با وجود گذشت بیش از نیم قرن از برگزاری جشنهای 2500 ساله، هنوز هم این جشنها جزو پرمناقشهترین اقدامات محمدرضا شاه بهشمار میروند.
برگزاری این جشنها، چالش جدیدی در جامعه آن روز ایرانی بهپا کرد. موافقان، به ویژه حامیان دربار و ناسیونالیستهای رمانتیک، این جشن را رخدادی بزرگ و بینظیر توصیف کرده و آن را فرصتی بزرگ برای ایران و دیپلماسی آن ارزیابی میکردند.
درمقابل اما اکثریت قریب به اتفاق اپوزیسیون نظام بر این باور بودند که ریخت و پاش مالی گسترده این جشنها، در زمانه فقر مردم به ویژه در مناطق حاشیهای شهرها، توجیه منطقی ندارد.
