در آستانه یک جنگ تمام عیار؛ کیم واشنگتن را خلع سلاح کرد؟

به گزارش اکوایران، کره شمالی، یکی دیگر از دشمنان غرب وعده «نابودی کامل» آمریکا و متحدانش را می دهد. کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی در چندین سخنرانی اخیر به صراحت اعلام کرده است که سلاح انتخاب شده برای نابودی، «شمشیر ارزشمند» او خواهد بود - یعنی زرادخانه رو به رشد سلاح های هسته ای.

کره در آستانه جنگ؟

به نوشته اقتصادنیوز، به نقل از بلومبرگ، به گفته رابرت کارلین و زیگفرید هکر، دو دانشمند علوم سیاسی و ناظر کهنه کار فعل و انفعال های پیونگ یانگ، براین باورند که "کیم جونگ اون مانند پدربزرگش در سال 1950 تصمیمی استراتژیک برای آغاز جنگ گرفته است." به باور این دو، اگر موضع گیری «کیم» را اندکی جدی بگیریم ، شبه جزیره کره در آستانه بحرانی جدی است. جنگ در این منطقه در کنار جنگ در اوکراین و غزه و حتی سناریوهای تنگه تایوان و دریای چین جنوبی می تواند جهان را در یک قدمی جنگی تمام عیار قرار دهد.تقریباً سه دهه پس از پایان جنگ سرد، سه نسل از کیم‌ها، علی‌رغم حکومت غیراخلاقی شان، برای نوعی توافق با آمریکا تلاش کردند؛ تلاش هایی که شکست خورد.آنها واشنگتن را دشمن امپریالیستی می دانستند، اما در عین حال به این بازیگر به عنوان حائل بالقوه در برابر روسیه و چین که به آنها بیاعتمادند، نگاه می کردند.

اما کیم ها به این باور رسیدند که تنها راه برای جلوگیری از تهاجم کره جنوبی و ایالات متحده داشتن سلاح هسته ای است. بنابراین آنها زرادخانه شان را ساختند. اولین آزمایش (از شش مورد تا کنون) در سال 2006 انجام شد.بنابراین، خلع سلاح هسته ای، هدف اصلی آمریکا در شبه جزیره باقی ماند. سیاست های منتخب واشنگتن هویج و چماق بوده است. این تحریم‌ها شامل تحریم‌های شدیدتر می‌شد، از جمله نه قطعنامه تصویب شده توسط شورای امنیت سازمان ملل بین سال‌های 2006 و 2017. این گزاره قابل توجه است زیرا این رای‌ها با موافقت چین و روسیه، هر دو عضو دائمی دارای حق وتو، همراه بود. هویج های پس از سال 2006 شامل وعده هایی برای رفع مجدد تحریم ها بود.

ولفگانگ نواک، سیاستمدار کهنه کار  از جمله کارشناسانی بود که تحولات شبه جزیره کره را رصد می کند. او از سال 2012 به طور منظم از کره شمالی و کره جنوبی بازدید کرد و با رهبرانش گفتگو داشت. پیام او این بود که تنها راه برای جلوگیری از فاجعه ایجاد اعتماد تدریجی است، همان رویکردی که آلمان شرقی و غربی در طول دهه 1970 با وجود رقیب از آن پیروی کردند. او اصرار داشت که هویج و چماق های آمریکایی نتیجه معکوس دارند، زیرا کره شمالی «ابله نیست».

سیاست شکست خورده واشنگتن

با این حال گروهی از تحلیلگران براین باورند که مارپیچ مرگ فعلی تنها بین سال‌های 2018 و 2019 در دوران دولت دونالد ترامپ آغاز شد. درست زمانی که دو رهبر ابتدا در سنگاپور، سپس در هانوی و در نهایت در منطقه غیرنظامی کره با یکدیگر دیدار کردند. به نظر می رسید که اجلاس سران در ابتدا خوب پیش رفت. ترامپ پس از یک دیدار در توئیتر نوشت: «دیگر تهدید هسته‌ای از سوی کره شمالی وجود ندارد».مذاکرات در عوض به فاجعه ای تبدیل شد که امروز پس لرزه های آن آشکار می شود. کیم به این نتیجه رسید که ترامپ تنها به دنبال خلع سلاح هسته ای است بدون آن که امتیاز دهد.

