمایشگاه با الهام از «تیرونوسوروس رِکس» است. این همکاری شامل شرکت‌های ارگانوئید (هلند)، چرم آزمایشگاهی (بریتانیا) و VML (ایالات متحده آمریکا)، آژانس پشت پروژه «کوفته قلقلی ماموتی» است.

به نوشته ساینس الرت، هدف این استارتاپ‌ها ایجاد یک گزینه پایدار برای چرم‌های سنتی است که می‌تواند از کشتار حیوانات، جنگل‌زدایی و فرآیندهای دباغی شیمیایی سنگین جلوگیری کند.

طبق بیانیه منتشرشده در این رابطه، این تیم قصد دارد چرم را با استفاده از دی‌ان‌ای تی‌رکس مهندسی کند. با این حال‌، این ادعا با موانع علمی بزرگی مواجه است: تاکنون دانشمندان نتوانسته‌اند دی‌ان‌ای دایناسورها را بازیابی کنند و حتی بهترین‌ فسیل‌ها از نظر ساختار، پس از میلیون‌ها سال فاقد دی‌ان‌ای هستند. قدیمی‌ترین دی‌ان‌ای کشف‌شده مربوط به ماموت‌های سیبری است که قدمت آن به 1.6 میلیون سال می‌رسد، در حالیکه تی‌رکس حدود 66 میلیون سال قبل منقرض شد.

در عوض، این پروژه بر کلاژن فسیل‌شده تی‌رکس تمرکز کرده است؛ یک پروتئین ساختاری که کلید اساسی برای دوام و بافت این چرم است. در حالیکه یک مطالعه در سال 2007 مدعی شد که توانسته بخشی از کلاژن تی‌رکس را توالی‌یابی کند، محققانی که نسبت به این موضوع تردید دارند، می‌گویند که این نتایج ممکن است بر اثر آلودگی از حیوانات مدرن مانند شترمرغ یا تمساح باشد.

اگر کلاژن واقعی تی‌رکس یافت شود، این استارتاپ‌ها باید ترکیب آمینو اسید و توالی‌یابی ژنتیکی آن را مهندسی معکوس کنند. پس از آن، این توالی‌یابی ژنتیکی می‌تواند با خویشاوندان مدرن تی‌رکس مقایسه شود و برای تولید آزمایشگاهی، در خطوط سلولی خاصی قرار بگیرند.

توماس میچل، مدیرعامل شرکت ارگانوئید، چشم‌اندازی را متصور است که در آن زیست‌ماده‌های الهام‌گرفته از گونه‌های ماقبل تاریخ، جایگزین‌هایی پایدار برای کالاهای لوکس ارائه دهند. با این حال، اگر این پروژه موفقیت‌آمیز باشد، محصول نهایی ممکن است تنها آثار بسیار کوچکی از کلاژن شبیه به تی‌رکس را در خود داشته باشد؛‌ موضوعی که باعث طرح این پرسش می‌شود: آیا این چرم‌ها واقعا چرم دایناسور هستند؟