به گزارش اکوایران، هفتۀ گیج کننده و به هم ریخته‌ای در دیپلماسی بین‌المللی  را پشت سر گذاشته‌ایم. هفته‌ای با پیامدهایی شدید برای اوکراین، آیندۀ جایگاه آمریکا در جهان و میراث رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ.

به نوشته داگلاس ماری در نیویورک پست، ترامپ گفته که می‌خواهد به خونریزی در اوکراین پایان دهد. رنج‌ها، وحشتناک و بن‌بست موجود، بی‌رحمانه است. اما در میان سیل نظرات تندی که این هفته از کاخ سفید بیرون آمده، دست کم ۱۰ حقیقت وجود دارد که باید به آن پایبند بود.

در عجلۀ ترامپ برای پایان دادن به خونریزی، این حقایق همان معیارهایی خواهند بود که هر توافقی بر اساس آن‌ها سنجیده می‌شود و هنگام نوشتن کتاب‌های تاریخ با آن تعریف خواهد شد. نادیده گرفتن یا جدی نگرفتن این حقیقت‌ها پیامدهای عظیمی برای دهه‌های آینده خواهد داشت:

حقیقت شمارۀ ۱

 برخلاف آنچه ترامپ چند روز پیش گفت، ولادیمیر پوتین این جنگ را آغاز کرد.

در فوریۀ ۲۰۲۲، ارتش پوتین، پس از تجمع گستردۀ نیروهایش در مرزهای اوکراین، یورش تمام‌عیاری را به اوکراین آغاز کرد. در خارج از پروپاگاندای روسیه، هیچ روایت منطقی‌ای وجود ندارد که اقدامات «تهاجمی» ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین یا ناتو را مقصر بداند و بتواند چنین اقدام نظامی را توجیه کند. این حمله پس از آن بود که پوتین پیش‌تر در سال ۲۰۱۴ کریمه را تصرف کرد و جنگی را در دونباس، در شرق اوکراین، به راه انداخت.

ارتش روسیه جنگ اوکراین

و این شامل دیگر جنگ‌هایی نمی‌شود که او آغازگرشان بود، مانند جنگ علیه کشور کوچک گرجستان در سال ۲۰۰۸.

ترامپ کاملاً درست می‌گوید که این جنگ «هرگز نباید شروع می‌شد.» به نظرم درست است که اگر او در کاخ سفید بود، این جنگ شروع نمی‌شد. اما این پوتین بود، نه زلنسکی، که جنگ را آغاز کرد.

حقیقت شمارۀ ۲

روسیه برای تصرف و گسترش می‌جنگد. فدراسیون روسیه در سال ۲۰۲۲ به اوکراین حمله کرد. فارغ از نظرتان دربارۀ اوکراین یا رهبری آن، اوکراین کشوری مستقل است که از نظر بین‌المللی به رسمیت شناخته شده است. پوتین با امید به بلعیدن کامل این کشور، به آن حمله کرد. در مقابل، اوکراین هیچ‌گونه جاه‌طلبی سرزمینی در روسیه ندارد.

و بی‌رحمی اقدامات روسیه را به یاد داشته باشید. جنایات جنگی و بی‌رحمی‌های بی‌شمار ارتش پوتین شامل ربودن حدود ۲۰،۰۰۰ کودک اوکراینی نیز می‌شود. چه کسی می‌خواهد در دنیایی زندگی کند که در آن قوی‌ها می‌توانند ضعفا را به‌سادگی ببلعند و هزاران کودک را بربایند؟ چرا ایالات متحده آزادسازی این کودکان را در صدر فهرست مطالبات مذاکراتی خود قرار نداده است؟

حقیقت شمارۀ ۳

اوکراین برای استقلال خود می‌جنگد. بیشتر اوکراینی‌ها نمی‌خواهند بخشی از روسیه باشند. آن‌ها نمی‌خواهند از مسکو بر آن‌ها حکومت شود. اکثریت قاطع آن‌ها خواهان زندگی در یک کشور مستقل و دارای حق حاکمیتی هستند که کنترل آیندۀ خود را در دست دارد.

