این موضوعی است که بارها از سوی صاحب‌نظران و حتی سیاست‌مداران مورد اشاره قرار گرفته است. سال‌ها پیش مسعود نیلی وضعیت نظریه نداشتن تصمیم‌گیران در ایران را به سوپرمارکتی تشبیه کرده بود که اجازه می‌دهد یک فرد به فراخور موضوع روز و علاقه‌اش، هر بخشی از هر نظریه‌ای را که می‌خواهد بردارد و با آن اقداماتش را توجیه کند. تکلیف سیاست‌ها و اقدامات بر آمده از این وضعیت هم که ناگفته پیداست.

زمانیان در ادامه بحثش به این نکته هم صحه می‌گذارد که پایبندی به یک تئوری کار بسیار سختی هم هست اما تنها را پیش بردن سیاست‌های موثر همین است.

 

بُرش‌های دیگر این سخنرانی:

۱. فرق داستان‌سرایی و تبیین‌‌ در علوم انسانی چیست؟

۲. ارزانی کارگر در ایران به‌معنی یارانه‌ای بودن آن است؟

۳. آیا می‌توان بدون یک تئوری واحد سیاست‌گذای اقتصادی کرد؟

۴. چرا در ایران هیچ‌کس مسئولیت قیمت بنزین را برعهده نمی‌گیرد؟

۵. آیا مدل کاست‌پلاس برای قیمت‌گذاری بنزین مناسب است؟

۶. داستان‌سرایی‌های بی‌پایان در اقتصاد ایران؛ نمونه ایده تناسبی قیمت‌گذاری بنزین

۷. چرا در ایران افزایش قیمت بنزین اعتراض‌آفرین است اما افزایش قیمت مسکن نه؟

 

 

کامل این سخنرانی را اینجا ببینید: