به گزارش اکوایران، روز یکشنبه، پس از انتخابات ملی اسپانیا که هیچ حزبی از حمایت کافی برای تشکیل دولت برخوردار نشد، این کشور وارد یک بلاتکلیفی سیاسی شد که به احتمال زیاد به هفته‌ها چانه‌زنی یا احتمالاً انتخابات جدید در اواخر سال بیانجامد. به نوشته نیویورک تایمز، نتایج نشان داد که اکثر آرا بین جریان‌های راست میانه و چپ میانه تقسیم شده است. اما نه حزب حاکم سوسیالیست نخست‌وزیر پدرو سانچز و نه مخالفان محافظه‌کار او آرای کافی برای حکومت در پارلمان ۳۵۰ نفره را به دست نیاوردند.

در حالی که محافظه‌کاران آرای بیشتری کسب کردند اما برای تشکیل دولت به متحدانشان در حزب راست تندروی Vox نیاز داشتند. اما با این وجود، میانه‌روها دست ردی به سینه احزاب تندرو زدند.

بلاتکلیفی سیاسی

این انتخابات بی‌نتیجه یک آشفتگی سیاسی بود که از زمانی که نظام دو حزبی کشور در تقریباً یک دهه پیش شکسته شد، برای اسپانیایی‌ها به امری عادی تبدیل شده است. در زمان مهمی که اسپانیا ریاست دوره‌ای شورای اروپا را در دست دارد و جنگ در اوکراین در جریان است، کشور در یک بلاتکلیفی سیاسی گیر افتاده است.

با شمارش ۹۹ درصد آرا، حزب محافظه‌کار مردم ۱۳۶ کرسی پارلمان را به دست آورد. در حالی که سوسیالیست‌ها پیروز ۱‍۲۲ کرسی شدند. اما آنها امیدوار بودند که با به دست آوردن اکثریت قاطع و بدون نیاز به حمایت حزب Vox بتوانند دولت تشکیل دهند. بسیاری از سران حزب مردم حزب Vox آن را ازمدافتاده، تحقیرکننده ارزش‌های معتدل اسپانیا و خطرناک می‌دانند.

آلبرتو نونز فیجو، رهبر حزب مردم با باور به اینکه برنده انتخابات بوده و حق تشکیل دولت را دارد، اندکی بعد از نیمه‌شب و در مقابل جمعیتی که پرچم‌های اسپانیا را به اهتزاز درآورده بودند، گفت: «من احساس غرور می‌کنم».

اما سخنرانی او به وضوح لحنی تدافعی داشت. او گفت که همیشه نامزدهایی که بیشترین آرا را به دست آورده‌اند، دولت تشکیل دادند و استدلال کرد که نیافتادن این اتفاق یک چیز غیرعادی بوده و اعتبار اسپانیا را در خارج از کشور مخدوش خواهد کرد. او گفت که هدفش این است که اسپانیا را از یک دوره «بلاتکلیفی» نجات دهد.

آشفتگی سیاسی برای اسپانیا چیز جدیدی نیست. در سال ۲۰۱۶، این کشور ۱۰ ماه را در بلاتکلیفی سیاسی سپری کرد و از انتخاباتی به انتخابات دیگر رسید. سپس سانچز نخست‌وزیر محافظه‌کار را کنار زد و در یک مانور پارلمانی در سال ۲۰۱۸ قدرت را به دست آورد. دوباره انتخابات برگزار شد تا اینکه در نهایت، سانچز یک دولت اقلیت را با حمایت چپ افراطی و احزاب کوچک مستقل تشکیل داد.

این بار، سانچز بار دیگر از انتظارات بهتر عمل کرد. او کرسی‌های حزبش در پارلمان را افزایش داد و با حمایت کافی از متحدان چپ خود، مانع از تشکیل یک دولت محافظه‌کار شد. او شامگاه یکشنبه در خارج از مقر حزبش ادعا کرد که اکثر مردم اسپانیا می‌خواهند که کشور بر مسیر سیاست‌های ترقی‌خواهانه باقی بماند.

اگر همه احزاب موجود با ممانعت از حزب مردمی و حزب Vox از سانچز حمایت کنند، او می‌تواند یک دوره دیگر نخست‌وزیر شود؛ اگرچه این کار بسیار دشوار خواهد بود. سانچز گفت: «بلوک ارتجاع شکست خورده است».

فرار مردم از افراط‌گرایی

در هفته‌های منتهی به انتخابات، سانچز و متحدان چپ‌گرای او نگرانی‌ها از تمایل مخالفان محافظه‌کارش برای اتحاد با Vox را ابراز کرده که احتمالاً آن را به اولین حزب راست‌گرایی تبدیل می‌کند که از زمان دیکتاتوری ژنرال فرانسیسکو فرانکو در حدود ۵۰ سال پیش، تشکیل دولت خواهد داد.

