برگزاری این جشن‌ها، چالش جدیدی در جامعه آن روز ایرانی به‌پا کرد. موافقان، به ویژه حامیان دربار و ناسیونالیست‌های رمانتیک، این جشن را رخدادی بزرگ و بی‌نظیر توصیف کرده و آن را فرصتی بزرگ برای ایران و دیپلماسی آن ارزیابی می‌کردند.

درمقابل اما اکثریت قریب به اتفاق اپوزیسیون نظام بر این باور بودند که ریخت و پاش مالی گسترده این جشن‌ها، در زمانه فقر مردم به ویژه در مناطق حاشیه‌ای شهرها، توجیه منطقی ندارد.