به گزارش اکوایران، اخراج یا قطع همکاری با اساتید دانشگاه‌ها، در ماه‌های اخیر خبرساز شده است؛ هرچند مرتضی فرخی، معاون حقوقی و امور مجلس وزیر علوم، درباره آن گفته است: «اگر مواردی از اخراج اساتید مطرح می‌شود، دلیل آن ناتوانی علمی و عدم دریافت‌ پایه‌ها در زمان مقرر است. بر مبنای آئین‌نامه استخدامی اعضای هیأت علمی، اگر استادی با رکود مواجه شود دانشگاه موظف است که فرصت مقتضی به او بدهد و سپس در صورت تداوم رکود علمی استاد با وی قطع همکاری کند.»

اخراج اساتید فاجعه است، حتی اگر اسمش را اخراج نگذارید

در یکی از تازه‌ترین موارد، اخراج محمد مهدی لطفی هروی، استاد اقتصاد، از دانشکده مدیریت دانشگاه امیرکبیر طی روزهای اخیر خبرساز شده است. دانشکده امیرکبیر اما در اطلاعیه‌اش علت اخراج یا عدم همکاری با لطفی هروی را «فقدان فعالیت پژوهشی مناسب از جمله قرار داد صنعتی یا مقاله پژوهشی معتبر» اعلام کرد و نوشت: «در نهایت پس از گذشت چندین سال فعالیت ایشان به عنوان هیات علمی پیمانی در دانشگاه و با توجه به فقدان فعالیت پژوهشی مناسب (از جمله قرارداد صنعتی یا مقاله پژوهشی معتبر) که الزامات جدی رسمی شدن در دانشگاه صنعتی امیرکبیر است، هیات جذب دانشگاه تصمیم به عدم تمدید حکم استخدامی ایشان گرفت.»

این دانشگاه درمورد اینکه گفته می‌شود موضوع لطفی هروی مربوط به برخوردهای بعد از اعتراضات اخیر است، نوشت: «برای آگاهی افرادی که احیانا تصور می‌کنند توقف همکاری دانشگاه با ایشان با حوادث پاییز امسال مرتبط بوده است، به استحضار می‌رساند که تصمیم‌گیری در خصوص توقف همکاری با ایشان در جلسه کمیته جذب دانشگاه در تاریخ 1401/06/07 (هفتم شهریور) اخذ شده و در تاریخ 1401/06/27 ( ۲۷ شهریور) به ایشان به طور رسمی ابلاغ شده است؛ بنابراین، چنین تصمیمی اساسا پیش از اتفاقات اخذ شده است.»

برخلاف ادعای مطرح شده از سوی دانشگاه امیرکبیر درمورد احراز نشدن صلاحیت علمی این استاد دانشگاه، بررسی شواهد و سابقه کار علمی لطفی هروی نشان می‌دهد که وی دارای سوابق و ارائه مقالات بسیاری است. چنانچه که بر اساس نامه همین دانشگاه به لطفی هرندی که در تاریخ 1401/06/31 صادر شده، وی دارای 12 مقاله کنفرانسی - زبان فارسی، یک مقاله کنفرانس بین‌المللی به زبان انگلیسی، 5 مقاله ژورنالی فارسی و 4 مقاله ژورنالی زبان انگلیسی است. 

از سوی دیگر، لطفی تنها استادی نیست که از زمان روی کار آمدن دولت سیزدهم تا به الآن از دانشگاه اخراج شده یا با او قطع همکاری شده است. صادق زیباکلام، بیژن عبدالکریمی، محمد فاضلی و نعمت احمدی از دیگر اساتیدی بودند که طی این مدت کوتاه با دلایل مختلف از دانشگاه خداحافظی کردند؛ یا به عبارت بهتر، دانشگاه با آنها خداحافظی کرد. حال سوال این است که قطع همکاری با اساتید دانشگاه یا اخراج آنها یا هر اسم دیگری که مدیریت دانشگاهها و وزارت علوم روی آن می‌گذارد، تا چه زمانی ادامه دارد؟ آیا در روزهای جدید باز هم شاهد خداحافظی با اساتید دیگری خواهیم بود؟