اگر بانکها را به ترتیب سهمی از درآمد کل سالیانه‌شان که به هزینه های کارمندان و ادارات تعلق می‌گیرد مرتب کنیم، به طرز جالبی تقریبا تمام صدر جدول را بانکهای دولتی یا دارای سهم عمده مربوط به دولت یا شهرداری اشغال می‌کنند.

معنای آن این است که بانکهای دولتی به طور محسوسی به جای تقسیم سود بین سهامداران یا دولت، بیشترین منافع ممکن را به کارکنان خود می‌رسانند. این موضوع میتواند هم از «زیان‌ده بودن»

و هم از «پرخرج بودن اداره آنها» ناشی شده باشد.

همچنین دو بانک صنعت و معدن و توسعه تجارت استثنائا در انتهای جدول و بانک رفاه در میانه جدول هستند که به دلیل آنکه سود مناسبی را نسبت به درآمد شناسایی کرده‌اند، به طور نسبی کمتر منابع صرف هزینه های اداری و عمومی‌شان شده است.

بانک صنعت و معدن هم به جای هزینه اداری بیشترین سهم از درآمدهای خود (در حدود ۴۰٪) را به پرداخت بهره و هزینه مالی اختصاص داده است.