۵ نقطه جوش جهان در سال جدید؛ ۲۰۲۴ شاهد جنگ‌ها و درگیری‌های بیشتری خواهد بود؟

به گزارش اکوایران، سال 2023 متأسفانه در صحنه جهانی یک سال خشونت آمیز بود. جنگ بین اسرائیل و حماس در غزه آغاز شد که منجر به کشته شدن هزاران فلسطینی و صدها اسرائیلی از جمله از کودکان از هر دو طرف شد. و جنگ تلخ بین روسیه و اوکراین بدون هیچ پایانی در چشم‌انداز ادامه یافت.

در نتیجه‌ی تمرکز بر این دو درگیری، کشورهای دیگر از توجه‌ها خارج شده‌اند. با این حال، برخی از این کشورها با ناآرامی‌های در حال جوشش دست و پنجه نرم می‌کنند که می‌تواند در سال 2024 فوران کند و کانون توجه جهانی را به خود جلب کند.

به نوشته پایگاه د کانورسیشن، در اینجا پنج مکان آمده است که درگیری‌های داخلی یا ناآرامی‌ها در آن‌ها می‌تواند بدتر شود و به طور بالقوه به خشونت منجر شود.

میانمار

میانمار در سال 2021 به هرج و مرج فرو رفت، زمانی که یک کودتای نظامی دولت دموکراتیک منتخب به رهبری آنگ سان سوچی را سرنگون کرد و باعث اعتراضات مدنی گسترده شد که در نهایت به مقاومت مسلحانه بدل شد.

این کشور که 135 گروه قومی را در خود جای داده، به ندرت در صلح بوده است. قبل از کودتا، برای سال‌ها یک درگیری داخلی با درجه پایین بین ارتش و چندین گروه قومی اقلیت در جریان بود که مدت‌ها به دنبال کنترل منابع طبیعی در مناطق خود و استقلال از دولت بودند.

این وضعیت پس از کودتا به شدت تشدید شد و گروه‌های شبه‌نظامی قومی به مبارزان دموکراسی‌خواه از اکثریت بامر پیوستند که به حکومت نظامی اعتراض داشتند. مقاومت آن‌ها در اواخر سال 2023 با یک حمله هماهنگ از شمال تشدید شد، که بیشترین تلفات دهه‌های اخیر را از ارتش گرفت.

شورشیان کنترل شهرها و روستاها در مرز شمال شرقی با چین، از جمله کنترل بر مسیرهای تجاری کلیدی را به دست گرفتند.

سرسختی مقاومت این گروه‌های اقلیت، در کنار امتناع ارتش از سازش، نشان می دهد که جنگ داخلی میانمار ممکن است در سال 2024 به طور قابل توجهی بدتر شود و توجه بین المللی را دوباره به خود جلب کند.

مالی

در مالی، کشوری در منطقه پرآشوب ساحل آفریقا، تنش‌ها در طول سال 2023 تشدید شد و اکنون خطر تبدیل شدن به یک جنگ داخلی تمام عیار وجود دارد.

مالی مدت‌هاست با فعالیت‌های شورشی مبارزه کرده است. در سال 2012، دولت مالی در یک کودتا سقوط کرد و شورشیان طوارق، با حمایت شبه نظامیان اسلام‌گرا، قدرت را در شمال به دست گرفتند.

در سال 2013 سازمان ملل متحد یک ماموریت حافظ صلح را برای ایجاد ثبات در مالی تأسیس کرد. سپس، در سال 2015، گروه‌های شورشی کلیدی توافق نامه صلحی را با دولت مالی امضا کردند.

پس از دو کودتای دیگر در سال‌های 2020 و 2021، افسران ارتش قدرت خود را تثبیت کردند و گفتند که کنترل کامل دولت را بر سراسر مالی باز می‌گردانند. رژیم اصرار داشت که نیروهای حافظ صلح سازمان ملل از کشور خارج شود، که در ژوئن 2023 این اتفاق افتاد. متعاقباً، خشونت بین ارتش و نیروهای شورشی بر سر پایگاه‌های نیروهای سازمان ملل آغاز شد.

در نوامبر، ارتش با حمایت گروه واگنر روسیه، کنترل شهر استراتژیک کیدال در شمال را که از سال 2012 در کنترل نیروهای طوارق بود، به دست گرفت. این امر صلح شکننده‌ای را که از سال 2015 برقرار بوده است، تضعیف می‌کند.

بعید است که ارتش بتواند کنترل کامل تمام مناطق تحت کنترل شورشیان در شمال را به دست آورد. در عین حال، شورشیان جسورتر شده‌اند. با توجه به این که توافق صلح 2015 اکنون عملاً به پایان رسیده است، می توانیم در سال 2024 انتظار افزایش خشونت را داشته باشیم.

