به گزارش اکوایران، با وجود تبلیغات عظیم برای پروژه بلندپروازنه کمربند و جاده از سوی دولت چین، اکنون به نظر می‌رسد معایب این پروژه بیش از هر زمان دیگری آشکار شده و تردیدهایی را در مورد ماهیت آن به وجود آورده است. وال‌استریت ژورنال با انتشار گزارشی با عنوان «ابرپروژه‌های جهانی چین در حال سقوط هستند» نگاهی به این ماجرا داشته است. اکوایران این گزارش را در دو بخش ترجمه کرده که پیش از این بخش اول آن با عنوان «فروپاشی ابرپروژه‌های جهانی چین» منتشر شده و در ادامه بخش دوم و پایانی آن ارائه می‌شود:

افزایش سرسام‌آور مخارج اکوادور

در آمریکای لاتین، اکوادور در خط مقدم تلاش پکن برای ورود به منطقه بود. به گفته اتاق فکر گفتگوی بین‌آمریکایی، کیتو (پایتخت اکوادور) بیش از هر کشوری به جز دو کشور بسیار بزرگ‌تر ونزوئلا و برزیل، وام‌های چینی دریافت کرد.

پس از نکول بدهی‌های دولتی در سال ۲۰۰۸، رافائل کورئا، رئیس‌جمهور چپ‌گرای وقت که در دوران تصدی خود از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۷ اغلب با ایالات متحده و وام‌دهندگان خارجی درگیر بود، برای تأمین مالی افزایش هزینه‌های عمومی به چین روی آورد. در مجموع، بانک‌های چینی در دوره آقای کوریا ۱۸ میلیارد دلار به اکوادور وام دادند.

1

قانون‌گذاران اکوادور، وزرای دولت سابق و فعالان مبارزه با فساد می‌گویند که وام‌ها فاقد شفافیت بوده و قراردادهایی که بدون مناقصه عمومی به شرکت‌ها داده می‌شد، منجر به ساخت‌و‌ساز نامناسب، هزینه‌های بالا و اختلاس شده است. در نامه اخیر منتشر شده در حساب توییتر سفارت چین در اکوادور آمده است که این تأمین مالی در جریان مذاکرات دوستانه با اکوادور توافق شده و کاملاً مطابق با قوانین و مقررات هر دو کشور است.

پروژه‌های غیرمنتطقی

مقامات دولتی کنونی و اقتصاددانان اکوادوری می‌گویند که برخی پروژه‌ها منطقی نیستند؛ از جمله سلب مالکیت هزاران جریب زمین کشاورزی در دره آند برای ساختن یک کلان‌شهر جدید به نام شهر یاچای که قرار بود اکوادور را به قدرت فناوری منطقه تبدیل کند. بانک صادرات‌واردات چین ۲۰۰ میلیون دلار برای کارهای زیرساختی اولیه وام داد. امروز؛ اما حالا این پروژه رها شده است. از جمله یک ابررایانه ۶.۳ میلیون‌دلاری که قرار بود توسط محققان استفاده شود.

3

در سال ۲۰۱۹، اداره کل بازرسی ۲۰۰ مدرسه ساخت چین را بررسی و گزارش داد که برخی از ساختمان‌ها در فونداسیون خود مشکل داشته و برخی دیگر دارای کلاس‌های درس با کف شیب‌دار و کابل‌های لخت هستند. اداره بازرسی گفت که ساخت پنجاه و هفت مدرسه نیز با تأخیر به اتمام رسیدند.

ویسنته آلبورنوز، اقتصاددان دانشگاه لاس‌آمریکا در کیتو، گفت: کورئا روی بسیاری از پروژه‌ها هزینه کرد که توجیه نداشتند و چین نیز سرمایه آن‌ها را تأمین کرد. آقای کوریا در مصاحبه‌ای گفت که این پول با ساخت بزرگراه‌ها، بیمارستان‌ها و مدارس جدید، باعث افزایش توسعه اکوادور شد. چهار پروژه برق‌آبی که توسط چین ساخته شده است، انرژی پاک تولید کرده و وابستگی به سوخت‌های فسیلی وارداتی را کاهش داد. پروژه‌های چینی همچنین یک شبکه برق بهبود بخشیدند که قبل از آن منجر به خاموشی‌های مکرر در کویتو می‌شد. به گفته وزارت انرژی، امروزه در مقایسه با ۵۵ درصد سال ۲۰۰۷، ۹۰ درصد برق اکوادور از آب تأمین می‌شود.

آقای کوریا گفت: روابط چین با اکوادور در آمریکای لاتین نمونه بود. ما کارهایی انجام دادیم که مسیر کشور را تغییر داد. رئیس‌جمهور سابق که در سال ۲۰۲۰ به اتهام فساد در پرونده‌ای به جرم پرداخت رشوه در ازای قراردادهای عمومی محکوم شد، در بلژیک در تبعید به سر می‌برد.

اهداف جاه‌طلبانه

جاه‌طلبانه‌ترین پروژه چین در اکوادور کوکا کودو سینکلر بود که مهندسان اکوادوری برای اولین‌بار در دهه ۱۹۷۰ آن را بررسی کرده بودند. آن‌ها در آن زمان، این پروژه را به دلیل هزینه زیاد و موقعیت مکانی آن در نزدیکی یک آتشفشان فعال، یک سرمایه‌گذاری پرخطر می‌دانستند.

