بیش از یک سال از آغاز به کار دولت چهاردهم و مطرح شدن شعار «وفاق ملی» از سوی مسعود پزشکیان میگذرد؛ شعاری که بسیاری آن را نه صرفاً یک وعده تبلیغاتی، بلکه تلاشی واقعی برای عبور از شکافهای سیاسی، کاهش دوقطبیهای فرساینده و بازسازی سرمایه اجتماعی تحلیل کردند.
پزشکیان با تأکید بر همگرایی تلاش کرد چهرهای متفاوت از دولت ارائه دهد؛ دولتی که با بهرهگیری از نیروهای فراجناحی، تنوع قومی و جنسیتی و دعوت به گفتوگوی ملی بتواند مسیر تازهای در سیاست داخلی ایران بگشاید.
اختلافنظرها درون کابینه، خروج چهرههای برجسته و انتقادات از برخی انتصابات، این پروژه را با چالشهایی جدی مواجه کرده است.
گزارش این هفته اکوایران با مرور گفتوگوها و تحلیلهای شماری از فعالان و چهرههای سیاسی، به واکاوی فراز و فرودهای پروژه «وفاق ملی» در سال نخست دولت چهاردهم میپردازد.