حقیقت شمارۀ ۴

اوکراینی‌ها روس نیستند. برخلاف آنچه پوتین در مقاله‌ای در سال ۲۰۲۱ نوشت، اوکراینی‌ها و روس‌ها «یک ملت ــ یک کل واحد» نیستند. این ادعایش هم که «اوکراین مدرن کاملاً محصول دوران شوروی است» کاملاً دروغ است.

اوکراینی‌ها و روس‌ها دو گروه قومی جداگانه‌اند. زبان و تاریخ متمایزی دارند.

حقیقت شمارۀ ۵

پوتین یک دیکتاتور است. پوتین از زمان به قدرت رسیدنش در سال ۱۹۹۹، با مشت آهنین کا‌گ‌ب بر روسیه حکمرانی کرده است. او رسانه‌های مستقل را بی‌رحمانه سرکوب کرده، به انتخابات آزاد و منصفانه پایان داده، جامعۀ مدنی را نابود کرده و رقیبان سیاسی‌اش را به قتل رسانده است. نه‌تنها در داخل روسیه، بلکه در سراسر جهان. اگر افراد داخل روسیه هرگونه مخالفتی با جنگ ابراز کنند، زندانی می‌شوند.

ولادمیر پوتین

حقیقت شمارۀ ۶

زلنسکی دیکتاتور نیست. زلنسکی فردی در خارج از دنیای سیاست بود که در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۹ پیروز شد که انتخاباتی نسبتاً آزاد و منصفانه بود. او 57 درصد محبوبیت دارد، نه 4 درصدی که ترامپ ادعا کرد.

برخلاف روسیه، اوکراین رسانه‌های مستقل پویایی دارد که دولت را پاسخگو نگه می‌دارند ــ‌علیرغم ادعاهای موجود در فضای مجازی و تبلیغات ربات‌های روسی.

بسیاری از اوکراینی‌ها آزادانه از نحوۀ ادارۀ جنگ توسط دولت انتقاد می‌کنند. زمانی که بریتانیا در دهۀ ۱۹۴۰ برای بقای خود در برابر نازی‌ها می‌جنگید، انتخابات برگزار نکرد.

دیروز، سفیر روسیه در بریتانیا مغرورانه گفت که «مطمئن نیست» اگر امروز انتخابات برگزار شود، زلنسکی دوباره انتخاب شود. اما همۀ ما یک چیز را به‌طور قطع می‌دانیم. چه زلنسکی دوباره در اوکراین انتخاب شود یا نشود، پوتین همیشه در روسیه انتخاب خواهد شد. چون انتخابات او فریب و نمایش است. پوتین هرگز در عمرش یک انتخابات آزاد و منصفانه را نبرده است. چون هرگز چنین انتخاباتی را برگزار نکرده است.

حقیقت شمارۀ ۷

روسیه دوست ایالات متحده نیست. روسیه یک دولت متخاصم مسلح به سلاح هسته‌ای است که از قدرت آمریکا و جهانی که ایالات متحده ساخته متنفر است. روابطش با چین، ایران و کرۀ شمالی نزدیک‌تر از هر زمان دیگری است. در واقع، تمام دوستان اصلی آن بزرگ‌ترین دشمنان آمریکا هستند.

حقیقت شمارۀ ۸

اوکراین دوست ایالات متحده است. اوکراین می‌خواهد بخشی از نظم جهانی به رهبری آمریکا باشد. مردم و دولت آن عمیقاً طرفدار آمریکا هستند. از زمان آغاز تهاجم روسیه، مردان و زنانی که در خط مقدم اوکراین می‌جنگیدند، فقط برای محافظت از عزیزان و کشورشان با ارتش روسیه نمی‌جنگند، بلکه برای این هم می‌جنگند که می‌دانند که اگر شکست بخورند، کشورهای دیگر هدف بعدی خواهند بود.

جنگ اوکراین

حقیقت شمارۀ ۹

نمی‌توان به پوتین اعتماد کرد. این فقط بیان یک واقعیت نیست، بلکه چیزی است که ۸۱ درصد از رأی‌دهندگان آمریکایی نیز درباره‌اش با هم توافق دارند.

