مانع بزرگ در روابط واشنگتن و پکن؛ چگونه می‌توان از یک جنگ بزرگ جلوگیری کرد؟

به گزارش اکوایران، روز شنبه، رأی‌دهندگان تایوانی لای چینگ-ته، معاون رئیس‌جمهور فعلی از حزب مترقی دموکرات را به عنوان رئیس‌جمهور بعدی خود انتخاب کردند که سومین پیروزی متوالی حزب در انتخابات ریاست‌جمهوری بوده و نشان‌دهنده تمایل رأی‌دهندگان به حفظ وضع سیاست‌های موجود و سطح روابط آمریکا، چین است.

به نوشته دَنیِل لَریسِن برای پایگاه ریسپانسیبل استیت‌کرفت، هنوز مشخص نیست که نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری تایوان چه تأثیری بر تنش‌های میان جزیره و چین روابط تایپه و واشنگتن خواهد داشت. ای مسئله احتمالاً توسط اقدامات و واکنش‌های عمومی طرف‌های مختلف طی روزها و هفته‌های آتی روشن خواهد شد.

نگهبان وضع موجود

علی‌رغم رقابت تنگاتنگ میان لای و هو یو-ایه، رقیب اصلی او از حزب کومینتانگ، نامزد حزب حاکم با ۴۰ درصد آرا در رقابتی سه‌جانبه که شامل کو وِن-جه از حزب خلق تایوان بود، پیروز شد.

شکست پاییز سال گذشته دو حزب اصلی اپوزیسیون برای ائتلاف بر نامزدی مشترک راه را برای پیروزی لای هموار کرد. در حالی که لفاظی‌های مبارزات انتخاباتی اپوزیسیون، پیروزی لای را رأی به رویارویی و درگیری با چین ترسیم می‌کرد، رأی‌دهندگان زیادی تصمیم گرفتند تا به سیاست‌های تسای اینگ-ون، رئیس‌جمهور مستعفی پایبند بوده و به حزب مترقی دموکرات سومین دوره ریاست‌جمهوریش را اعطا کردند.

لای بر اساس پیام حفظ وضع موجود با تسای در انتخابات شرکت کرد. در تبلیغی انتخاباتی، تسای و لای با هم در ماشین بوده و سپس رئیس‌جمهور مستقر پیاده می‌شود و به لای اجازه می‌دهد تا پشت فرمان بنشیند. تسای به او می‌گوید: «تو بهتر از من می‌توانی رانندگی کنی». با وجود محبوبیت نسبتاً کم تسای، درخواست برای ماندن حفظ مشی موجود در پیروزی لای مؤثر بود.

بعید است که پیروزی لای فوراً باعث ایجاد بحرانی بزرگ شود، اما تضمین می‌کند که گفتگو میان‌تنگه‌ای از سر گرفته نخواهد شد. فقدان گفتگو میان تایوان و چین با افزایش فشارهای پکن و بدتر شدن روابط آمریکا و چین مصادف شده و به آن کمک کرده است.

در نتیجه تنش‌هایی که طی هشت سال گذشته بین تایوان و چین و بین واشنگتن و پکن ایجاد شده فعلاً بالا خواهد ماند.

هفته گذشته، دولت بایدن با اعلام این که هیئتی از مقامات بلندپایه سابق را پس از انتخابات روز شنبه به تایوان اعزام می‌کند، بر این تنش‌ها افزود. این اقدام خشم پکن را برانگیخت و دولت چین را بر آن داشت تا این سفر را محکوم کند. این کشور گفت که دولت آمریکا باید «از ارسال سیگنال‌های اشتباه به نیروهای جدایی‌طلب استقلال تایوان دست برداشته و از هرگونه مداخله در انتخابات این جزیره خودداری کند».

همچنین دولت چین طی هفته‌های منتهی به انتخابات با تهدید اقدامات تجاری تنبیهی بر تایوان فشار بیشتری وارد کرد.

پیروزی حزب مترقی دموکرات به خودی خود مقدمه‌ای برای جنگ نیست، اما می‌تواند تندروهای واشنگتن را تشویق کرده تا سیاست‌های تهاجمی‌تر و تحریک‌آمیزتری را در قبال چین دنبال کنند و در عین حال، احتمال استفاده چینی‌ها از تاکتیک‌های قهری را افزایش می‌دهد. همانطور که مایکل سوین از مؤسسه کوئینسی در واکنش به نتیجه انتخابات گفت، پیروزی لای «احتمالاً پویایی منفی» روابط ایالات متحده و چین را بدتر خواهد کرد.

بسته به نحوه مدیریت روابط با ایالات متحده طی سال‌های آینده، این خطر وجود دارد که تلاش‌های لای برای تقویت روابط با واشنگتن باعث واکنش شدید چین شده که همه طرف‌ها را به بحرانی جدید نزدیک‌تر می‌کند.

