دولت، کارمندان خود را به دو دستهٔ ضروری و غیرضروری تقسیم میکند. کارمندان ضروری، مانند کارکنان بخش دفاع و امنیت ملی، خدمات زیربنایی، ادارهٔ هواشناسی، ادارهٔ راه و ترابری و موارد مشابه، باید تا زمانی که توافق نهایی صورت نگرفته است به کار خود ادامه دهند و پس از بازگشایی دولت، حقوقشان را دریافت خواهند کرد.
کارمندان غیرضروری در این مدت سرِ کار نمیآیند، اما معمولاً بعد از بازگشایی دولت، حقوق دورهای را که بیکار بودهاند دریافت میکنند.
اگر نگاهی تاریخی به این ماجرا بیندازیم، اولین بار که دولت در آمریکا تعطیل شد به سال ۱۹۸۰ و دورهٔ ریاستجمهوری جیمی کارتر برمیگردد. این تعطیلی فقط یک روز طول کشید و دلیل اصلی آن، عدم تصویب بودجهٔ کمیسیون تجارت فدرال بود.
در سالهای بعد تا ۱۹۹۵ نیز تعطیلیهای دیگری رخ داد، اما هیچکدام بیش از سه روز ادامه نداشت. در سال ۱۹۹۵، در دوران ریاستجمهوری بیل کلینتون، دولت به مدت ۲۶ روز تعطیل شد (۵ روز در نوامبر و ۲۱ روز در دسامبر و ژانویه). دلیل این تعطیلی، درخواست کاهش هزینههای دولتی و ایجاد تعادل بودجه بود.
پس از چند روز مذاکره، دولت با تحقق بودجهٔ متعادل در مدت هفت سال موافقت کرد، اما بودجهٔ آموزش، حمایت از محیط زیست و بیمه درمانی بازنشستگان را کاهش نداد.
پس از آن دوره، در سال ۲۰۱۳ دولت به مدت ۱۶ روز تعطیل شد. دلیل این تعطیلی به عدم توافق بر سر تأمین بودجهی بیمهی درمانی همگانی (اوباما کِر/قانون مراقبت درمانی مقرون به صرفه) بازمیگشت. پس از این ۱۶ روز، توافق بر سر این موضوع حاصل شد و کنگره با بودجهی قانون مراقبت درمانی مقرون به صرفه (اوباما کِر) موافقت کرد.
پس از آن، در دورهی اول ریاست جمهوری ترامپ، طولانیترین تعطیلی دولت به مدت ۳۵ روز رخ داد. دلیل این تعطیلی عدم توافق بر سر کشیدن دیوار در مرز آمریکا و مکزیک بود و این تعطیلی با به هم ریختن وضعیت هوایی کشور (فرودگاهها) و ترافیک هوایی به دلیل کمبود کارمندان در فرودگاهها و به تعویق افتادنهای پیدرپی پروازها پایان یافت.
هماکنون، تقریباً سه هفته از تعطیلی دولت میگذرد. دلیل اصلی این تعطیلی، عدم توافق بر سر بودجه درمانی، بودجه کمکهای خارجی و هزینههای داخلی است.
در سال ۲۰۲۱، دولت برای حمایت از خانوارها، به اکثر گروههای درآمدی، اعتبار مالیاتی حق بیمه اختصاص داد و این حق تحت قانون کاهش تورم در دوره ریاست جمهوری بایدن تمدید شد. این امتیاز مالیاتی در پایان سال ۲۰۲۵ باطل میشود.
دولت ترامپ قصد تمدید این امتیاز را ندارد. بر اساس دادهها، اگر این امتیاز از خانوادهها گرفته شود، به طور متوسط هر خانوار مجبور به پرداخت مبلغی حدود ۷۰۵ دلار بیشتر از قبل به اداره بیمه میشود. اما این پایان ماجرا نیست؛ شرکتهای بیمه نیز اعلام کردند که از اوایل سال ۲۰۲۶، به طور میانه، هزینهی بیمه برای هر نفر، ۱۸ درصد افزایش مییابد.
با در نظر گرفتن این موارد، هزینهی افرادی که اکنون این امتیاز مالیاتی را دریافت میکنند، روی هم رفته حدود ۱۰۰۰ دلار افزایش خواهد یافت.
