دستگاه های بی توجه به ایمنی ساختمان های پرخطر معرفی شوند

7 سال از حادثه پلاسکو گذشته اما همچنان تعداد ساختمان های پر خطر در تهران بالاست ، ساختمان های ناایمنی که ممکن است خاطره تلخ پلاسکو را تکرار کنند ،اقبال شاکری، عضو کمیسیون عمران مجلس درباره تکرار این حوادث تلخ با طرح  این سوال که کاستی‌های کار چیست؟ چه آن زمان و چه حالا؟  پاسخ می‌دهد: «عدم انجام وظیفه دستگاه‌هایی که در مورد ساختمان‌ها وظیفه نظارتی دارند که برحسب کسب و کار و صنف می‌توانند دستگاه‌ها و مسئولان متفاوتی داشته باشند. اگر ناظران وظایف‌شان را درست و به موقع انجام دهند، قطعا این اتفاقات خیلی کم می‌افتد. من اگر بخواهم به صورت کلان اسم ببرم، این دستگاه‌های نظارتی از شهرداری‌ها شروع می‌شوند به نظام مهندسی و بازرسان وزارت کار و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی برای کسب و کارهای درمانی و بهداشتی، اتاق اصناف برای بازرسی صنف‌های مختلف، وزارت راه و شهرسازی برای دوران بهره‌برداری ساختمان‌ها ومبحث ۲۲ ساختمانی و… می‌رسد. پس می‌بینید دستگاه‌های نظارتی متعددی در این ساختمان هم در مرحله‌ی ساخت و هم در مرحله‌ی بهره‌برداری آن مسوولیت دارند که این مسوولیت‌ها را به موقع انجام نمی‌دهند و کوتاهی و ترک‌فعل می‌کنند. این باعث می‌شود که هرازچندگاهی آن حوادث دوباره تکرار شوند.»

او به حادثه آتش سوزی آتش سوزی کلینیک سینا اطهر اشاره می‌کند و می‌گوید: «این آتش سوزی در یک ساختمان کوچک بود که ۱۹ نفر در آنجا جان خود را از دست دادند و دقیقا علت آن هم‌عدم انجام وظیفه‌ی ناظرین بود؛ یعنی بعد از ۴ سال که دادگاه مربوطه و مرجع قضائی به این پرونده رسیدگی و درصدهای تقصیر را تعیین کرد، بعد از مالکین که قصور داشتند بلافاصله بعد از آن وزارت بهداشت مقصر بود. بعد دستگاه‌های دیگر را هم به ترتیب درصدهایشان را تعیین و ابلاغ کرده بود. همان افراد و همان نهادهایی که در متروپل و در کلینیک سینا و… مقصر هستند در موضوع پیشگیری و ایمنی مسئولیت دارند. تمام این دستگاه‌ها در زمان‌هایی که اعلام شده اگر نظارت دوره‌ای برای تمدید یا صدور مجوز و… را درست انجام دهند، به نظر من این اتفاقات نمی‌افتد. من تاکید می‌کنم از شهرداری‌ها گرفته تا بقیه، همه موظف هستند وظیفه نظارتی خودشان را درست انجام دهند. الان آتش‌نشانی حداقل در تهران ساختمان‌های بحرانی و پرخطر را مشخص کرده حدود اگر اشتباه نکنم تعدادشان در تهران به ۹۰ ساختمان رسیده است. اگر همین ساختمان‌ها تعیین تکلیف شود وضعیت ایمنی ما بهبود پیدا می‌کند البته بقیه ساختمان‌ها در مراحل بعدی و در سرجای خودش باید به موضوع ایمنی‌شان رسیدگی شود. اما شما پیگیری کنید ببینید این ۹۰ تا چرا انجام نمی‌شود؟»

