چگونه بزرگ‌ترین شکست کرملین رقم خورد؟

به گزارش اکو ایران، هنگامی که یک واحد شناسایی اوکراینی به مرکز فرماندهی روسیه در حومه شهر اخیراً آزاد شده خرسون یورش می برد، فلز پاره، زباله‌های سوخته و شیشه‌های شکسته کف زمین را پوشانده است. یکی از نیروهای اوکراینی ناگهان فریاد می زند: «بیا اینجا. برانکارد و کیت کمک های اولیه را از اینجا بیاورید». لحظاتی بعد، یک سرباز روسی از پناهگاه بیرون می آید که پاهایش زخمی شده است. سربازان اوکراینی به او رسیدگی می‌کنند و او را به شکم روی زمین می‌گذارند و اقدامات کمک‌های اولیه را انجام می دهند. او به سربازان اوکراینی می‌گوید: «ما در اینجا گیر افتادیم و همه فرار کردند. من روی زمین افتادم و تا عصر همانجا دراز کشیدم. آن‌ها آمدند و فقط فرمانده‌مان را بردند. گفتند برای من برمی گردند اما هیچکس نیامد».

این مکالمه توسط تیم شناسایی ضبط و با سی‌ان‌ان به اشتراک گذاشته شده است. این درک مهمی از شرایط نبرد طاقت فرسا برای شهر کلیدی خرسون در جنوب اوکراین به ما می دهد. این نبرد که در اوایل ماه جاری با عقب نشینی روسیه از کرانه غربی رودخانه دنیپرو به اوج خود رسید، یک شکست بزرگ برای جنگ کرملین بود. یگان اوکراینی می گوید که سرباز روسی به محل امن منتقل شده و زخم هایش بهبود یافته است. اما بسیاری از کسانی که توسط کرملین به اینجا فرستاده شده اند انقدر خوش‌شانس نبوده‌اند.

آندری پیدلینی، رئیس واحد شناسایی به سی‌ان‌ان گفت: «آنها تلفات زیادی اینجا داشتند.» کاپیتان 28 ساله و نیروهایش آنقدر به خطوط دشمن نزدیک شده‌اند که می‌گویند می‌توانستند صحبت کردن، غذا پختن یا خرد کردن چوب سربازان روسی را بشنوند. این واحد اهداف را هم از نزدیک و هم با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین شناسایی می‌کنند و سپس مختصات را برای هدف گیری به توپخانه اوکراینی ارسال می‌کنند.

آندری پیدلینی 28 ساله در حال بررسی ویدئوهای گرفته شده از مواضع روسیه

این واحد شامل تعدادی از داوطلبان آموزش‌دیده بین المللی است که از زمان شروع جنگ به اوکراین آمده‌اند. این داوطلبان که اصالتاً از ایالات متحده، بریتانیا، نیوزلند و آلمان و سایر کشورهای اروپایی‌ اند، در گذشته به ارتش کشور خودشان خدمت می‌کردند و برخی از آنها تجربه جنگیدن همراه با نیروهای کرد علیه داعش در سوریه را دارند.

در یک ویدیوی پهپادی که با سی ان ان به اشتراک گذاشته شده است، سربازان مسکو در حالی که گلوله های توپ بر روی آنها می بارد، به داخل سنگر می دوند. اولین گلوله‌ها کمی دورتر از هدف می افتند. اما سربازان شناسایی با استفاده از پهپاد، تنظیمات دقیق را برای توپچی‌ها ارسال می کنند. چند ثانیه بعد، دود و غبار از سنگرها و پناه‌گاه‌های روسیه بلند می‌شود.

وحشتی که این سربازان تجربه می‌کنند را زمانی درک می‌کنیم که می‌بینیم  زمانی که گلوله‌های انفجاری قوی در اطراف آن‌ها منفجر میَ‌شوند چطور سربازان روسی در میان گرد غبار می‌دوند و دیوانه‌وار و بیهوده به دنبال سرپناه می‌گردند

در طول تابستان و پاییز، این الگوی جنگ در جبهه خرسون بود. به گفته‌ی سربازان اوکراینی روسیه از نظر تعداد اسلحه برتری داشته است: «به ازای هر 20 شلیک ما آن‌ها 80 توپ شلیک می‌کردند.» اما تسلیحات مدرن ناتو و سایر متحدان غربی که به اوکراین فرستاده شدند، از نظر دقت به آنها برتری می‌دادند. سرانجام روس‌ها با متحمل شدن آن‌چه پیدلینی تخمین می‌زند دو برابر تلفات اوکراینی‌ها بود مجبور به عقب‌نشینی شدند.

او می گوید: «آنها افراد زیادی را از دست دادند... به دلیل اطلاعات ما، توپخانه‌ما و سیستم موشکی ما به ویژه HIMARS و غیره. آنها قبل از عقب نشینی، تنها در ماه گذشته حدود 90 تانک را از دست دادند.» فرمانده یگان شناسایی می‌افزاید: «این برای آنها ضرر بزرگی است، به خصوص که آن‌ها تجهیزات جدید زیادی برای آوردن به جبهه ندارند.»

ماه‌های نا امیدی

جشن و شادی‌ای که پس از موفقیت اوکراین در عقب راندن روسیه به شرق رود دنیپرو تجربه کردند برای پیدلینی و افرادش یک احساس جدید بود. جردن اوبراین، جوان 29 ساله نیوزلندی‌ای که به طور داوطلبانه در جنوب اوکراین عضو یک یگان ضد تانک است می‌گوید: « ماه‌ها و ماه‌ها فقط ناامیدی بود. برای ما سخت بود که  بتوانیم تاثیری در میدان جنگ داشته باشیم. رسیدن به موقعیتی که بتوانیم از آن‌جا تانک‌های روسی را ببینیم بسیار مشکل بود.

