به گزارش اکوایران، «مدافعان زندانیان» - یک سازمان غیردولتی متمرکز بر حقوق بشر کوبا - گزارش داد که دولت‌های کوبا و روسیه توافق‌نامه‌ای را امضا کردند که کوبا طبق آن سربازانی را برای پیوستن به جنگ کرملین در اوکراین اعزام خواهد کرد.

به نوشته نشنال اینترست، شورش شکست‌خورده گروه واگنر چیزی را نشان داد که کرملین از مدت‌ها پیش می‌دانست که این گروه، از جمله رهبر آن «یوگنی پریگوژین» به مشکلی برای روسیه، بویژه در جبهه اوکراین تبدیل شده است.

این گروه، آموزش نظامیِ کمی داشت و به عنوان سپر انسانی در جنگ خدمت می‌کرد. هزاران نیروی آن در نبرد کشته شدند. واگنر برای روسیه فایده زیادی داشت و بسیاری از نیروهای آن از زندان‌های روسیه جذب شده بودند. به عبارت دیگر، آنها سربازانی بودند که تاریخ مصرفشان گذشته بود. علاوه بر این، استفاده از آن‌ها به جای سربازان رسمی، به جلوگیری از بحران مشروعیت داخلی در روسیه کمک می‌کرد.

همچنین واگنر نقشی اساسی در نقاط مختلف جهان ایفا می‌کرد؛ عملیات‌هایی که با دستگاه‌های نظامی و اطلاعاتی روسیه مرتبط بود. این گروه به رژیم‌های سودان، جمهوری آفریقای مرکزی، موزامبیک، مالی، لیبی و سوریه خدمات امنیتی، نظامی و رسانه‌ای ارائه می‌کرد.

فعالیت‌های این گروه نشان می‌دهد که چرا ولادیمیر پوتین این‌قدر در قبال پریگوژین خویشتن‌داری به خرج می‌داد. پریگوژین منتقد سرسخت تشکیلات نظامی روسیه و جنگ در اوکراین بوده است.

با افزایش خصومت پریگوژین نسبت به ارتش و بیشتر شدن دردسر سروکله‌زدن با واگنر، پوتین به دنبال جایگزین‌هایی برای این گروه بود. وزارت دفاع روسیه قصد داشت تا اول جولای واگنر را منحل کند؛ پیشینه‌ای که می‌توانیم به کمک آن علت جذب نیروهای کوبایی برای جنگ اوکراین را درک کنیم.

به گفته سازمان مدافعان زندانیان، روسیه ماهانه به هر سرباز ۲ هزار دلار پرداخت می‌کند که ۷۵ تا ۹۵ درصد آن به دولت کوبا می‌رسد. این گزارش همچنین ادعا می‌کند که این سربازان چاره‌ای جز پیوستن به نیروهای روسیه ندارند. در غیر این صورت در خطر مجازات قرار می‌گیرند.

این اولین‌بار نیست که سربازان کوبایی به این شکل به خارج کشور اعزام می‌شوند. آنها در جنگ‌های آنگولا، اتیوپی، کنگو، الجزایر، عراق و سوریه نیز شرکت داشته‌اند. تنها در آفریقا، کوبا ۵ هزار سرباز را از دست داده است.

می‌توان فرض کرد که تلفات کوبا در جنگ کنونی به طور قابل توجهی بیشتر خواهد بود و احتمالاً وضعیتی مشابه با زندانیان استخدام‌شده واگنر داشته باشند. دولت کوبا از چنین معامله‌ای از نظر اقتصادی منتفع خواهد شد و روس‌ها نیز وابستگی خود به واگنر را کاهش خواهند داد.

علاوه بر این، احتمالاً اتحاد بین روسیه و رژیم‌های چپ‌گرای آمریکای لاتین، مانند ونزوئلا به رهبری نیکلاس مادورو، نیکاراگوئه و کوبا که در جریان شورش واگنر از پوتین حمایت می‌کردند، تقویت خواهد شد.

اتحادی استراتژیک بین روسیه و رژیم‌های چپ غیرلیبرال در آمریکای لاتین وجود دارد. روسیه همچنین تجهیزات نظامی، نیرو و مزدورانی از جمله اعضای واگنر را در ونزوئلا مستقر کرده است. این کشور سامانه‌های پدافند هوایی اس۳۰۰ را مستقر کرده و صدها مشاور نظامی اعزام کرده است. روسیه همچنین بمب‌افکن‌های هسته‌ای توپولف تو۱۶۰ را به ونزوئلا و نیکاراگوئه فرستاده است. در نیکاراگوئه، رژیم اورتگا به ۱۸۰ تا ۲۳۰ سرباز، هواپیما، کشتی و سلاح روسی اجازه داد تا در خاک این کشور فعالیت کنند. همچنین برخی نیروهای روس در نیکاراگوئه و ونزوئلا نیز آموزش دیده‌اند.

پس منطقی است که به عنوان بخشی از این اتحاد، پوتین سعی کند پیشنهادات مشابهی را به مادورو و اورتگا ارائه داده تا سربازان بیشتری را به خدمت بگیرد.

سرسختی پوتین به این زودی‌ها منجر به پایان درگیری نخواهد شد. تلفات چندبرابر خواهد شد و ممکن است رژیم‌های مستبد آمریکای لاتین پسران خود را قربانی یک جنگ بی‌معنی کرده و باعث طولانی‌ترشدن این جنگ شوند.