طی دهه های گذشته، دولت های مختلف برای تامین سرپناه مردم تلاش کردند برنامه های مختلفی را اجرایی کنند. هرچند این برنامه ها هر یک تا حدودی در خانه دار کردن قشری خاص به هدف نزدیک شد امانتوانست هدف بزرگ دولت ها را محقق کند. 

از این رو این سوال وجود دارد که اشکال کار کجاست؟ آیا اساسا تعریف یک سیاست عام برای خانه دار کردن اقشار مختلف می تواند صحیح باشد؟ سعید اسلامی بیدگلی دبیر کانون نهادهای سرمایه گذاری ایران به این سوال پاسخ می دهد