مایسر گیفورد بریتانیایی نیز دیدگاه مشابهی دارد. این سرباز باتجربه‌ی 35 ساله جنگ سوریه می گوید: «چند ماه گذشته کاملاً طاقت‌فرسا بود. روس‌ها تقریباً از تمام تاکتیک‌های کثیف شناخته‌شده از جمله بمباران گسترده مناطق غیرنظامی استفاده کردند. در نتیجه جنگیدن به شدت خطرناک، خسته‌کننده و روح‌فرسا است.»

نیروهای روسی خرسون و مناطق اطراف آن را در ماه اول تهاجم خود به اوکراین تصرف کردند. آن‌ها قبل از اینکه کی‌یف در تابستان حمله متقابل را اعلام کند ماه‌ها برای حفاری و تقویت مواضع خود زمان داشته‌اند. روسیه برای دور نگه داشتن نیروهای اوکراینی از توپخانه سنگین استفاده کرد و مدت کوتاهی قبل از عقب نشینی، گلوله‌باران‌های خود را تشدید کرد.

گیفورد می‌گوید: «دو هفته آخر به‌ویژه حملات بسیار شدید بود، ما زیر حملات تعداد زیادی توپخانه بودیم. خوشبختانه یگان‌مان جان سالم به در برد اما فشار بسیار زیاد بود.»  اوبراین می افزاید: «اگر یک چیز قرار باشد در این کشور شما را در هم شکند، آن توپخانه خواهد بود. اما خوشبختانه، همه قوی هستند.»

مایسر گیفورد 39 ساله

چند روز آخر

وقتی و افرادش شروع به شنیدن خبرهایی از احتمال عقب نشینی روسیه از دنیپرو کردند مقداری احساس آرامش کردند. او می‌گوید که ارتش مسکو عقب نشینی خود را از خرسون در پوشش تاریکی از 8 نوامبر آغاز کرد و خطوط دفاعی دوم و سوم خود را به سمت خرسون و روستاهای مجاور حرکت داد. پیدلینی می گوید که اولین خط دفاعی آنها آخرین خطی بود که صبح 9 نوامبرحرکت کردند و چندین ردیف مین را برای پوشاندن عقب نشینی خود پشت سر گذاشتتن و امیدوار بودند که نیروهای اوکراینی را غافلگیر و از سرعت آنها کم کند.

پیدلیسنی می‌گوید تا 10 نوامبر، تمام نیروهای روسیه در کرانه غربی به نزدیکی دنیپرو عقب‌نشینی کرده و به سمت کرانه شرقی حرکت کردند. تا 11 نوامبر، عقب نشینی کامل شد و وزارت دفاع روسیه در کانال رسمی تلگرام خود آن را تائید کرد.

دیمین رودریگز، کارشناس مواد منفجره این واحد، اهل برونکس در نیویورک، می‌گوید که برایش سخت بود که باور کند که روس‌ها به همین سادگی جمع کنند و بروند.

رودریگز، کهنه سرباز 41 ساله مبارزات کردها علیه داعش، می گوید: «ما شایعاتی در این باره شنیدیم، اما مطمئن نبودیم. من واقعاً 100% باور نکردم تا زمانی که به مواضع آن‌ها رسیدیم و دیدیم که همه آنها آن‌جا را ترک کرده‌اند.

او می‌گوید که مبارزه چند ماهه در نهایت ارزشش را داشت.

رودریگز می گوید: «شما روستاییان را می بینید... همه را می بینید که گریه می کنند و از ما برای کمک تشکر می کنند... برای کمک به آزادسازی روستایشان. مانند سوریه بود، زمانی که ما روستاها را از دست داعش آزاد می‌کردیم.»

گیفورد اضافه می کند: «تعداد مردمی که به خیابان‌ها می‌آیندخیلی زیاد بود. راستش شبیه به جنگ جهانی دوم بود... مردم به سمت ما گل پرتاب می‌کردند. واقعاً شگفت انگیز بود.»

پس از عقب نشینی های پر هرج و مرج ابتدا از کی‌یف و سپس از خارکف، وزارت دفاع روسیه ادعا کرد که عقب نشینی از خرسون یک تصمیم حساب شده بوده و به شیوه ای حرفه ای اجرا شده است.

این وزارتخانه همچنین گفته است: «حتی یک قطعه تجهیزات نظامی یا سلاح در ساحل غربی رود باقی نمانده است.»

اما پیدلینی و واحدش این گفته را زیر سوال می‌برند. اگرچه سربازان روسی تقریباً یک هفته فرصت داشتند تا برای عقب نشینی آماده شوند، اما باز با عجله آنجا را ترک کرده‌اند.

پیدلینی ادامه می‌دهد: «ما با یک واحد اطلاعاتی دیگر آمدیم تا مواضع آنها را بررسی کنیم و متوجه شدیم که آنها خیلی سریع از خط اول فرار کردند و چیزهای زیادی مثل اسناد و غیره را جا گذاشتند.»

ویدئویی که این واحد با سی‌ان‌ان به اشتراک گذاشته است ده ها جعبه مهمات، اسناد نظامی و همچنین اسناد شخصی را نشان می دهد. گیفورد می‌گوید: «آن‌ها مقدار زیادی مهمات از ضدهوایی گرفته تا نارنجک و سلاح‌های سبک را هم پشت سر جا گذاشته‌اند.»

این یک سورپرایز خوش‌آمدگویی برای افراد این یگان بود.