به گزارش اکوایران،تغییر کاربری مدرسه ای تاریخی به مسکونی،تغییر پنهه فضای سبز به مسکونی ،ساخت و ساز مسکونی در زمین های دانشگاهی و ... رویکرد دو سال اخیر مصوبات کمیسیون ماده 5 است .

موضوعی که نگرانی های زیادی را به دنبال داشته است . یکی از کارشناسان حوزه شهری معتقد است :‌ کمیسیون ماده پنج، در کانون از دست رفتن سرمایه‌ها و بضاعت‌های خدماتی موجود و آینده این شهر قرار گرفته است. به گفته کارشناسان شهری، بند ۲ مصوبه ۶۵۸ کمیسیون ماده ۵، در تاریخ ۱۵/12/۱۴۰۱ شامل ده‌ها مورد از تغییر کاربری‌های خدماتی موجود و آتی شهر از جمله آموزشی، درمانی، مذهبی، فرهنگی، تاسیسات شهری و ... به مسکونی و دیگر کاربری‌های غیرخدماتی است که شاید برخی از این کاربری‌ها با حسن تدبیر شهرداری و متولیان امر و لحاظ حقوق مالکانه امکان حفظ و تثبیت داشت. متاسفانه جریان حاکم بر کمیسیون ماده ۵، افزایش بارگذاری‌های عمدتاً مسکونی و حذف ظرفیت‌های خدماتی موجود و آینده شهر تهران است.

در تعداد قبل توجهی از مصوبات ماده پنج و پروژه های مسکونی ، خدمات تامین شده متناسب با بارگذاری تراکمی و جمعیتی نیست و سرانه‌های پیشنهادی طرح جامع و دیگر مراجع مانند شورایعالی شهرسازی و معماری یا مصوبه مجلس در خصوص تامین حداقل فضاهای آموزشی در ازای بارگذاری ۲۰۰ واحد مسکونی آنچنان که باید رعایت نمی شود.

آثار و آسیب این رویکرد سهل انگارانه و تاحدی سوداگرانه، پس از جمعیت پذیری و حضور ساکنان نمایان می‌شود که شاید دیگر جای جبران و تامین کسری ها و کمبودها نباشد و رنج دائمی گریبان گیر ساکنان پروژه ها و بافت های پیرامونی شود.

ناصرامانی عضو شورای شهر تهران درخصوص بی توجهی به حفظ سرانه های خدماتی در مصوبات کمیسیون ماده 5 به اکوایران می گوید: یکی از مهمترین وظایف کمیسیون ماده پنج این است که  سرانه ها را تامین کند و اگر تصمیمات کمیسیون ماده پنج بخواهد منجر به حذف سرانه ها شود حتما اشکال دارد و محل ایراد است و نباید چنین اتفاقی بیافتد.

او ادامه می دهد : یکی از اعتراضات من به کمیسیون ماده پنج این بود که در تهران به اندازه کافی بارگذاری مسکونی داریم و بسیاری از مناطق تهران به طور کامل سرانه جمعیتیشان تکمیل است و دادن مجوز ساخت و ساز بدون تامین سرانه اضافه کردن مشکل است. زیرا بیشتر مناطق مشکل کمبود سرانه دارند.

امانی یادآور می شود : شورای شهر تهران در تصمیم گیری های کمیسیون ماده 5 دخالتی ندارد و  رئیس شورای شهر فقط به عنوان یک فرد مطلع در جلسات شرکت می کند و حق رأی ندارد و این مشکلات باید از طریق رئیس شورای عالی شهرسازی که وزیر راه است و دبیرش  پیگیری و درخصوص آن تصمیمی جدی گرفته شود تا این روند متوقف شود .

  مهدی اقراریان رییس کمیته نظارت و حقوقی شورای شهر تهران هم درگفت و گو با اکوایران با یادآوری یکی از تذکراتی که مدتی پیش در خصوص بی توجهی به تامین سرانه های شهر تهران داده بود می گوید:تذکری که به صورت مکتوب در مورد منطقه 15 و شهرک شهید بروجردی دادم درخصوص  بحث نادیده گرفتن سرانه ها در شهر تهران بود. اما دو عضو شورای شهر که در جلسات کمیسیون ماده 5 حضور دارند (رییس شورای شهر و رییس کمیسیون شهرسازی و معماری) حق رای ندارند و عضو ناظر هسستند . من هم جزو منتقدین عملکرد کمیسیون ماده 5 هستم و به تازگی تذکری به شهردار تهران درخصوص نامه جمعی از دانشگاهیان به ایشان زدند دادم و به صورت رسمی درخواست کردم شهردار تهران پاسخ این تذکرات را بدهد.

او ادامه می دهد :‌وضعیت تهران وضعیت خوبی نیست. در ملاقاتی که اخیرا به اتفاق ریاست شورا  با معاون حقوق عامه دادستان کل کشور داشتیم یکی از موضوعاتی که مطرح کردم این بود که موضوعات و مسائل تهران در دستور سران قوا قرار بگیرد. این الگو و مدل حکمرانی الگوی مطلوبی در خصوص پایتخت نیست. آلودگی هوا از تهران آغاز شد و امروز به سایر کلان شهرهایمان تعمیم پیدا کرده و اگر به سرانه ها توجه نکنیم با چالش و مشکل مواجه می شویم.

اقراریان تاکید می کند : نباید از طریق فروش شهر و شهرفروشی هزینه های اقداماتمان را تامین کنیم و بایستی تصمیمی که می گیریم همه جانبه باشد. کسانی که مدیریت شهری را به عهده دارند باید منافع بلند مدت شهر را به منافع کوتاه مدت شهر ترجیح دهند. به صراحت اعلام می کنم وضعیت تامین سرانه ها در تهران خوب نیست و الگو و روندی که شهرداری تهران در پیش گرفته برای من به عنوان یک عضو قابل قبول نیست؛ اما کار شورایی کار جمعی است و برای این که بتوانیم نظراتمان را به نتیجه برسانیم نیازمند به نصف به علاوه یک از همکاران هستیم. امروز می بینیم که کوچک ترین نقدی توسط برخی از افراد مورد پذیرش قرار نمی گیرد و در صحن شورا با فشار برای هر گونه انتقادی از طرف بعضی از همکارانمان مواجهیم.هر گونه اقدامی برای این که نمایندگان نتوانند نظارت خود را به درستی انجام دهند اقدام غلطی است. شورا نهادی است که متعلق به یک دوره نیست و متعلق به تمام دوره هاست و باید به این مساله توجه کنیم که در کمتر از دو سال آینده مورد قضاوت شهروندان تهرانی قرار خواهیم گرفت در دو سال سعی کردیم با در نظر گرفتن منافع شهر است صحبت کنیم بدون در نظر گرفتن منافع گروه خاصی.

اقراریان یادآوری می کند: بعد از گذشت دو سال از عمر شورا خوب است که به نقد خودمان بپردازیم و عملکرد هر 21 نفر عضو شورا را مورد ارزیابی قرار دهیم،فکرمی کنم این مسئولیت رسانه های مستقل باشد چون صحبت کردن درباره خودمان بسیار سخت است. به عنوان معلم دانشگاه می گویم که فضای کارشناسی و فضای رسانه ای ما به شدت سیاست زده است و گروه ها و جناح های مختلف از هر گونه نقدی به عنوان ابزاری برای تخریب طرف مقابل خود استفاده می کنند و این باعث شده صحبت کردن درباره مشکلات و مسائل سخت باشد. در این روزها توصیه می کنم همه فیلم مصلحت را نگاه کنند که بین مصلحت و عدالت چه چیزی را انتخاب کنیم.