دریچه‌ها در عالم سیاست برای مدت محدودی گشوده می‌شوند و سپس بسته می‌شوند. اینک که دو طرف دریچه‌ای به روی هم گشوده‌اند تمام تلاش باید این باشد که بی‌ثمر بسته نشوند.

در سیستم ریاستی امریکا و نقش تعیین‌کننده‌اس که در تصمیم‌گیری‌های آنجا دارد، توجه به شخصیت فردی رییس جمهور در کنار سیستم رسمی بروکراتیک آن مهم است. از این‌رو، توجه به شخصیت ترامپ و برخی از منصوبان نزدیک وی مهم است. اینان از عالم کسب‌وکار به عالم سیاست ورود کرده‌اند. و سیاست‌مدار حرفه‌ای نیستند. این ویژگی هم فرصت‌هایی را فراروی سایر ملت‌ها فراهم می‌آورد و هم به دلیل فروکاست مطالب به سود و زیان‌های فوری می‌تواند واجد تهدید و خطر باشد. شکاف هایی ایجاد می‌کند که رندان سیاسی و بین‌المللی می‌توانند در آن بایستند و فضا را گِل‌آلودتر کنند. 

ما در این سوی جهان باید بسیار هوشیار باشیم و با آگاهی از پیامدهای احتمالی این ویژگی، سیاست رفتاری خود را تنظیم کنیم. نحوه‌ی مواجهه و رفتار با وی نسبت به بایدن به دلیل همین ویژگی کاسب‌کاری وی و اطرافیانش و شبکه‌های خصوصی ارتباطی وی و اطرافیانش باید کاملا متفاوت باشد. نمی‌توان گفت که نتیجه‌ی انتخاب وی برای ما فرقی نمی‌کند. فرق می‌کند. 

ما با حفظ اصول سیاست خارجی و منافع ملی ایران باید سیاست رفتاری صددرصد متفاوتی را طراحی و بکار بندیم. از جمله، توجه به این نکته بسیار مهم است که با این تیپ افراد نمی‌توان مذاکره غیر مستقیم داشت. مذاکره باید مستقیم و با دستور کار مشخص و قابل تبدیل به عدد و رقم باشد. ما باید از این موقعیت استقبال کنیم و از مذاکره غیرمستقیم که برنده اصلی آن نتانیاهو است حذر نماییم. مگر آن‌که مذاکره غیرمستقیم مقدمه مذاکره مستقیم باشد. 

امیدوارم این هوشمندی در دولت باشد و تهدیدها را بتواند به فرصت تبدیل کند.