برخی از متولیان امر شهر، نابودی باغهای تهران را به گردن مصوبه برجباغ میاندازند. علی اعطا، معمار و سخنگوی سابق شورای شهر تهران اما نوع مواجهه با باغهای شهر تهران بعد از انقلاب را به سه دوره تقسیم میکند.
اعطا گفت: «از ابتدای انقلاب تا سال 82 و اوایل سال 83 که محدودیت جدی در حد ساخت و ساز در حدود 150 متر در باغها مطرح بود که نتیجه آن تقابل منفعت عمومی و منفعت خصوصی بود و در نهایت این وزنه به سمت پیروزی منفعت خصوصی چربید که منجر به مصوبه برج باغ هم شد. من باورم این است که اگر ریشههای مصوبه سال 82 و اصلاحیه آن را بررسی کنیم، چارهای نداریم جز اینکه به اقتصاد سیاسی شهر مراجعه کنیم و ببینیم که مالکان این باغها چه کسانی بودند.»
او معتقد است که این اتفاق مانند یک باتلاق بود که لغو آن هم دشوار بود.
