تصور کنید حدود یک قرن پیش به یکی از بازارهای ایران میرفتید در کنار دغدغههای مرسوم خرید، با یک دردسر بزرگ نیز مواجه میشدید. چالشی به نام مقیاس!
در آن ایام مردم برای هر داد و ستدی، نه تنها ناچار بودند از واژههای مرسوم آن زمانه همچون ذرع ، من ، مثقال، خروار، ارج، چارک ، بند، گره ، وجب و جریب استفاده کنند بلکه باید در کنار هر واحد اندازهگیری، نام شهر و قصبه را ذکر کنند تا فرد متوجه شود که چه میزان کالا باید بفروشد یا در حال خرید چه میزان کالا است.