پس از آن کیم شرایطش را پس گرفت و با سرعت ساخت موشک و تسلیحات اتمی را دنبال کرد. کیم اکنون معتقد است که تنها زمانی می‌تواند با واشنگتن مذاکره کند که موشک‌هایش به ایالات متحده برسد.موسسه تحقیقات صلح بین المللی استکهلم تخمین می زند که کیم تا یک سال پیش 30 کلاهک هسته ای و پلوتونیوم و اورانیوم کافی برای ساخت 70 کلاهک داشت. بیشتر این بمب ها چندین برابر قوی تر از بمب هایی هستند که در هیروشیما و ناکازاکی انداخته شده اند. برای تحویل این کلاهک ها، کره شمالی انواع مختلفی از موشک ها را آزمایش کرده است. برخی از آنها از خشکی پرتاب می شوند، برخی دیگر از زیردریایی ها. برخی کوتاه برد و برخی دیگر بین قاره ای هستند. تعداد کمی از گلایدرهای مافوق صوت هستند که می توانند از دفاع هوایی فرار کنند و جدیدترین آنها از سوخت جامد استفاده می کند که به آنها اجازه می دهد سریع و مخفیانه پرتاب شوند.

غرب خلع سلاح شد

کیم علاوه بر کلاهک‌های «استراتژیک» (برای نابود کردن کل شهرهای کره جنوبی، ژاپن یا ایالات متحده)، بمب‌های «تاکتیکی» کوچک‌تری (یک اصطلاح نسبی) را نیز به زرادخانه اش اضافه کرده که برای پیروزی در نبردهای اولیه در بردهای کوتاه‌تر پرتاب می‌شوند. مراحل جنگ او براساس دکترین جدیدی تعریف شده است.منطق کیم ساده است. او می‌داند که ارتش‌های متعارف ایالات متحده و متحدانش بسیار برتر از ارتش او هستند و او در یک جنگ غیرهسته‌ای به سرعت شکست می‌خورد. وقتی کشورهایی که دارای زرادخانه های هسته ای مشابه هستند (مثلاً اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده) با هم روبرو می شوند، چشم انداز تخریب مطمئن متقابل هر دو از بین می رود. اما در یک رویارویی نامتقارن مانند جنگ بین کره شمالی و ایالات متحده، آنها متوجه می‌شوند که کشور ضعیف‌تر چیزی برای از دست دادن ندارد.

چندین تحول  رویارویی را بدتر کرده است. یون سوک یول، رئیس جمهور کره جنوبی در طول مبارزات انتخاباتی اش برحمله پیشگیرانه علیه شمال تاکید داشت. این رویکرد فقط کیم را پارانوئیدتر کرده و آماده تر برای جلوگیری از چنین پیش دستی. هر گونه مانور آمریکا و کره جنوبی می تواند رهبر کره شمالی را تحریک کند.علاوه بر این، دشمنان سابق کیم در مسکو و پکن به متحدان واقعی او علیه ایالات متحده تبدیل شده اند. کره شمالی برای جنگ علیه اوکراین به روس‌ها موشک و مهمات می‌دهد و در ازای آن کمک‌های فناوری و غذا دریافت می‌کند. این کشور به واسطه تجارت با چین در مقابل تحریم های غرب ایستادگی می کند. کیم دلایلی دارد که احساس کند بخشی از "محوری" است که می تواند ایالات متحده را شکست دهد.کیم ممکن است در طول فصل انتخابات آمریکا فقط در حال تکان دادن شمشیر خود باشد، به این امید که ترامپ در نوامبر پیروز شود و این بار با یک توافق بهتر به نشست سران بازگردد. گروهی چنین سناریویی را بعید می دانند زیرا ضربه روحی نشست هانوی فراموش نمی شود.

تحریم‌های غرب مدت‌ها پیش بی‌اثر شده‌اند و مانند چوب یا هویج بی‌فایده هستند. مورد دیگر این است که افزایش "بازدارندگی" حتی بیشتر - با استقرار مجدد تسلیحات هسته ای آمریکا در کره جنوبی (آنها در سال 1991 خارج شدند) یا اجازه دادن به کره جنوبی برای احیای توان نظامی اش - ممکن است کیم را به تحریک وادارد. اگر وضعیت به همان اندازه وخیم است که به نظر می رسد، بهترین سیاست این است که هدف خلع سلاح هسته ای کنار گذاشته شده و بر خطرهای احتمالی تمرکز شود.