به گزارش اکوایران، حمله زمینی اسرائیل به غزه که از جمعه‌شب آغاز شد، در روزهای شنبه و یک‌شنبه ادامه یافت، اما هنوز مشخص نیست که آیا این اولین گام فشار بزرگی است که اسرائیل خبر آن را داده بود یا تنها برای محک‌زدن مقاومت فلسطین است.

به نوشته زوران کاسواک، تحلیل‌گر شبکه الجزیره، ارتش اسرائیل در چهارشنبه و پنجشنبه‌شب دو حمله زمینی محدود انجام داد و ویدئوهای آن را برای پروپاگاندا منتشر کرد. در هر دو مورد، آن‌ها قبل از طلوع فجر به سمت اسرائیل عقب‌نشینی کردند. به نظر می‌رسد که حمله قریب‌الوقوع آن‌قدرها هم «بزرگ» نبوده، اما ممکن است دو حمله قبلی پیش‌درآمد یک حمله همه‌جانبه باشد.

گزارش‌های اخیر از غزه ممکن است آخرین گزارش‌هایی باشد که از طریق شبکه‌های تلفن همراه و اینترنت زمینی منتشر شده است. نیروهای اسرائیلی به زیرساخت‌های مخابراتی عمومی ضربه زده و غزه اکنون تقریباً در خاموشی کامل ارتباطات قرار دارد. تنها راه برای رساندن اطلاعات به جهان، تعداد کمی از تلفن‌های ماهواره‌ای باقیمانده است، اما آن‌ها نیز ممکن است در هر زمانی مورد هدف قرار گیرند.

هواپیماهای مخصوص جنگ الکترونیک نیروی هوایی اسرائیل می‌توانند هر وسیله‌ای که با ماهواره‌های مدار پایین در ارتباطند را رهگیری کرده و آن را با موشک هوا به زمین منهدم کند.

البته این تکنیک جدیدی نیست و برای اولین‌بار توسط روس‌ها در سال ۱۹۹۶ برای ترور جوهر دودایف، رئیس‌جمهور چچن در حالی که از تلفن ماهواره‌ای استفاده می‌کرد، استفاده شد. اسرائیلی‌ها سابقه‌ای طولانی در ترورهای هدفمند با استفاده از تلفن‌های همراه برای شناسایی و مکان‌یابی هدف را دارند. یکی از اولین قربانیان این تکنیک یحیی عیاش، رهبر حماس بود که در همان زمان دودایف کشته شد.

با این حال، تخریب راه‌های ارتباطی و استفاده از اقدامات متقابل الکترونیکی برای مسدودکردن خطوط عمومی باقی‌مانده، به نیروهای حماس که به نظر می‌رسد با دانستن تاکتیک‌ها و توانایی‌های اسرائیل برای این اقدام آماده شده‌اند، آسیبی نمی‌رساند.

منابع فلسطینی مدعی شدند که حماس زیرساخت‌های ارتباطی «ضداسرائیلی» را در شبکه گسترده تونل‌های خود در زیر نوار غزه نصب کرده و گفته می‌شود که ده‌ها کیلومتر کابل با محافظ الکترومغناطیسی قوی برای جلوگیری از تشخیص و رهگیری سیگنال‌ها گذاشته است.

این تجهیزات که در مدرن‌ترین تونل‌ها نصب شده‌اند، در عمق بیشتری قرار داشته، حداقل مقدار تابش الکترومغناطیسی را ساطع کرده و عمق زیاد آن عملا از تشخیص و رهگیری سیگنال جلوگیری می‌کند. این ابزارهای ارتباطی جدید امن ممکن است روشن کند که چگونه حماس موفق شد برنامه‌های خود را برای حمله ۷ اکتبر مخفی نگه دارد.

یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل اعتراف کرد که نیروهایش به طور خاص این تونل‌ها را هدف قرار داده‌اند. اسرائیل مدعی شد که به بیش از ۱۵۰ هدف زیرزمینی حمله کرده است، اما باید با کمی بدبینی به این ادعا نگریست. ساختمان‌هایی که ورودی‌های تونل را پنهان می‌کنند؟ شاید. اما ۱۵۰ تونل؟! بعید است.

از زمانی که حماس برای اولین‌بار جنگ زیرزمینی را آغاز کرد، تونل‌های آن از گودال‌های بدوی اولیه به عمق چند متر به سازه‌های پیچیده، مهندسی‌شده و با پوشش بتنی تبدیل شده‌اند که طبق گزارش‌ها تا عمق ۲۰ متری زیر سطح قرار دارند.

