حاضران در این نشست درباره وضعیت کسب‌و‌کارها و بنگاه‌های اقتصادی در ایران و نیاز به اصلاح ساختارهای آنها بحث کردند. سخنرانان به بررسی تاریخچه و نحوه شکل‌گیری این بنگاه‌ها پرداختند و اشاره کردند که بسیاری از این کسب‌و‌کارها به صورت خانوادگی و غیرساختاری اداره می‌شوند. یکی از مشکلات اصلی، عدم جدایی مدیریت از مالکیت است که مانع از پیشرفت و بهینه‌سازی این بنگاه‌ها می‌شود.

سخنرانان به تعداد شرکت‌های سهامی خاص در ایران اشاره کردند که حدود ۲۰۰ هزار شرکت تخمین زده می‌شود، اما تنها ۵ تا ۱۰ هزار شرکت از این تعداد به اصلاح ساختار و بهبود وضعیت خود علاقه‌مند هستند. این موضوع نشان‌دهنده وجود پتانسیل برای اصلاح ساختار در بین بنگاه‌های اقتصادی است.

سخنرانان همچنین به مشکلات قانونی و مقرراتی که مانع از اصلاح ساختار می‌شود، اشاره کردند و بر لزوم تدوین قوانین جدید و کارآمد برای تسهیل این فرآیند تأکید کردند. در نهایت، بحث به این نکته ختم شد که اصلاح ساختار نه تنها به معنای بزرگ شدن بنگاه‌ها نیست، بلکه می‌تواند شامل ادغام و تجمیع شرکت‌ها نیز باشد تا کارایی و بهره‌وری افزایش یابد.