به گزارش اکوایران؛ بیمه کشاورزی در ایران همچنان گرفتار مشکلات ساختاری و وعده‌های عملی‌نشده است. در حالی که دولت از حمایت گسترده این بخش سخن می‌گوید، اما کشاورزان در عمل با فرآیندهای پیچیده، پرداخت‌های دیرهنگام و نبود شفافیت مواجه‌اند. آیا سیاست‌گذاران می‌توانند از این چرخه معیوب خارج شوند یا همچنان شاهد استمرار مشکلات خواهیم بود؟

حمایت‌های دولتی یا چالش‌های پایان‌ناپذیر؟

دولت سهم عمده‌ای از هزینه‌های بیمه کشاورزی را بر عهده گرفته، اما این حمایت‌ها تا چه حد پایدار است؟ تجربه نشان داده که با کوچک‌ترین بحران مالی، اولین بخشی که تحت تأثیر قرار می‌گیرد، یارانه‌های حمایتی از جمله بیمه کشاورزی است. وابستگی بیش‌ازحد به اعتبارات دولتی نه‌تنها پایداری این بیمه را به خطر انداخته، بلکه کشاورزان را در شرایط نامطمئن قرار داده است.

وعده‌هایی که روی کاغذ مانده‌اند

برنامه هفتم توسعه بر گسترش بیمه محصولات کشاورزی تأکید دارد، اما چه تضمینی وجود دارد که این سیاست‌ها به نتیجه برسد؟ در سال‌های گذشته، بسیاری از برنامه‌های مشابه به دلیل نبود منابع مالی، سوءمدیریت و نبود اراده جدی در اجرا، تنها به یک سری مصوبات بی‌اثر تبدیل شده‌اند.

البته  علیرضا آل امین  قائم مقام صندوق بیمه کشاورزی، در یک برنامه تلویزیونی،  با اشاره به ماده ۳۳ قانون برنامه هفتم توسعه، از الزام قانونگذار به بیمه فراگیر کالا‌های اساسی نظیر گندم، جو، برنج، حبوبات، گوشت قرمز، گوشت سفید، شکر، ذرت و دانه‌های روغنی در مقابل حوادث طبیعی، خشکسالی و سرمازدگی خبر داد.

قائم مقام صندوق بیمه کشاورزی، این اقدام را در راستای حمایت از کشاورزان و افزایش ضریب اطمینان تولیدکنندگان دانست و افزود: در سال گذشته نزدیک به ۶ هزار میلیارد تومان غرامت به کشاورزان پرداخت شده است.

کشاورزانی که پشت درهای بسته مانده‌اند

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات، روند پرداخت خسارت به کشاورزان است. باوجود وعده‌های مسئولان مبنی بر تسریع این فرآیند، همچنان بسیاری از کشاورزان ماه‌ها و حتی سال‌ها در انتظار دریافت خسارت‌های خود هستند. راه‌اندازی سامانه‌های آنلاین هم دردی را دوا نکرده، زیرا مشکل اصلی، نبود اراده برای حل این بحران است.

برای حل این بحران، چند اقدام فوری لازم است؟ از نگاه تحلیلگران، قطع وابستگی کامل به منابع دولتی و ایجاد یک صندوق مستقل برای تأمین مالی بیمه کشاورزی. شفاف‌سازی و سرعت بخشیدن به پرداخت خسارات با حذف بروکراسی‌های زائد. تدوین سیاست‌های پایدار و اجرای جدی مصوبات به‌جای صدور بخشنامه‌های بی‌اثر. از جمله راهکارهای فوری است.

اگر مسئولان همچنان در اجرای سیاست‌های حمایتی تعلل کنند، بیمه کشاورزی نه‌تنها کمکی به کشاورزان نخواهد کرد، بلکه به یک معضل ناکارآمد تبدیل می‌شود که بودجه‌های هنگفت را بدون نتیجه هدر می‌دهد. زمان آن رسیده که از شعار فاصله بگیریم و اقدام عملی انجام دهیم!