یکی از وجوه تمایز دولت ترامپ نسبت به دولتهای پیشین آمریکا، تغییر پارادایم در سیاستهای مهاجرتی است.
تا پیش از او، آمریکا عموما با باز نگهداشتن مرزها تلاش میکرد نخبگان جهانی را جذب کند تا انتقال دانش و فناوری از مسیر مهاجرت تقویت شود.
پرسش اصلی اینجاست که چگونه دولتی که سرمایهگذاریهای سنگینی در حوزههایی مانند هوش مصنوعی انجام داده و بیش از هر زمان به دانش و نیروی انسانی متخصص نیاز دارد، همزمان مرزهای خود را به روی نخبگان خارجی میبندد؟
به گفته دکتر پویا جبلعاملی، این تناقض از نگاه بیرونی دیده میشود.
او با اشاره به دیدگاه رونالد ریگان توضیح میدهد که مهاجرت نخبگان، در صورت اتکای فرد به توان خود، نهتنها بار اضافی ایجاد نمیکند بلکه به انتقال فناوری و پیشرفت آمریکا نیز کمک میکند.
اما ترامپیستها با نگاهی انزواطلبانه و مبتنی بر برتری نژادی، بستن مرزها را راه حفظ برتری آمریکا میدانند و اتفاقاً از منظر خود، هیچ رفتار متناقضی ندارند.
