به گزارش اکوایران، در فاصله تنها چند روز تا برگزاری مراسم تحلیف رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده، دونالد ترامپ، یک توافق آتش‌بس بین اسرائیل و حماس به دست آمده است که در صورت اجرا، منجر به آزادی اسرایی خواهد شد که در حمله این گروه در تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۲۳ به اسرائیل ربوده شدند.

برخی ناظران این وضعیت را با آزادی ۵۲ گروگان آمریکایی از ایران در سال ۱۹۸۱ مقایسه می‌کنند که همزمان با روز تحلیف رئیس‌جمهور رونالد ریگان اتفاق افتاد. رئیس‌جمهور جیمی کارتر با چالش‌های بزرگی برای آزادی گروگان‌ها در جریان بحران ۴۴۴ روزه گروگان‌گیری جمهوری اسلامی ایران مواجه بود، و آزادی گروگان‌ها به عنوان لحظه‌ای کلیدی شناخته شد که اعتبار ریگان را به عنوان یک رهبر قدرتمند افزایش داد.

رئیس‌جمهور منتخب، دونالد ترامپ، موضعی سخت در قبال آزادی اسرایی که توسط حماس در غزه نگهداری می‌شوند، اتخاذ کرده است. او هشدار داده بود که اگر گروگان‌ها تا پیش از مراسم تحلیف در ۲۰ ژانویه آزاد نشوند، پیامدهای جدی در انتظار حماس خواهد بود.

نیوزویک با نظرخواهی از کارشناسان مختلف این موضوع را به بحث گذاشته تا تأثیر احتمالی آزادی اسرا بر روز تحلیف ترامپ را بررسی کند. آیا چنین توافقی می‌تواند بهبود مشابهی در افکار عمومی به نفع ترامپ، مشابه سال ۱۹۸۱ برای ریگان، ایجاد کند و تصویر ترامپ را به عنوان یک رهبر محبوب بازسازی کند؟

به گفته دکتر آیلین ام. هانت، استاد علوم سیاسی دانشگاه نوتردام: «ترامپ می‌تواند وضعیتی مشابه ریگان را تجربه کند که منعکس‌کننده بازگشت به محافظه‌کاری دهه ۱۹۸۰ است‌. بله، اگر بحران اسرای اسرائیل و فلسطین به نتیجه برسد، ترامپ می‌تواند افزایش حمایتی مشابه ریگان را تجربه کند. اگر چنین شود، یادآور دیگری از بازگشت سیاست‌ها و اقتصاد محافظه‌کارانه دهه ۱۹۸۰ در ایالات متحده و جهان خواهد بود.»

20250116_130021

به گفته دکتر آن نورتون، استاد علوم سیاسی در دانشگاه پنسیلوانیا: «توافق اسرا با نقش ریگان شباهت کمی دارد، اما پیشرفت در آن مورد استقبال قرار خواهد گرفت. فشار ترامپ برای آتش‌بس شباهت کمی با نقش اسطوره‌ای ریگان در پایان دادن به جنگ سرد دارد. جنگ اسرائیل علیه فلسطین هنوز تمام نشده است. تبادل گروگان‌ها و آتش‌بس تأثیر زیادی بر حل علل ریشه‌ای این درگیری ندارند. با این حال، اگر نقش ترامپ در پیشبرد صلح نشانه‌ای از تمایل او برای دور کردن ایالات متحده از جنگ‌های بی‌پایان و مداخلات نادرست باشد، این موضوع برای بسیاری از مردم آمریکا خوشایند خواهد بود و می‌تواند پایه‌ای برای همکاری‌های دوحزبی حداقل در یک جبهه ایجاد کند.»

به گفته دکتر ملیسا ام. لی، دانشیار علوم سیاسی، دانشگاه پنسیلوانیا: « رؤسای جمهور ایالات متحده معمولاً در ابتدای دوره‌های خود بالاترین میزان محبوبیت را دارند. برخی از رویدادهای سیاست خارجی می‌توانند به طور موقت میزان تأیید عمومی را افزایش دهند، پدیده‌ای که به عنوان «افزایش محبوبیت در شرایط بحرانی» شناخته می‌شود. بزرگترین و طولانی‌ترین افزایش محبوبیت ثبت‌شده پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر در دوره اول ریاست‌جمهوری جورج دبلیو بوش رخ داد، زمانی که میزان محبوبیت او ۳۵ درصد افزایش یافت و حدود ۱.۵ سال ادامه داشت. اما این محبوبیت‌ها تضمینی نیستند. پیروزی‌های دیپلماتیک مانند حل بحران گروگان‌گیری اسرائیل کمتر احتمال دارد احساسات میهن‌پرستانه‌ای را که با مشهورترین همدلی‌ها همراه هستند، برانگیزد، و قطب‌بندی میان مردم این احتمال را بیشتر کاهش می‌دهد. با این حال، اگر تعداد قابل توجهی از آمریکایی‌ها به ترامپ برای حل این بحران اعتبار بدهند و اگر رهبران دموکرات از انتقاد از توافقی که ترامپ انجام داده خودداری کنند، رئیس‌جمهور ممکن است از افزایش محبوبیت عمومی بهره‌مند شود».

جنگ غزه

به گفته دکتر دارن دیویس، استاد علوم سیاسی دانشگاه نوتردام: «توافق اسرا ممکن است محبوبیت ترامپ را افزایش دهد، اما جامعه قطب‌بندی شده کنونی مانع اثر سبک ریگان می‌شود. اگرچه رئیس‌جمهور ریگان از بحران گروگان‌گیری اسرائیل در دهه ۱۹۸۰ افزایش محبوبیت داشت، اما در آن زمان کشور دچار قطب‌بندی سیاسی نبود. به عبارت دیگر، دموکرات‌ها ممکن است به اندازه زمان ریگان مایل نباشند که به ترامپ اعتبار بدهند. ترامپ احتمالاً افزایش حاشیه‌ای در محبوبیت دریافت خواهد کرد، عمدتاً از طرفداران متوسط در هر دو جناح. اگر آمریکا به طور مستقیم درگیر نباشد، انتظار تغییرات بزرگ در محبوبیت ریاست‌جمهوری وجود ندارد».

دکتر توماس جی. والن، دانشیار علوم اجتماعی، دانشگاه بوستون معتقد است: «توافق گروگان‌ها ممکن است به ترامپ کمک کند، اما نقش بایدن اعتبار او را تضعیف می‌کند. یک توافق صلح در خاورمیانه از نظر سیاسی برای آمریکایی‌ها بسیار جذاب‌تر از اخباری درباره جنگ تجاری قریب‌الوقوع با چین یا تورمی است که مداوماً قدرت خرید کارگران را کاهش می‌دهد. مشکل ترامپ این است که این توافق در دوران بایدن اتفاق افتاده است. او ممکن است مدعی اعتبار شود، اما بسیاری از مردم ممکن است نظر دیگری داشته باشند. در سال ۱۹۸۱، گروگان‌ها درست پس از ادای سوگند ریگان آزاد شدند، اگرچه کارتر این توافق را میانجی‌گری کرده بود. اما کارتر برای آزادی گروگان‌ها اعتباری دریافت نکرد، بلکه ریگان کرد. شاید این یک درس سیاسی برای ترامپ باشد».