به گفته او، نتیجه این رویکرد، گشایشهایی در روابط اقتصادی ایران با جهان بود؛ بهطوریکه ایران توانست حدود ۳۰ میلیارد دلار وام با بهره پایین -حدود دو درصد- از کشورهایی مانند آلمان و ژاپن دریافت کند؛ رقمی که در سالهای پس از جنگ، برای بازسازی کشور بسیار قابل توجه بود. این منابع مالی و سایر کمکها، بهجای مصرف کوتاهمدت، به پروژههای عمرانی و بازسازی در داخل کشور اختصاص یافت.
محمد هاشمی افزود: سیاست داخلی دولت نیز بر «سازندگی» متمرکز بود؛ سیاستی که باعث شد افکار عمومی لقب «سردار سازندگی» را به آیتالله هاشمی رفسنجانی بدهد. یکی از مهمترین چالشهای آن دوره، وضعیت حدود دو میلیون آواره جنگی بود. دولت با برنامهریزی منسجم، تقریباً همه این جمعیت را به شهرها و روستاهای خود بازگرداند و آنها را دوباره در خانه و محل کارشان مستقر کرد؛ جز تعداد محدودی که به خارج از کشور یا شهرهای دیگر مهاجرت کرده بودند.