شاکری درخصوص این که حتی در برابر انتشار نام این ساختمان‌ها مقاومت می‌شد تا شهروندان خودشان انتخاب کنند که وارد این ساختمان نا ایمن بشوند یا خیر هم می‌گوید: «اگر نامشان را منتشر کنیم و کاری نکنیم هم سودی ندارد البته من مدتی پیش در خیابان جمهوری دیدم پاساژی را برای اولین بار بنری با این مضمون زده بودند و خیلی‌ها هم از آن استقبال کردند. من اولین بار این را دیدم. اما چه کسی باید این کارها را انجام دهد؟ باید آن دستگاه ناظر اصلی برود با قوه قضائیه یا دادستان تهران هماهنگ کند و بگوید این ساختمان دربرابر ایمن‌سازی مقاومت می‌کند و مجبور کند که به تکالیف قانونی خود عمل کند، بعد بگوید بنر را بزنید. چون آن هم دستور می‌خواهد، چون حقوق عامه در میان است حتما باید دستور قضائی داشته باشد. به نظر می‌آید اگر اینهایی که مسئولیت دارند الان در این ۹۰ ساختمانی که آتش‌نشانی اعلام کرده، می‌تواند مبنای حرکت خوبی باشد. ما برای همین ۹۰ ساختمان اگر تعیین تکلیف کنیم، بقیه‌ی ساختمان‌ها حساب کار خودشان را می‌کنند.»

شاکری درخصوص این که در زمان بروز بحران‌ها همه عقب نشینی می‌کنند و مدعی هستند که اخطار و پلمپ کردند اما مالک توجهی نکرد؛ خب آن دستگاه که متولی اصلی ایمنی ساختمان‌ها است و اگر چنین حادثه‌ای رخ داد بتوان به طور مستقیم مورد پرسش قرار بگیرد چه دستگاهی است پاسخ می‌دهد: «من نمی‌خواهم بگویم که دست شهرداری کاملا باز است، ولی از من بپرسید به نظر من مدیریت شهری نه مقصر، اما اولین دستگاهی است که می‌تواند دیگران را جمع کند. بقیه قدرت جمع کردن سایر دستگاه‌ها را ندارند. اما شهرداری این قدرت را دارد. به نظر من شهرداری براساس بند ۱۴ ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها (به مواردی از جمله اتخاذ تدابیر موثر و اقدام لازم برای حفظ شهر از خطر سیل و حریق و رفع خطر از بناها و دیوارهای شکسته و خطرناک واقع در معابر عمومی و کوچه‌ها و اماکن عمومی و دالان‌های عمومی و خصوصی و پوشاندن چاه‌ها و چاله‌ها و… پرداخته است) این قدرت را دارد و قوه‌ای است که می‌تواند مدیریت کند. نمی‌خواهم بگویم در این در این حوادث مقصر است بلکه می‌تواند شروع کننده باشد و موضوع را مدیریت کند. بنابراین به نظر من به صرف اینکه من عامل اجرایی نیستم یا قدرت قضائی و اجرایی ندارم، خودش را کنار نکشد چون قدرت مدیریت شهری دارد.»

او ادامه می‌دهد: «وقتی ساختمانی تخلف می‌کند یا عوارض نمی‌دهد یا تغییر کاربری غیرقانونی می‌دهند؛ شهرداری سریع  نیوجرسی می‌گذارد و در ساختمان را پلمپ می‌کند، جلوی فعالیت‌هایش را می‌گیرد و اقداماتی از این دست؛ پس معلوم است یک قوه قاهره‌ای دارد که اگر بخواهد می‌تواند از آن استفاده کند و مسلط به شهر است. از نظر من باید در این زمینه از شهرداری حمایت کنیم و بگوییم که مدیریت یکپارچه شهری یکی از مسئولیت‌هایی که شهرداری دارد تکلیف این ساختمان‌های نا ایمن را روشن کند و دستگاه‌هایی که کوتاهی می‌کنند معرفی شوند. به طور مثال بگویند که این گزارش آتش‌نشانی داده شده، اگر من بخواهم آن را اجرا کنم، این دستگاه و این دستگاه باید کنار من بیایند. من نامه زدم و تقاضا کردم. اینها نمی‌آیند همکاری کنند.»