به گزارش اکوایران، تلاش‌های جهانی برای حفاظت از محیط زیست منجربه ظهور تکنولوژی‌هایی شده که بشر را در دستیابی به این هدف یاری می‌کند.

به نوشته دویچه‌وله و ساینتیفیک امریکن، یکی از چالش‌هایی که در مسیر حفاظت از محیط زیست وجود دارد، تولید گوشت به شیوه سنتی است.

برای تولید گوشت به این شیوه، روزانه چند صد هزار دام در سراسر جهان سلاخی می‌شود که این میزان با توجه به افزایش جمعیت و تقاضا، روندی افزایشی دارد. افزایش تقاضا همچنین به معنای نیاز به زمین‌های بیشتر برای پرورش دام است که در نهایت منجر به افزایش جنگل‌زدایی می‌شود.

همچنین گسترش دامداری بخصوص پرورش گاو، با افزایش گاز متان در اتمسفر رابطه مستقیم دارد. متان یکی از گازهای گلخانه‌ای است که نقش مهمی در گرمایش زمین ایفا می‌کند. همه این موارد باعث شده تعداد زیادی از شرکت‌های نوآور تلاش خود را روی تولید گوشت در محیط آزمایشگاه متمرکز کنند.

گوشت درون‌کِشت‌گاهی یا مصنوعی، گوشتی است که با کشت سلولی در محیط کنترل‌شده تولید و نوعی «کشاورزی سلولی» محسوب می‌شود. این فرآیند ابتدا با نمونه‌برداری از عضله یک رأس دام آغاز می‌شود و متخصصان با استفاده از آن به جمع‌آوری سلول‌های بنیادی حیوانی می‌پردازند. این سلول‌ها سپس از طریق کشت و استفاده از دستگاه‌هایی موسوم به «راکتور زیستی»، تکثیر شده و با رشد کردن، آماده تشکیل بافت عضلانی و گوشت می‌شوند؛ به عبارت دیگر، گوشت آزمایشگاهی همان گوشت واقعی است که با کشت سلولی و بدون نیاز به کشتن حیوانات تولید می‌شود و طعم و بافتی مشابه گوشت تولیدشده در دامداری دارد.

طبق اعلام یکی از شرکت‌های فعال در زمینه تولید گوشت مصنوعی، می‌توان تنها با یک‌بار نمونه‌برداری از بافت گاو، گوشت مورد نیاز برای تولید ۸۰ هزار همبرگر را در آزمایشگاه به وجود آورد.

از دیگر مزایای تولید گوشت در آزمایشگاه می‌توان به تولید مقادیر زیادی این محصول در مساحتی بسیار کم اشاره کرد. به طور مثال می‌توان در محیطی به اندازه یکصد متر مربع، چندین تن گوشت تولید کرد.

چند شرکت در ایالت کالیفرنیای آمریکا برای جلوگیری از صید بیش از اندازه از اقیانوس‌ها، در حال تولید گوشت «ماهی تن» و «دلفین‌ماهی در محیط آزمایشگاه هستند. تولید گوشت آزمایشگاهی به شکل گسترده باعث کاهش قابل توجه زمین‌های مورد استفاده برای پرورش دام می‌شود. از سوی دیگر، نگهداری انبوه حیوانات نیازمند مصرف زیاد آب و آنتی‌بیوتیک است و همین امر احتمال شیوع بیماری‌های مشترک میان انسان و دام را افزایش می‌دهد.

یکی از کشورهای پیشرو در زمینه تولید گوشت مصنوعی، سنگاپور است. این کشور قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ بخش زیادی از نیاز غذایی خود را از طریق نوآوری در تولید محصولات غذایی بخصوص تولید گوشت آزمایشگاهی تأمین کند.

در دسامبر سال ۲۰۲۰ این کشور آسیایی برای نخستین بار در جهان، مصرف مرغ سوخاری شرکت آمریکایی «ایت جاست» (Eat Just) را که از گوشت آزمایشگاهی تولید شده، آغاز کرد. در حال حاضر تعداد زیادی شرکت در سراسر جهان به تولید گوشت آزمایشگاهی و محصولاتی مانند ناگت مرغ، استیک و همبرگر با استفاده از این گوشت می‌پردازند.

تولید گوشت آزمایشگاهی از روش‌های نوینی است که می‌تواند در حفاظت از محیط زیست نقش مهمی ایفا کند اما اینکه این نوع گوشت می‌تواند جایگزین مصرف گوشت تولیدشده در دامداری شود و جای خود را در رژیم غذایی مردم باز کند، سوالی است که تنها با گذر زمان به پاسخ آن خواهیم رسید.