پوتین با نقض تمام معاهدات بین‌المللی به کشورهای متعددی حمله کرده است. او در چندین انتخابات در کشورهای همسایه‌اش دخالت کرده و توافقات بین‌المللی، از جمله پیمان منع موشک‌های هسته‌ای میان‌برد با ایالات متحده، را نقض کرده است.

او در تمام دوران کاری‌اش به رؤسای جمهور آمریکا و رهبران اروپایی دروغ گفته است. پوتین، حتی از زمان بازگشت ترامپ به قدرت، به او دروغ گفته است. اخیراً پوتین قول داد که به تأسیسات انرژی اوکراین حمله نخواهد کرد.

اما همین هفته، او یک حملۀ گستردۀ موشکی و پهپادی علیه چندین تأسیسات انرژی در اوکراین انجام داد. انگار که حرف پوتین هیچ ارزشی ندارد و برایش مهم نیست که سایرین هم این را بدانند.

حقیقت شمارۀ ۱۰

کمک‌های آمریکا به اوکراین هدر نمی‌رود.

کسی ادعا نمی‌کند که اوکراین کشوری عاری از فساد است. اما این بدان معنا نیست که نباید از مردم و حق حاکمیت آن محافظت کرد.

همچنین باید به یاد داشته باشیم که در این جنگ کدام کشور واقعاً فاسد است. روسیه یک دولت بزرگ و دزدسالار است که توسط پوتین و کارتل کوچکی از الیگارش‌ها اداره می‌شود که خودشان را به ثروتمندترین افراد روی زمین تبدیل کرده‌اند. همۀ این‌ها در حالی‌که است اکثر مردم روسیه را در فقری نگه داشته‌اند که برای اکثر ما در غرب قابل تصور نیست.

پوتین و نزدیکانش در تمام دوران کاری‌شان مشغول جمع‌آوری قدرت و ثروت بوده‌اند. و آن‌ها هر کسی را که این فساد را افشا کند، شکنجه می‌کنند و به قتل می‌رسانند. مخالف سیاسی او الکسی ناوالنی و سرگئی ماگنیتسکیِ وکیل را به یاد دارید؟ افشای فساد در اوکراین آسان است اما در روسیه مرگبار است.

علاوه بر این، به گفتۀ وزارت دفاع ایالات متحده، حدود ۵۸ میلیارد دلار از ۱۸۳ میلیارد دلار کمک به اوکراین در خود آمریکا خرج شده است. این پول به نفع کارگران و صنایع آمریکایی بوده است.

این جنگ ارتش یکی از رژیم‌های خودکامۀ جهان را هم تضعیف کرده و تهدید آن را نه‌تنها برای اروپا، بلکه برای آمریکا هم کاهش داده است؛ آن هم بدون اینکه حتی یک سرباز آمریکایی کشته شود. این جنگ همچنین پیام بازدارندۀ قدرتمندی را به چین، ایران و کرۀ شمالی فرستاده تا از اقدامات مشابه خودداری کنند.

می‌توان از زلنسکی انتقاد کرد. از او گلایه داشت. اما نباید در این توهم باشیم که چه کسی این آتش را برافروخت و چه کسی دیکتاتور یا شرور حقیقی این داستان غم‌انگیز است.

ترامپ این فرصت را دارد که به این جنگ پایان دهد و کشتار را متوقف کند. اما اگر این صلح به معنای مماشات باشد، صلحی باشد که در برابر شر سر خم می‌کند و حقایق بدیهی را انکار می‌کند، مورد احترام قرار نخواهد گرفت.

قضاوت تاریخ حتی سختگیرانه‌تر خواهد بود ــ‌چندین دهه صلح و رفاه  به‌خاطر روسیه‌ای که در شرق مزاحمت ایجاد می‌کند، بر باد خواهد رفت. بدون یک صلح قوی، فقط اوکراین نیست که رنج خواهد برد. همۀ ما آسیب خواهیم دید.

این حقیقت نهایی است.