احتمال حضور Vox در دولت، بسیاری از اسپانیایی‌ها را عصبانی کرد و باعث ایجاد موج‌هایی در اتحادیه اروپا و سنگرهای لیبرال شد. بسیاری از کسانی که اسپانیا را از زمان پایان رژیم فرانکو در دهه 70 در برابر افراط‌های سیاسی واکسینه‌شده می‌دانستند، شگفت‌زده شده‌اند.

لیبرال‌ها استدلال می‌کنند که قدرت‌گرفتن Vox برای اسپانیا نگران‌کننده است و نشانه دیگری از ظهور راست در اروپا تبدیل خواهد بود. در عوض، Vox در انتخابات خوب عمل نکرد و حتی ممکن است شانس حزب مردم اسپانیا برای حکومت را نیز از بین ببرد.

سانچز که به مدت پنج سال بر اسپانیا حکومت کرده است، تا تعیین دولت جدید یا زمان برگزاری انتخابات جدید، به عنوان رهبر دولت موقت باقی خواهد ماند.

تحلیلگران خاطرنشان کرده‌اند که رأی‌دهندگان اسپانیا از افراط‌های راست و چپ خسته شده و به دنبال بازگشت به میانه بودند. آنها گفتند که انتخابات جدید این روند را ادامه خواهد داد و به احتمال زیاد Vox را بیش از پیش به حاشیه خواهد برد. حزب مردم امیدوار است که آرای آنها را پس بگیرد و به اندازه کافی بزرگ شود که بتواند به تنهایی تشکیل دولت دهد.

سانچز که یکی از چهره‌های محبوب ترقی‌خواه اتحادیه اروپاست، مدیریت یک جهش اقتصادی را بر عهده داشت، اما با عقب‌نشینی از وعده‌ها و ایجاد اتحاد با احزاب سیاسی مرتبط با جدایی‌طلبان کاتالونیا و همچنین تروریست‌های سابق باسک که زمانی نیز به دنبال جدایی از اسپانیا بودند، بسیاری از رأی‌دهندگان را از خود دور کرد. سانچز پس از عملکرد ضعیف در انتخابات محلی و منطقه‌ای ماه می، انتخابات زودهنگام اعلام کرد که در پایان سال برنامه‌ریزی شده بود.

در روزهای پایانی رقابت، در حالی که نظرسنجی‌ها از عقب‌بودن سوسیالیست‌ها و گروه چپ افراطی سومار خبر می‌دادند، اما آن‌ها به تغییر اوضاع خوش‌بین بودند.

حزب مردم کمتر از حزب سانچز در مورد طرح‌های سیاسی خود مانور می‌داد. هم محافظه‌کاران و هم متحدان راست‌گرای آن‌ها کمپینی انتقادی از سانچز یا شیوه حکمرانی او که به «سانچیسمو» معروف است، به راه انداختند. آن‌ها گفتند که نمی‌توان به او اعتماد کرد، زیرا او قول خود به رأی‌دهندگان را زیر پا گذاشت، با چپ‌های افراطی ائتلاف کرد و با بده‌بستان‌های انتخاباتی، بقای سیاسی خود را بر منافع ملی ترجیح داد.

با این وجود، اسپانیا در سال‌های اخیر نمونه درخشانی برای لیبرال‌ها به نظر می‌رسید. سانچز تورم را پایین نگه داشت، تنش‌ها با جدایی‌طلبان کاتالونیا را کاهش داد و نرخ رشد اقتصادی، حقوق بازنشستگی و حداقل دستمزد را بالا برد.

اما اتحاد بین سانچز و جدایی‌طلبان و نیروهای چپ افراطی باعث نارضایتی بسیاری از رأی‌دهندگان شد. کل مبارزات انتخاباتی سانچز و متحدان چپ افراطی او که شامل هشدار‌هایی در مورد افراط‌گرایی Vox می‌شد، به همراهی بد متحدان احزاب اصلی تبدیل شد. با وجود این بحث‌ها درباره افراط‌گرایی، نتایج نشان داد که رأی‌دهندگان اسپانیایی که بسیاری از آن‌ها سال‌ها تحت دیکتاتوری و دهه‌ها تروریسم ناشی از مناقشات ارضی زندگی می‌کرد، به جریان‌های میانه‌رو روی آوردند. حزب Vox که به عنوان یکی از زاده‌های دیکتاتوری فرانکو شناخته می‌شود، ۱۹ کرسی را از دست داد.

مرینو گفت: «من فکر می‌کنم مردم می‌خواهند به سیستم دو حزبی بازگردند، زیرا ثبات را به همراه خواهد داشت. با پیروزی حزب مردم، شما می‌دانید که چه چیزی به دست می‌آورید».