لبنان

در سال 2019، اعتراضات مدنی گسترده‌ای در لبنان علیه رهبرانی که گفته می‌شد به نیازهای روزمره مردم رسیدگی نمی کنند، آغاز شد.

با تغییر دولت، تشدید بحران اقتصادی و انفجار بزرگ در بندر بیروت، وضعیت همچنان رو به وخامت می‌رود.

اعتراض در مقابل بانکی در لبنان پس از اینکه ارزش لیر در برابر دلار آمریکا در مارس 2023 به پایین ترین حد خود رسید

صندوق بین المللی پول در ماه سپتامبر از لبنان به دلیل عدم اصلاحات اقتصادی انتقاد کرد. دولت لبنان همچنین نتوانسته است در مورد تعیین رئیس جمهور به توافق برسد، پستی که بیش از یک سال است خالی مانده است.

در این وضعیت خطر فروپاشی نظم شکننده تقسیم قدرت در لبنان وجود دارد که در آن پست‌های سیاسی کلیدی نخست‌وزیر، رئیس مجلس و رئیس‌جمهور به ترتیب به یک مسلمان سنی، مسلمان شیعه و مسیحی مارونی اختصاص داده می‌شود.

اخیراً، جنگ بین اسرائیل و حماس این تهدید را ایجاد کرده که به به لبنان، محل استقرار حزب‌الله سرایت کند، گروهی که گفته می‌شود ارتشی متشکل از 100،000 جنگجو دارد. نکته مهم، این است که گردشگری به عنوان یک امید کلیدی برای بهبود اقتصادی لبنان به خطر افتاده است.

این عوامل ممکن است یک فروپاشی جدی اقتصادی و سیاسی در سال 2024 را تسریع کنند.

پاکستان

از زمان استقلال پاکستان در سال 1947، ارتش نقش مداخله جویانه‌ای در سیاست ایفا کرده است. اگرچه رهبران پاکستان توسط مردم انتخاب می‌شوند، اما مقامات نظامی در مواقعی آن‌ها را از قدرت برکنار کرده‌اند.

در سال 2022، رهبران نظامی پاکستان به عمران خان، نخست وزیر پشت کردند. او متعاقباً با رای پارلمان از قدرت برکنار شد و بعداً به اتهاماتی که طرفدارانش ادعا می‌کنند انگیزه‌های سیاسی دارد، دستگیر شد.

پس از دستگیری او تظاهرات خشونت آمیزی در سراسر کشور آغاز شد، یک نمایش خشم علیه ارتش که زمانی غیرقابل تصور بود.

پاکستان همچنین با سرریز بی ثباتی از کشور همسایه، افغانستان و افزایش حملات تروریستی مواجه است. این چالش‌های امنیتی با مشکلات اقتصادی و هزینه‌های ادامه‌دار ناشی از سیل‌های ویرانگر سال ۲۰۲۲ ترکیب شده‌اند.

انتظار می رود پاکستان در فوریه 2024 انتخابات پارلمانی برگزار کند و پس از آن دولت موقت نظامی فعلی قدرت را به حکومت غیرنظامی بازگرداند. بسیاری از نزدیک ارتش را زیر نظر دارند. اگر این انتقال قدرت صورت نگیرد، یا در آن تاخیر به وجود بیاید، ممکن است به ناآرامی‌های داخلی ختم شود.

سری لانکا

سریلانکا در سال 2022 با یک بحران اقتصادی فلج کننده مواجه شد که منجر به کمبودهای اساسی سوخت، مواد غذایی و پزشکی شد. اعتراضات مدنی باعث شد که گوتابایا راجاپاکسا، رئیس جمهور وقت، کشور را ترک کند. او به سرعت توسط رانیل ویکرمسینگ رئیس جمهور فعلی جایگزین شد.

در سال 2023 زمانی که سریلانکا اجرای اصلاحات اقتصادی را به عنوان بخشی از توافقنامه کمک مالی با صندوق بین المللی پول آغاز کرد، ثبات بازگشت. با این حال، نارضایتی گسترده از نخبگان سیاسی و عوامل اصلی مشکلات اقتصادی کشور مورد توجه قرار نگرفته است.

انتخابات نیز قرار است در اواخر سال 2024 در سریلانکا برگزار شود. در حالی که ویکرمسینگ، رئیس‌جمهور فعلی، احتمالاً برای دومین دوره نامزد خواهد شد، اما مردم اعتماد کمی به او دارند و او را بیش از حد به نخبگان سیاسی فاسد نزدیک می‌دانند.

این نارضایتی می‌تواند منجر به اعتراضات جدیدی شود، به ویژه اگر اقتصاد دوباره دچار مشکل شود و وضعیتی که منجر به برکناری راجاپاکسا در سال 2022 شد، دوباره تکرار شود.