به گزارش اکوایران، اتحادیه اروپا در حالی خود را برای انتخابات پارلمانی در ژوئن امسال آماده می‌کند که برخی ناظران معتقدند این می‌تواند مهم‌ترین انتخاباتی باشد که این اتحادیه تاکنون برگزار کرده است. با هشدار مفسران مبنی بر اینکه احزاب راست‌گرای پوپولیستی تهدیدی وجودی برای  لیبرالیسم زیربنای اتحادیه اروپا هستند، این پرسش مطرح است که آیا ترس از احیای راست افراطی ترسی واقعی است یا نه.

برخی کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که یک موج دگرگون‌کننده سراسر چشم‌انداز سیاسی اتحادیه اروپا را فرا خواهد گرفت و سال 2024 را به سال به اصطلاح راست جدید تبدیل می‌کند، نامی که برای توصیف عادی‌سازی احزاب حاشیه‌ای سابق که به طور فزاینده‌ای بخشی از جریان اصلی سیاست در سراسر جهان هستند، استفاده می‌شود. 

انتخابات آتی در ماه ژوئن؛ که تمامی 27 کشور اتحادیه اروپا را در بر می‌گیرد، شاهد مشارکت فعال حداقل یک حزب راست جدید یا راست افراطی خواهد بود.

در برخی کشورها مانند فنلاند و سوئد، این احزاب در حال حاضر بخشی از دولت‌های ائتلاف ملی هستند، در حالی که در مجارستان، ایتالیا و اسلواکی در حال حاضر دولت را رهبری می‌کنند.‌ در بلژیک، قلب نمادین اتحادیه اروپا، یک حزب راست افراطی اکنون بزرگترین حزب کشور است. حتی قدرت‌های سنتی فرانسه و آلمان، که از دیرباز طرفداران «اتحادیه» هستند، از ظهور ناسیونالیسم پوپولیستی مصون نیستند.

در حالی که فرانسه برای انتخابات ریاست جمهوری در سال 2027 آماده می‌شود، تصویر مارین لوپن روی پله‌های کاخ الیزه یک چشم‌انداز بسیار واقعی است.

راست افراطی

در آلمان، حزب آلترناتیو برای آلمان به صعود خود ادامه می‌دهد و احزاب جریان اصلی و تلاش‌های آن‌ها را برای کنار نگه داشتن جناح راست افراطی به چالش می‌کشد.

برای میانه‌روهای سنتی مانند حزب مردم اروپا، بزرگترین حزب در پارلمان اروپا از سال 1999، پیشروی راست جدید نشانه‌ای از سیاه‌ترین کابوس اتحادیه اروپا است.

با این حال، نفوذ رو به رشد راست نو، به ویژه در کشورهای مرکزی و شرقی اتحادیه اروپا، راست میانه را وادار می‌کند تا شاید به نوعی با آنها همکاری کند.

در حالی که سیاستمداران جریان اصلی اغلب احزاب راست افراطی را تندرو یا فاشیست می‌نامند (در واقع برخی از آنها ریشه در جنبش‌های آشکارا فاشیستی دارند) موفقیت آنها در نظرسنجی‌ها زنگ خطری برای انجام حرکتی فراتر از این برچسب‌ها و حداقل تلاش برای درک سیاست‌های آنهاست.

بسیاری از احزاب راست نو از سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی مشابه احزاب سوسیال دموکرات میانه‌رو، همراه با بدبینی به اروپا و مخالفت با جهانی‌سازی حمایت می‌کنند. برخی از آنها در مقایسه با همتایان پوپولیست خود در ایالات متحده نسبتاً معتدل هستند.

با این حال، ایدئولوژی‌های راست افراطی در سراسر بلوک اتحادیه بسیار متفاوت است، از محافظه کاری ملی و اجتماعی گرفته تا رویکردهای سیاسی رادیکال‌تر مانند آنهایی که احزاب پوپولیست در اروپای مرکزی و شرقی از آن حمایت می‌کنند.

مهاجرت - نگرانی مشترک این احزاب - در ابتدا در دهه 2010 به حمایت از آنها دامن زد، زیرا هزاران نفر از سقوط بهار عربی و ظهور گروه مسلح دولت اسلامی به اروپا فرار کرده بودند و نگرانی از موج عظیم مهاجرت سرتاسر اروپا را فرا گرفته بود.

بخش قابل توجهی از پایگاه راست نو از رای‌دهندگان طبقه کارگر و متوسط ​​رو به پایین تشکیل شده است که از جریان اصلی سیاست سرخورده شده‌اند. این در حالی است که حمایت طبقه کارگر از احزاب سنتی چپ به ویژه کاهش یافته است.

اما با توجه به اینکه بیشتر دستاوردهای احزاب راست جدید در پارلمان‌های ملی نسبتاً جدید است، توانایی آنها برای عمل به وعده‌های انتخاباتی هنوز مشخص نیست.

راست افراطی

انتخابات 2024 اروپا، اعتبار دموکراتیک راست نو و قابلیت «سیاست‌های تحول‌آفرین» سخت‌گیرانه آن‌ها را به آزمون خواهد گذاشت.

در همین حال، ترس از تهدید وجودی برای پروژه اتحادیه اروپا ممکن است اغراق آمیز باشد. در حالی که روندی پایدار به سمت سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تر مهاجرت در سراسر اتحادیه اروپا وجود دارد، حمایت عمومی از مداخله دولت در اقتصاد، اقدامات مرتبط با تغییرات اقلیمی و واکنش بلوک به همه‌گیری کووید-19 این تصور را به چالش می‌کشد که رای‌دهندگان این قاره به طور کلی از راست افراطی استقبال می‌کند.

در حالی که انتخابات اتحادیه اروپا از نظر تاریخی بی‌اهمیت در نظر گرفته شده است اما، برخی تحلیل‌گران انتخابات ژوئن را «لحظه‌ای برای ساختن یا شکستن» پروژه اروپایی می‌خوانند.

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بیش از 400 میلیون رأی‌دهنده اتحادیه اروپا که عددی بیش از هر زمان دیگری است، قصد دارند در انتخابات شرکت کنند، زیرا پتانسیل اقدام در سطح اتحادیه اروپا برای رسیدگی به مسائل مهمی مانند امنیت، بحران هزینه‌های زندگی، مهاجرت و تغییرات آب و هوایی را می‌بینند.

اما در حالی که اروپا بر سر این چند راهی قرار دارد، نمی‌توان از ظهور راست نو چشم پوشی کرد.

در عین حال اتحادیه اروپا به عنوان یک نیروگاه اقتصادی فراملی که ثبات و همکاری را در هسته خود دارد، لزوماً به سمت یک زلزله سیاسی پیش نمی‌رود.

انتخابات ممکن است بازی قدرت در پارلمان اروپا را تغییر دهد، اما انتظار می‌رود که نهادهای اتحادیه اروپا مواضع میانه‌روی خود را حفظ کنند و به اورسولا فون در لاین به عنوان رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا برای دومین بار رای بدهند.

با این وجود، واکنش احزاب جریان اصلی اروپا به اولویت‌های در حال تغییر رای دهندگانشان تعیین ‌خواهد کرد که آیا این بلوک از انتخابات 2024 یک قدرت میانه‌رو بدون انعطاف بیرون می‌آید، یا از این فرصت برای تحول مثبت در میان ابهامات بی‌شمار استفاده می‌کند.