اکو ایران: وحید شقاقی شهری میگوید: «اتفاقی که این روزها در اقتصاد ما رخ میدهد، محصول یکی، دو سال اخیر نیست و عملا، ریشهای دور و دراز دارد. مردم عادی و مردم کوچه و بازار، مسائل را ساده میبینند و انگشت اتهام را هم به سمت آقای پزشکیان میگیرند اما…
بازار در اقتصاد تعریف مشخصی دارد و هر بخشی برای اینکه به معنای واقعی کلمه «بازار» نامیده شود باید ویژگیهای خاصی داشته باشد.
شرایط حاکم بر صنعت خودرو کار را به جایی رسانده که حتی ایلان ماسک نیز از این وضعیت شکایت میکند. شدت رقابت در بازار بینالمللی همواره یکی از چالشهای پیش روی مدیران ارشد شرکتهای خودروساز است.
صنعت خودروی کشور از زمان فعالیتش تاکنون همچنان بلاتکلیف است. این صنعت همچنان سایه دولت را روی سر خود احساس میکند؛ این در حالیست که در سالهای گذشته بخش عمدهای از سهام دو خودروساز بزرگ کشور واگذار شده و در نتیجه این شرکتها باید خصوصی محسوب شوند و…
صنایع مختلف کشور از جمله صنعت خودرو برای حرکت چرخدندهها به منابع مالی نیاز دارند.
بازار خودروی کشور یک بازار انحصاری است. در این بازار خبری از رقابت نیست و همین مساله سبب شده صنعت خودرو و به تبع آن بازار خودرو آسیب ببیند.
رقابت در عرصه بینالمللی به نوعی دغدغه مدیران صنایع از جمله مدیران خودرویی است. آنها به دنبال این هستند تا در جریان رقابت به نوعی شرکت تحت مدیریتشان را هدایت کنند تا بتواند سهم بازار بیشتری را به خود اختصاص دهند.
شورای رقابت بیش از یک دهه از فعالیتش میگذارد. این نهاد بعد از ابلاغ سیاستهای اصل 44 در سال 84 تاسیس شد تا حوزههایی که غرق در انحصار هستند را شناسایی کرده و جاده را بر رفع انحصار هموار کند.
صنعت خودروی کشور از حضور 22 شرکت خودروساز نیمه دولتی و خصوصی بهرهمند است، اما وقتی به بازار خودرو نگاه میکنیم، میبینیم که این بازار عنوان انحصاری را یدک میکشد.
حدود 5 دهه از عمر خودروسازی کشور میگذرد. طی بازه زمانی یادشده شاهد هستیم که سیاستگذاران زمینه را برای آلوده شدن صنعت خودرو با ویروسهایی مانند ایجاد فضای رانتی، ضدرقابتی و غیربهرهور آماده کردهاند.
