قمار بزرگ بایدن: آمریکا چه تغییری می‌کند؟

اکونومیست معتقد است: که اگرچه تلاش جو بایدن برای بازسازی بلندپروازانه، پرخطر و خودخواهانه است اما برنامه های آمریکا می تواند به نجات سیاره کمک کند.

در سرمقاله شماره ۴ فوریه سال ۲۰۲۳ آمده است که آقای بایدن در حال انجام یک قمار سیاسی دوران ساز است. سیاست صنعتی بایدن بلندپروازانه ترین و جدی ترین سیاست صنعتی کشور برای چندین دهه است.

پشت فرمان یک وسیله نقلیه الکتریکی ساخته شده در دیترویت بنشینید و به سمت جنوب حرکت کنید. طرح کلی شهری که زمانی نماد افول صنعتی بود در آینه دید عقب محو می‌شود.(شهر دیترویت زمانی کانون صنعتی ایالات متحده بود اما حال یکی از بزرگترین شهرهای ورشکسته آمریکا به حساب می آید.) 

به اوهایو بروید، جایی که باتری زیر پای شما در آنجا ساخته شده است. نیمه هادی هایی که سرعت شارژ خودروی شما را را تنظیم می کنند نیز در آنجا ساخته شده اند، در یک کارخانه جدید بزرگ که پنتاگون-مرکز و مقر فرماندهی وزارت دفاع ایالات متحده- را از بزرگترین مشتریان خود می داند.

 خودروی خود را مجددا با برق منتقل شده از یکی از نیروگاه های هسته ای جدید ویرجینیای غربی شارژ کنید و سپس سفر طولانی را به سمت سرزمین های مرکزی آغاز کنید. پس از نیروگاه های بادی بی‌پایان کانزاس، از میان میدان‌های خورشیدی وسیع اوکلاهاما میگذرید و سپس به سواحل خلیج برمی‌گردید.

 سفر در کنار آب به پایان می رسد، خورشید درخشان از یک گیاه جدید و سبز هیدروژنی می درخشد.این تصویر آمریکا در سال ۲۰۳۳ خواهد بود اگر دولت بایدن بتواند مطابق برنامه و اهدافش پیش رود.

 در دو سال گذشته کنگره سه لایحه در مورد زیرساخت ها، تراشه های نیمه هادی وحفاظت ازمحیط زیست تصویب کرده است که 2 تریلیون دلار را برای تغییر شکل اقتصاد هزینه خواهد کرد. ایده این است که با اقدام دولت، آمریکا می تواند خود را مجددا صنعتی کند، امنیت ملی را تقویت کند، مکان های عقب مانده را احیا کند، کارگران یقه آبی را خرسند کند(کارگرانی که به کارهای سنگین دستی مشغول اند) و انتشار کربن خود را به طور چشمگیری کاهش دهد. این بلندپروازانه ترین و جدی ترین سیاست صنعتی کشور برای چندین دهه است. 

بایدن در حال انجام یک قمار سیاسی دوران‌ساز

آقای بایدن در حال انجام یک قمار سیاسی دوران ساز است. او در بسیاری از جبهه ها فعالیت می کند زیرا چاره ای ندارد. تنها راه برای ایجاد اکثریت در کنگره این بود که ایده های دموکراتیک مثل اقدام در مورد تغییرات آب و هوایی را به نگرانی های تندروهای جنگ طلب در مورد تهدید چین و نیاز به اقدام در رابطه با مکان های عقب مانده در قلب آمریکا به هم متصل کند. هر یک از این نگرانی ها به تنهایی معتبر است. اما از نظر سیاست، ضرورت پیوند آنها با یکدیگر، آمریکا را به دومین جهان برتر سوق داده است.( در علم اقتصاد تئوری بهینه دوم زمانی مطرح می‌شود که شرایط رسیدن به یک یا چند نقطه بهینه غیرممکن باشد.)

گاهی اوقات اهداف با هم تضاد پیدا میکنند می کنند، حمایت گرایی متحدان را خشمگین می کند و یارانه ها ناکارآمدی ایجاد می کند.

برای درک مقیاس آنچه در راه است، به مصارف و پول هایی که قرار است هزینه شود توجه کنید.قانون زیرساخت 1.2 تریلیون دلار را در طول ده سال برای جاده ها، پل ها و کابل ها برای یک شبکه سبز جدید هزینه میکند. 

قانون تراشه ها که ساخت نیمه هادی ها را در آمریکا ترویج می کند، 280 میلیارد دلار هزینه دارد. قانون کاهش تورم شامل 400 میلیارد دلار یارانه برای فناوری سبز طی ده سال است.

 برخی از تحلیلگران معتقدند که رقم واقعی 800 میلیارد دلار خواهد بود. پول تنها بخشی از تصویر است. با آن قوانین و مقررات زیادی به وجود خواهد آمد،از الزامات ساخت باتری در آمریکای شمالی گرفته تا محدودیت در واردات و صادرات فناوری به دلایل امنیت ملی.

طرح غول‌پیکری که اهداف متفاوت زیادی دارد به سادگی موفق نمی‌شود یا شکست نمی‌خورد. ممکن است عواقب کامل آن تا سال‌ها مشخص نشود. 

