وی مطرح کرد: این شروط به این معناست که یا ایران اجازه دهد یک کنسرسیوم مشترک تشکیل شود و حق غنیسازی نداشته باشد، یا اینکه رژیم صهیونیستی حق غنیسازی ایران را بپذیرد اما در مقابل، این حق بهطور موقت تعلیق شود و معادله «تعلیق در برابر تعلیق» برقرار شود.
بیات گفت: یکی از پیشنهادهای اساسی رژیم صهیونیستی در این چارچوب، ورود به چرخه تغییر نظم در خاورمیانه است. در چنین شرایطی، ما نیاز داریم که برای تأمین نیازهای مالی و نظامی خود با یکی از بازیگران بزرگ فرامنطقهای همکاری کنیم. اکنون دو قدرت تجدیدنظرطلب، یعنی چین و روسیه، پیش روی ما قرار دارند؛ یکی میتواند نیازهای عمدتاً نظامی ما را تأمین کند و دیگری شریک امنیتی ما باشد. اما در این زمینه نوعی انفعال دیده میشود.
این کارشناس مطرح کرد: از سوی دیگر، لازم است در بازارهای مالی و انرژی این پیام بهروشنی مخابره شود که اگر قرار باشد زیرساختها و تأسیسات ایران هدف حمله قرار گیرد، حتی یک قطره نفت صادر نخواهد شد و تنگهها ناامن خواهند شد. این پیامی بسیار مهم است.
