آخرین اخبار خاورمیانه

اکوایران: میزبانی پکن از مذاکرات آشتی بین حماس و فتح آخرین نمونه از نفوذ فزاینده در خاورمیانه است.
اکوایران: اکنون که مسعود پزشکیان میانه رو به ریاست جمهوری ایران رسیده است، جو بایدن و کامالا هریس فرصتی دارند تا انتخاب پیش روی رای دهندگان در انتخابات نوامبر را شفاف سازی کنند. با از سرگیری مذاکرات، دموکرات‌ها می‌توانند در ایالت‌های نوسانی که ناامیدی از جنگ غزه به شانس آن‌ها آسیب رسانده است، از کارت صلح در خاورمیانه استفاده کنند.
اکوایران: این انتظار از واشنگتن که امارات متحده عربی روابط خود با چین را به تعاملات تجاری اولیه محدود کرده و فناوری پیشرفته را کنار بگذارد، غیرواقعی است؛ به خصوص اگر خود واشنگتن نتواند کاملاً نیازهای فناوری ابوظبی را برآورده کند.
اکوایران: در حالی که اسرائیل و چین در حال یافتن راه خود در میان واقعیت‌های ژئوپلیتیکی و اختلافات بر سر غزه هستند، همچنین مجبورند به طور مستمر، حدود مشارکت خود را برای ایجاد تعادل بین رویارویی و همکاری مورد ارزیابی مجدد قرار دهند.
اکوایران: با وجود دهه‌ها فشار غرب علیه ایران، تهران به لطف روابط نزدیک با مسکو و پکن، تهدیدی جدی‌تر علیه منافع آمریکا به شمار می‌رود.
۰۱:۵۵
محمد خواجویی، پژوهشگر مسائل خاورمیانه معتقد است که در حال حاضر برخلاف وضعیت اشتیاقی که در ایران حتی در فضای رسانه‌ای نسبت به احیای روابط با اعراب وجود دارد، در فضای رسانه‌ای و سیاسی کشورهای عربی به جای اشتیاق نوعی احتیاط وجود دارد.
اکوایران: در باب سفر لغو شده محمد بن سلمان به ژاپن گمانه زنی ها بسیار است. گروهی از تعامل دو بازیگر می گویند هرچند قادر نیستند به اختلاف های میان این دو نپردازند. به باور این گروه ژاپن در میان بازیگران شرق آسیا رابطه نزدیکی با ریاض داشت با این همه پس از آن که پادشاهی زمینه را برای تعامل بیشتر با سایر بازیگران منطقه بالاخص چین هموار کرد، تعامل دو بازیگر فراز و نشیب هایی را تجربه کرد.
۰۲:۴۹
روابط ایران با برخی کشورهای عربی مانند عربستان، امارات متحده عربی، بحرین و مصر در یکی دو سال گذشته شاهد بهبود نسبی بوده است. اما برخی تحلیلگران می‌گویند که اهداف تهران و پایتخت‌های عربی از عادی‌سازی روابط متفاوت است.
اکوایران: در بحبوحه ظهور چین، آمریکایی‌ها باید از خود بپرسند که پکن چه کارهایی را درست انجام می‌دهد و آن‌ها چه کارهایی را اشتباه انجام می‌دهد.
اکوایران: یارکشی روسیه درخاورمیانه و شمال آفریقا را می‌توان در قاب نزاع طبیعی برای گذار از نظم تک قطبی به نظم چند قطبی تبیین کرد. در قاب همین گزاره مولفه هایی چون جنگ اسرائیل در غزه در کنار چالش های مشترک چون تهدید رادیکالیسم زمینه را برای هم صدایی مسکو با بازیگران عرب هموار کرده است.