با این حال، لازم نیست آین رند Ayn Rand باشید تا بپرسید که آیا دولت توانایی مدیریت چنین مجموعه‌ای از پروژه‌های بلندپروازانه را دارد یا خیر.(افکار آین رند یکی از اجزای مهم نئولیبرالیسم است و تاثیر عمیقی بر غرب گذاشته است.

از نظر او سرمایه داری تنها راه سازماندهی اجتماعی است و منظور او از سرمایه‌داری جدایی دولت از اقتصاد بود.) به عنوان مثال، از آنجایی که طرفداران محیط زیست آمریکایی، محافظت از محیط زیست را در اولویت قرار داده اند، کسب مجوزهای لازم برای اتصال یک پروژه تجدیدپذیر در وایومینگ به شبکه کالیفرنیا بیش از یک دهه طول می کشد. به همین ترتیب، اگر صنایع تشویق شوند که به جای نوآوری و رقابت، روی لابی گری تمرکز کنند، هزینه ها افزایش می یابد.

اهداف متناقض طرح بزرگ بایدن

برخی از اهداف متناقض هستند. بدون شک اینکه آمریکا میخواهد شغل ایجاد کند برای برخی از کارگران خوب است. اما اگر محصولات سبز مانند توربین‌های بادی گران‌تر شوند، انتقال سبز نیز گران‌تر می‌شود. اگر سایر کشورهای غربی صنایع حیاتی خود را به امریکا به دلیل سیاست های حمایتی آمریکا ببازند، اتحادهایی که امنیت آمریکا را تامین می کنند آسیب خواهند دید.

در واقع، به دلیل کمبود کارگران مقرون به صرفه، ادامه دادن به کار خود برای شرکت ها سخت خواهد بود.

 این طرح هرگز تعداد زیادی مشاغل ثابت ایجاد نمی کند: در تولید امروزی، روبات ها در خطوط مونتاژ کار می کنند. اما آمریکا همچنین ممکن است برای یافتن تعداد کافی از کارگران ساختمانی برای کوتاه مدت برای ایجاد زیرساخت های سبز تلاش کند. 

نرخ بیکاری 3.5 درصد است که پایین ترین سطح در 50 سال گذشته است. مهاجرت بیشتر می تواند به پر کردن جای خالی کمک کند، اما محدود است. سیاست هایی که برای کمک به زنان برای پیوستن مجدد به بازار کار در نظر گرفته شده بود، مانند تحصیلات اولیه، از برنامه های آقای بایدن خارج شد. بنابراین، یارانه های سبز در معرض خطر انحراف به دستمزدهای بالاتر است.

آمریکا؛ ناجی سیاره زمین

دولت برای منتقدان خود یک پاسخ دارد. این بیانیه می‌گوید که اگر آمریکا بتواند فناوری‌های جدید توسعه دهد، زنجیره‌های تامینی بسازد که کمتر به چین وابسته باشد و هزینه انرژی پاک را کاهش دهد، وضعیت همه بهتر خواهد بود. و آمریکا دارای مزایای قابل توجهی است: بازار داخلی غنی، زمین های وسیع برای نیروگاه های خورشیدی و بادی، خطوط لوله برای انتقال هیدروژن و مخازنی که در آن کربن ذخیره می شود. دانشگاه ها و بازار سرمایه گذاری خطرپذیر(سرمایه گذارانی که بر روی شرکت های کوچک با پتانسیل رشد بالا سرمایه گذاری میکنند. (آن را به مرکزی برای نوآوری سبز تبدیل کرده است. این کشور در حال حاضر سرمایه گذاری خارجی را جذب می کند تا در کنار یارانه ها کار کنند. 

این سیاست از اجماع سیاسی برخوردار است. اگرچه جمهوری خواهان تمایل کمتری به بخش های سبز دارند اما در مورد چین جنگ طلب تر هستند و تاحد زیادی طرفدار حمایت از صنایع داخلی هستند.

طرح بایدن در چه صورت موفق خواهد شد؟

برای کمک به این طرح برای تحقق اهداف خوب خود، سه چیز باید اتفاق بیفتد. اول، تلاش برای تقویت صنعت داخلی باید با برنامه دیپلماسی تجاری پایدار همراه شود.

 یکی از راه‌های ایجاد یک بلوک برای یک انتقال سبز ارزان‌تر، دسترسی کالاهای خارجی به یارانه‌های آمریکایی است (به شرطی که آن کالاها چینی، ایرانی یا روسی نباشند). دوم، یارانه‌ها باید به سمت فناوری‌هایی متمایل شوند که هنوز از نظر تجاری قابل دوام نیستند، مانند انواع جدید راکتورهای هسته‌ای و جذب و ذخیره‌سازی کربن. 

منابع عمومی که صرف بازسازی مجدد پنل های خورشیدی می شود که می توانند در جاهای دیگر ارزان تر تولید شوند، هدر خواهد رفت. سوم، برای ایجاد زیرساخت های جدید یارانه ای، آمریکا نیاز به اصلاح قوانین مجوز خود دارد.خوب یا بد، طرح آقای بایدن برای بازسازی اقتصاد آمریکا را عمیقاً تغییر خواهد داد.