به گزارش اکوایران، امید به اینکه هند بتواند به عنوان یک وزنه طرفدار غرب در برابر چین عمل کند، به سنگ بنای سیاست خارجی آمریکا تبدیل شده است. شرط بندی بر روی توانایی های آینده هند و موقعیت ژئوپلیتیک آن ، پس از سفر بیل کلینتون به دهلی در سال 2000 بیان شد. رئیس جمهورهای بعدی ، دو دموکرات و دو جمهوری خواه، محکم تر به این شرط پایبند بوده اند. از این رو از نارندرا مودی در ماه گذشته در واشنگتن استقبال گرمی شد و نخست وزیر هند به نوعی قراردادهای فناوری دفاعی را که آمریکا معمولاً برای متحدان نزدیک خود نگه می دارد، به جیب زد.

اما اگر هند، که وارد ائتلاف‌های رسمی نمی‌شود، بسیار کمتر از آن چه که  بسیاری در واشنگتن تصور می‌کنند به آمریکا متعهد  باشد، چه؟ گزارش اکونومیست نشان میدهد که با بهبود بی سر وصدا و در عین حال قابل توجه  در روابط هند و چین،  چنین چیزی احتمال دارد.

یخ رابطه هند و چین آب می شود؟

رابطه چین و هند پس  از یک نزاع خونین مرزی در سال 2020 که جان 20 سرباز هندی و حداقل چهار سرباز چینی را گرفت، بدتر شد. خشونت‌هایی که با سنگ‌ها و میله‌های آهنی در امتداد مرزهای بسیار سرد هیمالیایی غول‌های آسیایی انجام شد، به افزایش اخیر همکاری‌های دفاعی هند و آمریکا کمک کرد. آمریکا برنامه‌هایی را برای تمرین‌های نظامی مشترک بیشتر بین دو کشور طراحی کرد. دولت آقای مودی حدود 70 هزار سرباز را از مرزهای غربی هند با پاکستان به مرز شمالی آن با چین منتقل کرد. هند همچنین بیش از 300 اپلیکیشن چینی را ممنوع کرد، حملات مالیاتی را علیه شرکت های چینی آغاز کرد و تجارت و سرمایه گذاری دوجانبه را محدود کرد. با این حال اکنون بسیاری از یخ های رابطه هند و چین، آب شده است.

زمان این محدودیت های اقتصادی کوتاه بود. در سال 2021 تجارت دوجانبه هند و چین که پس از همه گیری بهبود یافته بود، 43 درصد رشد کرد و سال گذشته 8.6 درصد افزایش یافت. این رشد باعث شد که ارزش کل تجارت دوجانبه به 136 میلیارد دلار می رسد که 27 برابر بیشتر از زمانی است که آقای کلینتون در دهلی بود. در همین حال، سرحدات این دو کشور تا حد زیادی در مناقشه باقی مانده است و به شدت نظامی است اما به نظر می رسد هر دو کشور مایل به کاهش اختلافات خود هستند. پس از 18 دور مذاکره بین فرماندهان نظامی، آنها نیروهای خود را از پنج نقطه ای که در آن احتمال درگیری وجود داشت،خارج کرده اند. تنها دو نقطه مهم مرزی باقی مانده که باید از این طریق ایمن شوند.

اگر غول های آسیایی آشتی کنند...

دنیایی که در آن هند و چین، مناقشات ارضی خود را کنار بگذارند، همانطور که پیش از این برای بیش از سه دهه این کار را انجام داده اند، می تواند بسیار متفاوت از آنچه بسیاری از استراتژیست های آمریکایی تصور می کنند، باشد. در حال حاضر هم احتمال اینکه هند در صورت درگیری با چین بر سر تایوان از نیروهای آمریکایی حمایت کند بسیار کمتر از آن چیزی است که بسیاری در واشنگتن تصور می کنند. پس درصورت آشتی پایدار هند و چین، چنین چیزی غیرقابل تصور خواهد بود. در چنین دنیایی، هند در مورد مسائل جهانی مانند تغییرات آب و هوایی، تجارت و بدهی حتی کمتر از زمان کنونی، دوست غرب خواهد بود.

ادامه تنش زدایی هند و چین به نفع هر دو کشور خواهد بود. تلاش هرچند کوتاه هند برای کاهش وابستگی اقتصادی خود به چین نشان داد که این کار چقدر سخت خواهد بود. دو مورد از بزرگ‌ترین اولویت‌های آقای مودی یعنی زیرساخت و تولید، به طور ویژه ای به تولیدات چینی وابسته هستند. صنعت داروسازی هند که یک صادرکننده بزرگ است، 70 درصد مواد فعال خود را از چین تامین می کند. حتی اگر نخست وزیر در پی آن باشد که ورود این تجهیزات را محدود کند (که البته احتمال آن بسیار پایین است)، لابی های تجاری با نفوذ هند تلاش زیادی برای منصرف کردن او خواهند کرد. با این وجود، تمامی این موارد، نگرانی های امنیتی هند در مورد چین را برطرف نمی کند. این نگرانی ها قدمتی طولانی دارند و هند در هر صورت به تقویت دفاعی خود ادامه خواهد داد. هند رشد اقتصادی سریع را به عنوان شرط اساسی برای بالابردن توان نظامی خود می بیند و به درستی تجارت با چین را وسیله ای ضروری برای کمک به این رشد می داند.

چین  نیز به نوبه خود، علاقه آشکاری به حفظ هند در کنار خود دارد. به نظر می رسد که خصومت سابق چین در مرز هیچ دستاوردی جز تقویت روابط امنیتی هند با آمریکا نداشته است. در عین حال، کندی اقتصاد چین، اهمیت روزافزون بازار داخلی وسیع هند برای صادرکنندگان چینی را نمایان کرده است. گزارش‌های اخیر از هند حاکی از آن است که نزاع مرزی، اگرچه آشکارا توسط چین تحریک شده است، اما بیشتر به دلیل تصمیم‌گیری ضعیف محلی بود تا ناشی از استراتژی. در هر صورت، منافع استراتژیک چین و اقدامات اخیرآن نشان می‌دهد که احتمال تکرارتحرکات و خشونت کمتر شده است.

ناخوشایند برای آمریکا

 رابطه صلح آمیز و ثمربخش هند و چین می تواند برای جمعیت عظیم آنها و جهان بسیار مفید باشد. این اتفاق همچنین چالشی برای تفکر غربی خواهد بود که استراتژیست‌های آمریکایی و دیگر باید جدی‌تر به آن بپردازند. آشتی غول های آسیایی، روابط نزدیک آمریکا و هند را تضعیف نمی کند. هند بدون در نظر گرفتن هر گونه بهبودی در روابطش با چین، به درخواست کمک برای محافظت از خود در برابر چین ادامه خواهد داد. با این حال، اگر آمریکا خصومت خود را در قبال چین با این فرض که هند در صورت لزوم به کمکش خواهد آمد، تشدید میکند، بهتر است این کار را متوقف کند. هند برای اینکه وزنه‌ای  در مقابل چین باشد، نه تنها باید خودش سنگین باشد، بلکه باید مایل به مقابله نیز باشد.