اثرات اقتصادیِ بستهشدنِ دولت
بسته شدن دولت، آثار مستقیم و غیرمستقیم بر اقتصاد دارد. از آثار مستقیم آن میتوان به شوک نقدینگی اشاره کرد. از آنجا که کارمندان دولت در این مدت حقوقی دریافت نمیکنند، تحقیقات نشان داده است که به طور متوسط فقط توانایی پوشش هزینههای خود را تا حدود یک هفته از حسابهای در دسترسشان دارند. بنابراین در این دوره، پرداخت وام یا اجاره خانه آنها به تعویق میافتد، حسابهای پسانداز آنها که برای دوران بازنشستگی یا مواقع اضطراری است خالی میشود، و اتکای آنها به بانکهای غذایی افزایش مییابد.
تعطیلی دولت فقط هزینههای مالی به همراه ندارد. در مقایسه با بخش خصوصی، مشاغل دولتی همواره بهعنوان گزینهای با ثبات بیشتر شناخته شدهاند. کارمندان دولت اگرچه حقوق کمتری دریافت میکنند، اما امنیت شغلی را مهمترین مزیت این موقعیتها میدانند. با این حال، هنگام تعطیلی دولت، این احساس امنیت از بین میرود و بنبستهای سیاسی اعتماد کارکنان را نسبت به آینده شغلیشان تضعیف میکند. کارشناسان میگویند اثر روانی این وضعیت معادل کاهش دائمی ۱۰ درصدی حقوق آنهاست. در نتیجه، بسیاری از نیروهای جوان و کارمندانی که سابقه کوتاهتری دارند، تصمیم میگیرند به بخش خصوصی مهاجرت کنند. این روند میتواند به خروج نیروی متخصص، جوان و خلاق از بدنه دولت منجر شود و زنگ خطری جدی برای سیستم اداری محسوب میشود.
تعطیلی دولت فقط اثر مستقیم ندارد؛ پیامدهای زنجیرهای آن اقتصاد را در سطوح مختلف تحت فشار قرار میدهد. کارشناسان از این روند با عنوان «اثر دومینویی» یاد میکنند. بیش از یک میلیون نفر از پیمانکاران دولت در دوران تعطیلی، حقوق خود را از دست میدهند و برخلاف کارمندان رسمی، پس از بازگشایی دولت هم پولی به آنها پرداخت نمیشود. این توقف پرداختها تنها محدود به آنان نیست و دامنه آن به مشاغل کوچک اطراف ادارات دولتی و محل سکونت کارکنان هم میرسد؛ کسبوکارهایی مانند کافهها و رستورانها که در دسته نیازهای ضروری قرار نمیگیرند، با کاهش شدید فروش روبهرو میشوند. ادامهدار شدن این وضعیت میتواند به اخراج کارکنان این بخشها منجر شود.
از سوی دیگر، کاهش مخارج مصرفی خانوارها و افت هزینههای دولت، مستقیماً رشد اقتصادی را تحت تأثیر قرار میدهد. در تعطیلی گذشته دولت در دوره ریاستجمهوری ترامپ، کاهش درآمد ناخالص کشور حدود ۱۱ میلیارد دلار برآورد شد.
تعطیلی دولت همچنین روند فعالیتهای اداری حیاتی را کند یا متوقف میکند؛ از جمله بازرسی مواد غذایی و دارویی، انتشار دادههای اقتصادی و بررسیهای مالیاتی برای دریافت وام. در چنین فضایی، بیاعتمادی نسبت به آینده افزایش مییابد و خانوارها ترجیح میدهند کمتر خرج و بیشتر پسانداز کنند؛ رفتاری که میتواند اقتصاد را به سمت رکود سوق دهد.
نوع تعطیلی دولت در آمریکا پدیدهای منحصربهفرد است. در بسیاری از کشورهای توسعهیافته دیگر، ناتوانی در تصویب بودجه به توقف فعالیتهای اقتصادی منجر نمیشود. اغلب دولتها تا زمان دستیابی به توافق، با تکیه بر بودجه سال قبل به کار خود ادامه میدهند. این روش یکی از راهکارهایی است که میتواند از بیثباتی اقتصادی در چنین دورههایی جلوگیری کند.
منابع:
https://www.kff.org/affordable-care-act/aca-marketplace-premium-payments-would-more-than-double-on-average-next-year-if-enhanced-premium-tax-credits-expire/
https://www.decodeecon.com/