دلایل فعالیت از درون تونل‌ها (شاهکاری که نیاز به تلاش مهندسی قابل‌توجه و استفاده از نیروی انسانی سنگینی دارد) عبور از زیر موانع مرزی اسرائیل است که از جمله دیوارهای بتنی بلند که تا عمق هشت متر زیر سطح امتداد دارند. حفر عمیق تونل‌ها به حماس مزیت به آن‌ها در برابر بمباران اسرائیل می‌دهد.

بمب‌های آهنی معمولی، سقوط آزاد یا هدایت‌شونده لیزری ضریب نفوذ ضعیفی دارند. هر چیزی عمیق‌تر از یک متر از آن‌ها نسبتا مصون است. برای از بین‌بردن اهدافی که در عمق بیشتری در زیر زمین پنهان شده‌اند، مهمات ویژه‌ای نیاز است. بمب‌های شتاب‌دار راکتی که در اصل برای نفوذ به بتن ضخیم و قوی باند فرودگاه و انفجار در زمین نرم زیر آن ساخته شده‌اند و سطح سنگ‌فرش را بالا برده و آن را برای هواپیما غیرقابل استفاده می‌کنند، می‌توانند علیه تونل‌ها و پناهگاه‌های زیرزمینی استفاده شوند. بعید است که بشود از آن‌ها در غزه استفاده کرد؛ زیرا به ندرت تونل‌ها در فضای آزاد حفر می‌شوند که این بمب‌های تقویت‌شده بتوانند به آن‌ها نفوذ کنند.

حماس با نجات‌یافتن از بمباران‌های شدید، به دقت تأسیسات زیرزمینی خود را زیر سازه‌های روی زمین قرار داده است. احتمالاً تونل‌های آن تا جایی که ممکن است زیر ساختمان‌ها امتداد یافته است.

این امر باعث می‌شود تونل‌ها توسط چندین تخته بتنی محافظت شوند که حتی مهمات بزرگتر نیز در نفوذ به آن‌ها مشکل دارند. بمب‌ها و راکت‌ها معمولاً وقتی به مانعی سخت برخورد می‌کنند، منفجر شده و تنها می‌توانند به اولین طبقه بتنی نفوذ کنند، اما قدرت عبور از طبقه‌های بعدی را ندارند.

با کلاهک‌های پشت سر هم می‌توان به این مشکل غلبه کرد. این مهمات اولین‌بار با برخورد پرتابه‌ها به بالاترین مانع منفجر شده و کلاهک‌های بعدی نیز در لایه‌های بعدی منجفر می‌شوند. اکثر این کلاهک‌ها برای نابودکردن دو لایه طراحی شده‌اند، اما با تعداد کمی از آن‌ها می‌توان سه لایه را نیز منفجر کرد. اما هیچ کدام نمی‌توانند از سه یا چهار طبقه عبور کنند. اگر سازه‌ها از قبل مورد اصابت انفجارهای معمولی قرار گیرند و به لایه‌های سست آوار تبدیل شوند، کار چالش برانگیزتر می‌شود. خرابه‌ها به نفع تونل‌های حماس عمل خواهند کرد.

«بمب‌های ضدپناهگاه» اختصاصی ویژه‌ای وجود دارند که برای نابودکردن بزرگترین و سخت‌ترین پناهگاه‌های زیرزمینی طراحی شده‌اند، اما مطمئناً در این درگیری تغییر چندانی ایجاد نخواهند کرد. چنین نفوذگرهای عمیقی برای شکستن سقف‌های بتنی عظیم سنگرهای صدام حسین، رهبر سابق عراق طراحی شده بودند. اما آن‌ها راه‌حلی بسیار غیرعملی و پرهزینه خواهند بود؛ زیرا با وجود فناوری برتر در اسرائیل، هنوز شانس بسیار کمی برای شناسایی دقیق تونل‌های عمیق حماس وجود خواهد داشت. هدردادن هزاران بمب به صرفه نخواهد بود.

در نهایت، ایالات متحده از این مهمات ابرنفوذگر برای حمله به عراق استفاده نکرد. اسرائیل تعداد نامعلومی از بمب‌های حفرکننده مخصوص ۲۱۰۰ کیلوگرمی GBU-28 را خریداری کرد، اما اگر این بمب‌ها بتوانند تفاوتی استراتژیک ایجاد کنند، موجب تعجب خواهد بود؛ زیرا شرایط استفاده از آن‌ها چندان آسان نیست. عراق احتمالاً ده‌ها سنگر فرماندهی اصلی داشت که مکان آن‌ها شناخته شده بود، در حالی که حماس دارای امکاناتی کوچکتر بوده که بیشتر آن‌ها در زیر ساختمان‌ها پنهان است.

باید ببینیم که تشدید تحرکات نظامی اخیر چگونه پیش خواهد رفت و آیا منجر به حمله‌ای همه‌جانبه با استفاده از حداقل ۳۰ هزار نیروی زمینی خواهد شد یا اینکه آرام خواهد گرفت.