000

اما اکوادور می‌خواست با استفاده از سد، شبکه برقی را که به طور مرتب دچار خاموشی می‌شد و به واردات پرهزینه انرژی متکی بود، بهبود بخشد. این نیروگاه امروزه حدود یک‌سوم برق اکوادور را تأمین می‌کند.

در دوره آقای کورئا، بانک توسعه چین موافقت کرد که ۸۵ درصد هزینه اولیه کوکا کودو سینکلر را با نرخ بهره ۶.۹ درصد تأمین کند. شرکت سینوهیدرو نیز ساخت‌وساز آن را انجام داده و صدها کارگر چینی را برای ساخت نیروگاه بین سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۶ به اکوادور آورد.

در ماه سپتامبر، دادستان‌ها دفتر سینوهیدرو را به ظن رشوه‌دادن به افراد نزدیک به معاون رئیس‌جمهور آقای کوریا، لنین مورنو هنگام اعطای قرارداد به شرکت چینی بازرسی کردند. در این تحقیقات در حال انجام هیچ کس متهم نشده است. آقای مورنو بعداً بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ رئیس‌جمهور اکوادور شد.

ظرفیت بیشتر

در همان اوایل، برخی از مهندسان پروژه را زیر سؤال برده و گفتند که بررسی‌های زیست‌محیطی منطقه قدیمی است. به گفته مقامات سابق انرژی و بازرسان کنگره، ظرفیت ۱۵۰۰ مگاواتی این نیروگاه بسیار بیشتر از ظرفیت پیش‌بینی‌شده اولیه یعنی حدود ۱۰۰۰ مگاوات است که بر هزینه‌ها افزوده و ظرفیتی بیش از توان رودخانه ایجاد می‌کند.

به گفته شرکت وزارت انرژی، از زمان افتتاح مجتمع در سال ۲۰۱۶، مقامات دولتی بیش از ۱۷ هزار ترک در هشت توربین نیروگاه پیدا کرده‌اند. آن‌ها فولاد معیوب وارداتی از چین را علت ترک‌ها می‌داند. در سال ۲۰۲۱، وزارت انرژی، شرکت سینوهیدرو را به هدف جبران خسارت‌ها به دادگاه بین‌المللی شیلی کشاند.

2

وزارت انرژی اکوادور در پاسخ به سؤال وال‌استریت ژورنال گفت: هیچ ترکی قابل قبول نیست. آنها می‌توانند منجر به از دست دادن یکپارچگی ساختاری تجهیزات و باعث فروپاشی آن شوند. دولت رئیس‌جمهور گیلرمو لاسو از تحویل‌گرفتن رسمی نیروگاه از سینوهیدرو تا زمانی که ترک‌ها ترمیم شوند، خودداری کرده است. مقامات وزارت گفته‌اند که تلاش‌های متعدد برای تعمیر ترک‌ها شکست خورده است. فرناندو سانتوس، وزیر انرژی در ماه نوامبر به رسانه‌های محلی گفت: مگر اینکه از روی جسدم رد شوند تا این نیروگاه را بپذیرم.

اما در سال ۲۰۲۰، دامنه‌های رودخانه کوکا شروع به فرسایش کرده و برخوردهایی مهیب ایجاد کردند و مانند زمین‌لرزه منطقه را لرزاندند. فرسایش بزرگ‌ترین آبشار اکوادور را ویران و امتداد جاده‌ای کلیدی و یک خط لوله نفت را از بین برد.

وزارت انرژی اکوادور گفت در منطقه‌ای که بلایای طبیعی امری رایج بوده، فرسایش نیز پدیده‌ای طبیعی است. برخی از زمین‌شناسان با این حرف موافق‌اند؛ اما برخی دیگر کوکا کودو سینکلر را مقصر دانسته و می‌گویند که سازه‌های بتنی آن به قدری جریان طبیعی رودخانه و تجمع رسوبات را مختل کرده است که باعث شده است آب هنگام پایین آمدن رود آند به سمت جنگل‌های آمازون، کناره‌های رودخانه را شکافته و از مسیر خارج شود.

کارولینا برنال، زمین‌شناس دانشکده ملی پلی‌تکنیک دانشگاه دولتی کیتو، می‌گوید: فرسایش فرآیندی است که به طور معمول طی هزاران یا میلیون‌ها سال رخ می‌دهد، اما سد نیروگاه تنها در عرض پنج سال آن را تسریع کرد.

با نزدیک‌شدن رودخانه به کوکا کودو سینکلر، اکوادور با قراردادن کانتینرهای بزرگ در جلوی آب برای کاهش جریان، تلاش کرده است فرسایش را متوقف کند؛ اما موفق نبوده است.

خانم برنال گفت که قبل از اینکه کل بنا در اثر فرسایش ویران شود، دولت به احتمال زیاد نیاز به جابه‌جایی بخش کلیدی نیروگاه، یعنی بخش ورودی آب را دارد که میلیون‌ها دلار هزینه خواهد داشت.