به عقیده جواد کاشی، معمولا یک تصور نادرست از سیاست، زمینه ساز نابودی ساختار اخلاقی و سیاسی در یک کشور خواهد بود، و آن محدود کردن حوزه امر سیاسی به آرمان خواهی است. آرمانخواهی افراطی حوزه تصمیمگیری را مختل میکند چراکه دیگر پا در واقعیات زمینی ندارد.
آرمانخواهان سیاسی، عمدتا خود را معماران جدیدی معرفی میکنند که قرار است همه چیز را به تعالی برسانند، و اتفاقا عامل شکست و ناکامیشان همین تلقی است، که گمان میکنند میشود به واسطه سیاست، همه چیز را ویران کرد و از نو ساخت.
نسخه کامل در سایت:
احتمالا فلسفه در مواجهه با پدیده جنگ، پیش و بیش از آنکه به چیستی جنگ توجه کند، به چرایی شکلگیری یک جنگ میاندیشد. بهنظر نکته حائز اهمیتی است که اساسا چه میشود که جنگی آغاز میشود؟ آیا صرفا زیادهخواهی و جاهطلبی حاکمان جنگ را شکل میدهد؟ یا علل و عواملی دیگر نیز میتوانند باعث و بانی جنگ شوند؟