رسالت آمریکا

لای ابراز تمایل کرده است که در آینده شاهد دیدار رئیس‌جمهور تایوان از کاخ سفید باشد. اگر لای به چنین دیداری برود و اگر دولت بایدن او را در این امر تشویق کند، تقریباً به طور قطع با اقدامات تنبیهی قابل‌توجهی از سوی چین مواجه می‌شد؛ چه در قالب جنگ اقتصادی، رزمایش‌های نظامی یا ترکیبی از این دو. اگرچه احتمالاً اقدامات ملایم‌تر برای تقویت روابط با ایالات متحده چنین پیامدهای چشمگیری نخواهد داشت؛ اما در هر صورت، به تنش‌های مداوم در روابط ایالات متحده و چین کمک خواهد کرد.

وضع موجود روابط ایالات متحده و چین حداقل طی هشت سال گذشته به طور پیوسته در حال فرسایش بوده و این روند طی سه سال گذشته در دوران بایدن سرعت گرفته است. اجماع دو حزبی آمریکا بر مهار و رقابت با چین و ادای حمایت از تایوان، به چرخه تشدید تهدیدها و واکنش بیش از حد هر دو کشور کمک کرده است. مقامات هر دو دولت تمایل دارند که بدترین تفسیر را در مورد نیات طرف مقابل داشته باشند.

سفر ۲۰۲۲ نانسی پلوسی، رئیس مجلس وقت آمریکا به تایپه آسیب‌های قابل توجهی را به روابط میان‌تنگه‌ای و روابط بین ایالات متحده و چین تحمیل کرد. پس از آن و حادثه بالون جاسوسی، تقریباً تمام سال گذشته برای دولت بایدن طول کشید تا روابط میان واشنگتن و پکن را تثبیت کند.

این امر وضعیت تایوان تحت شرایط «عادی جدید» را به میزان قابل توجهی بدتر کرده و به صلح در شرق آسیا که بیش از ۴۰ سال در جریان بوده، آسیب زده است. علاوه بر این، بی‌اعتمادی و خصومت متقابل فزاینده‌ای وجود دارد که باید پیامدهای نتایج انتخابات تایوان را ببینیم. ایالات متحده باید انتظار حداقل چهار سال دیگر از تشدید تنش‌ها و بدترشدن روابط با چین را داشته باشد

به همین دلیل ضروری است که ایالات متحده رویکرد بسیار محتاطانه‌تر و مسئولیت‌پذیرانه‌تری از آنچه تا کنون داشته، اتخاذ کند. آمریکا نه تنها باید از انجام اقدامات تحریک‌آمیز مانند تمدید ضمانت امنیتی صریح به تایوان یا احیای روابط عادی دیپلماتیک اجتناب کند، بلکه باید به دنبال ارائه تضمین‌های معتبر به پکن باشد مبنی بر اینکه هیچ علاقه‌ای به تشویق دولت استقلال‌طلب تایوان ندارد.

اطمینان‌دهی به اندازه تهدیدهای بازدارنده مهم و احتمالاً مهم‌تر است. همانطور که بانی گلاسر، جسیکا چن وایس و توماس کریستنسن اخیراً در مقاله خود در فارن افرز توضیح دادند: «برای بازدارندگی مؤثر، تهدیدها و تضمین‌ها باید معتبر باشند». ایالات متحده در متقاعدکردن سایر کشورها مبنی بر آمادگی استفاده از زور مشکلی ندارد. مسئله این است که وقتی آمریکا قول بدهد که کاری با آن‌ها نخواهد داشت، بتوانند حرفش را باور کنند.

باید آمریکا در ماه‌های آینده مراقب باشد که هرگونه حرکتی که حاکی از ارتقای روابط با تایوان است را انجام ندهد. هیئتی که قصد سفر به تایوان را دارند، با تا مدت زیادی آخرین سفر مقامات آمریکا به جزیره باشد. در حال حاضر، دولت چین شکافی بین لفاظی‌های دولت بایدن و اقدامات آن درک کرده، بنابراین بسیار مهم است که این شکاف از آنچه که هست بیشتر نشود.

کاخ سفید همچنین باید به طور خصوصی به رئیس‌جمهور آینده تایوان اطلاع دهد که نباید هیچ اقدامی که خشم پکن را برانگیزد، انجام دهد. با توجه به انگیزه‌های سیاسی دوران انتخابات برای درگیری بی‌مورد با چین، ممکن است این مسئله دشوار باشد؛ اما اگر ایالات متحده و تایوان بخواهند بدون بحران خاصی به مسیر خود ادامه دهند، باید این کار را انجام دهند.