جنگی که شروعش از پایانش سخت‌تر شد؛ چرا در اوکراین صلح نمی‌شود؟

به گزارش اکوایران، گروهی از ناظران بر این باورند چگونگی و زمان وقوع صلح در اوکراین مشخص نیست.

صلح در شرق اروپا کوتاه مدت است 

شاید حمله بهاری زمینه ساز فروپاشی مواضع نظامی روسیه و بازپس گیری مناطقی شود که امروز در اختیار روس ها است، شود. با این همه این احتمال هم وجود دارد که طرفین درگیر این نبرد، درگیری را متوقف کرده و با آتش بس موافقت کنند. آن زمان شرایط برای مذاکرات طولانی مدت در باب تقسیم اوکراین هموار خواهد شد. شاید هم جنگ در این کشور برای سال ها ادامه داشته باشد و تنها زمانی پایان یابد که یک یا دو طرف درگیر از ادامه نبرد خسته شوند.

در همین راستا گروهی از تحلیلگران بر این باورند که صلح در اروپای شرقی زودگذر خواهد بود، مگر این که زیربنای آن رژیم بازدارندگی پایدار باشد. در اصطلاح سیاسی، این بدین معنا است که هرگونه توافق پس از جنگ روسیه و اوکرانی تنها صورتی اجرایی خواهد شد که هر دو طرف بتوانند از توسل به روز و سلاح برای دستیابی به توافق بهتر در آینده خودداری کنند. با این هستند گروهی که می گویند متاسفانه تحقق چنین فعلی در عمل دشوار است، واقعیت تلخی که می تواند به زودی انتظارها جهت برقراری صلح پایدار را تعدیل کند.

خواسته های حداکثری مانعی در برابر صلح

به نوشته سایت مطالعات دفاعی نایتین فورتی فایو، با لحاظ کردن گزاره های موجود باید گفت که امروز توافق صلح خواه در قاب آتش بس یا حل و فصل دائمی تنش ها، اساسا توسط اوکراین پذیرفته نمی شود مگر این که این کشور بتواند تمامی سرزمین هایش را که امروز در اختیار روس ها است را بازپس بگیرد. نکته دقیقا همینجا است، تا زمانی که پایه های صلح حقیقی استوار نشود و امتیازهایی که لازم است در اختیار روس ها قرار نگیرد، تنش و جنگ ادامه خواهد داشت. به همین دلیل حتی اگر کی یف در شرایطی که بخشی از جغرافیایش در اختیار روس ها است با آتش بس موافقت کند، این عقب نشینی کوتاه مدت است چرا که اوکراین طبیعتا بعد از پایان تنش با توسل به اهرم زور بار دیگر برای بازپس گیری سرزمین هایش خیز برمی دارد.

روسیه نیز با پایان یافتن نبرد از نتیجه آن ناراضی خواهد بود، پوتین به واسطه اهداف حداکثری اش به اوکراین حمله کرد، حالا این گزاره که ارتش روسیه نتوانسته کی یف را تصرف کند، زلنسکی را از قدرت پایین بکشد و اوکراین را به همزیستی با روسیه وادارد، رهبر کرملین را در موضع ضعف قرار خواهد داد. پس اگر پوتین با خواسته های حداقلی به این نبرد پایان دهد، این احتمال وجود دارد که جنگ دیگری برای صلحی با شکوه تر به راه انداخته شود.نتیجه ای که حاصل می شود این است که در صورتی که صلح محقق شود، کوتاه مدت خواهد بود چرا که هم مسکو و هم کی یف دلایل زیادی برای آغاز دور دوم نبرد در اوکراین را دارند.

بحران اوکراین راه حل ساده ای ندارد

شاید تنها راه متقاعد کردن دو کشور جهت کاهش خشونت ها این است که بدان ها فهماند که هرگونه درگیری نظامی پر هزینه است. پس برای حل درگیری اوکراین و روسیه راه حل ساده ای وجود ندارد. از آنجایی که زرادخانه هسته ای روسیه و نیروهای متعارف این کشور مجموعه قدرتمندی از بازدارنده ها را تشکیل می دهند، می توان تصور کرد که روسیه در قیاس با اوکراین کم تر از تداوم یا آغاز نبرد تازه هراس دارد.از این منظر اوکراین طبیعتا از ارائه امتیازهای ارضی به روس ها ناراحت خواهد شد و طبیعتا در شرایط دشواری تعریف خواهد شد.

نبردی که شروعش از پایانش آسان‌تر بود

حتی اگر اوکراین صلح سرد با روسیه را بپذیرد، هیچ تضمینی درباره حمله نیروهای چریکی این کشور به روس ها وجود ندارد. بی دلیل نبود که گابریل گارسیا مارکز، رمان نویس کلمبیایی گفته بود که شروع هر جنگی از پایان دادن بدان آسان تر خواهد بود.رهبران کی یف طبیعتا نمی توانند چندان به رهبر روسیه اعتماد داشته باشند؛ رهبری که تعهد داده بود چنین ماجراجویی را رقم نزند، اما وارد این بازی خونین شد. از همین رو تعهد مسکو در این باب وزنی نخواهد داشت.

بازی قدرت های ثالث در راستای منافعشان

در همین راستا ناظران می گویند که کمک به روسیه و اوکراین جهت غلیه بر مسائل فلج کننده و بی اعتمادی های حاکم بر عهده قدرت های خارجی و بازیگران ثالث خواهد بود فعلا هیچ یک از بازیگران، نه ایالات متحده و اتحادیه اروپا و ناتو و نه چین، راه حلی برای مشکلات اصلی مرتبط با صلح ارائه نکرده اند. غرب اصرار دارد که اوکراین می تواند و باید نیروهای روسیه را از خاک این کشور بیرون براند، اما آشکارا نتوانسته از طریق تزریق چنین امیدهایی پیروزی در کوتاه مدت را فراهم کرده یا برنامه معتبر برای تحقق صلح در دراز مدت ارائه دهد.

همزمان چین بازی خوبی را در باب حاکمیت و تمامیت ارضی آغاز کرده، اما آشکارا از توسل به اهرم های خشونت آمیز علیه روسیه در راستای منافع اوکراین خودداری می کند.واقعیت سرد شاید این باشد که هیچ دولتی به خودی خود  صلح نمی خواهد، نه مسکو، نه کی یف و نه هیچ یک از قدرت های خارجی در این مسیر گامی برنداشته اند. در عوض همه دولت ها خواهان صلح با شرایط دلخواهشان هستند. در حال حاضر هم اوکراین و هم روسیه بر این باورند که از شانس زیادی برای تضمین یک توافق طولانی مدت بهتر از طریق جنگ و نه گفتگو برخوردارند. هیچکدام از بازیگران خارجی هم نتوانستند بدان ها بقبولاند که محاسباتشان اشتباه است.