به گزارش اکوایران، نشریه اکونومیست در سرمقاله این هفته خود به خطرات عدم اعتماد مردم نسبت به انتخابات هشدار می‌دهد، چراکه تنها در صورتی می‌توان آنها را اداره کرد که به این مساله باور داشته باشند. در غیر این صورت یکی از احزاب رقیب می‌تواند سیستم انتخاباتی را بشکند.

حتی بدون دونالد ترامپ نیز انتخابات ایالات متحده گرایش به درگیری دارد. آمریکا تنها دموکراسی ریاست جمهوری در جهان است که در آن کسی که با بیشترین آرا پیروز می‌شود لزوما قدرت را برنده نمی‌شود. فاصله دو ماهه میان رای گیری و تایید انتخابات در کنگره طولانی‌ترین زمان نسبت به سایر کشورهاست. پیچیدگی، چالش‌های قانونی به همراه دارد، که خود بر پیچیدگی می‌افزاید. برای تمام این دلایل، انتخابات آمریکا نیاز به صبر و اعتماد دارد. متاسفانه، این کشور در زمینه «اعتماد به سیستم قضایی» در میان کشورهای گروه هفت مشترکا رتبه آخر دارد و در «اعتماد به صادقانه بودن انتخابات» نیز با اختلاف آخر است.

و سپس آقای ترامپ. در مناظره انتخاباتی این هفته در فیلادلفیا، رئیس جمهور پیشینی عصبانی و معترض بود. او ادعای خود را مبنی بر دزدیده شدن انتخابات 2020 را تکرار کرد. او و حزبش دوباره خود را برای جنگ پس از انتخابات آماده می‌کنند. هردوی احزاب ادعا می‌کنند که پیروزی طرف دیگر دموکراسی در آمریکا را تهدید می‌کند. برای آقای ترامپ خطرات بیشتری هم وجود داد: اگر شکست بخورد ممکن است به زندان برود. اگر آرا نزدیک نباشد، شاید آمریکا می‌توانست از یک انتقال قدرت سمی دیگر جلوگیری کند. اما متاسفانه برای دموکراسی تحت فشار آمریکا، این رقابت ریاست جمهوری از هر زمان دیگری در نظرسنجی‌ها نزدیک‌تر است.

سه پیامد محتمل انتخابات آمریکا

از منظر اکونومیست، سه پیامد برای این مساله محتمل است. بعیدترین پیامد این است که آرا آنچنان نزدیک باشند که کامالا هریس و دونالد ترامپ در «الکترال کالج» برابر شوند. اگر این اتفاق بیفتد رئیس جمهور آمریکا توسط مجلس نمایندگان انتخاب می‌شود که هر ایالت یک رای در آن دارد. حتی اگر خانم هریس در انتخابات عمومی پنجم نوامبر برنده شود، آقای ترامپ تقریبا بطور حتم رئیس جمهور خواهد بود. و این عادلانه است چراکه از قوانین پیروی می‌کند.

پیامد دوم، پیروزی آقای ترامپ است. در این حالت، دموکرات‌ها می‌توانند در ایالت‌های با رای نزدیک که خانم هریس شکست خورده است چالش های قانونی ایجادکنند. و برخی از آنها ممکن است به دادگاه عالی بکشد که سه قاضی منصوب شده توسط آقای ترامپ باید درباره شایستگی آنها قضاوت کنند. پس از احکام این دادگاه درباره سقط جنین و مصونیت ریاست جمهوری، دموکرات‌ها به این قضات به عنوان سیاستمداران جمهوری خواه در ردای قاضی نگاه می‌کنند. با اینحال، اکثر دموکرات‌ها منتخب احتمالا احکام را خواهند پذیرفت.

با اینحال، اگر قانونگذاران دموکرات واقعا قانع شوند که دادگاه ناعادلانه عمل کرده است، ممکن است از تایید نتایج در کنگره جلوگیری کنند و از رویه‌ای پیروی کنند که جمهوری خواهان در 2021 ایجاد کردند. آن زمان، ۱۳۹ عضو مجلس نمایندگان و هشت سناتور (همگی جمهوری‌خواه) به رد نتایج رای دادند. اصلاح قانون شمارش انتخابات که دوسال قبل تصویب شد، اما آستانه را افزایش داده است بطوری که 20 سناتور و 87 عضو مجلس نمایندگان باید به رد نتایج رای دهند. در سناریوی غیرمحتمل که در آن آرای اولیه تایید می‌شوند، دموکرات‌ها احتمالا رای کامل را در هر دو مجلس از دست خواهند داد. همه اینها ممکن است، ولی محتمل ترین نتیجه در صورت پیروزی آقای ترامپ در انتخابات این است که خانم هریس تسلیم شود و به چالش دموکرات‌ها نسبت به نتایج پایان دهد.

اما اگر خانم هریس پیروز شود، آقای ترامپ چندان باوقار نخواهد بود. «کمیته ملی جمهوری خواه» پیشاپیش بیش از 100 دعوی حقوقی انتخاباتی در ایالت‌ها مطرح کرده است تا برای برخورد با نتایج آماده باشد. اما این کار به عنوان یک استراتژی قانوی احتمالا مانند سال 2020 دوباره شکست می‌خورد. خوشبختانه فرمانداران ایالت‌های چرخشی مهم انتخابات را رد نمی‌کنند. وکلا ممکن است وسوسه شوند تئوری‌های توطئه را به دادگاه ببرند و اگر برخی از پرونده‌ها به دیوان عالی برسند، جان رابرتز و سه قاضی منصوب ترامپ ممکن است با رد اعتراضات ضعیف استقلال خود را نشان دهند. دموکرات‌ها احتمالا در نهایت دیوان عالی را به‌عنوان ضامن دموکراسی خواهند دید.

خطرات اعتراض مجدد به «دزدیده شدن انتخابات»

با این وجود، یک جنبش جدید «دزدی را متوقف کنید» می‌تواند به لحاظ قانونی شکست بخورد، ولی ازنظر سیاسی پیروز شود. در انتخابات قبل تعداد بسیاری از جمهوری خواهان مجلس به رد نتیجه انتخابات رای دادند. از آن زمان، حزب جمهوری خواه به آقای ترامپ وابسته شده است. اعضا یا صمیمانه معتقدند که طرف مقابل تنها زمانی پیروز می‌شود که انتخابات را دزدی کند، یا در انظار عمومی با این ایده همراهی می‌کنند. وکسانی که از آن امتناع می‌کنند کنار گذاشته می‌شوند. اگر جمهوری‌خواهان در کنگره واقعا بتوانند رایی برای لغو انتخابات بدست آورند، احتمالا شکست خواهند خورد. اما ترویج تئوری‌های توطئه می‌تواند افسانه «انتخابات دزدیده‌شده» را حتی قوی‌تر کند.

احتمال ایجاد خشونت سیاسی 

یکی از پیامدهای احتمالی این افسانه، خشونت سیاسی است. در ژانویه ۲۰۲۵، کنگره به‌قدری تحت مراقبت خواهد بود که شورش‌های ۶ ژانویه تکرار نخواهد شد. اما پلیس محلی، سرویس مخفی و اف‌بی‌آی باید برای معترضان که به سمت مجالس ایالتی می‌روند و خطر حملات تروریستی علیه قانون‌گذاران آماده باشند. حدود ۲۰ درصد از بزرگسالان آمریکایی می‌گویند که به استفاده از خشونت برای اهداف سیاسی فکر می‌کنند. در کشوری بزرگ و  مسلح، تعداد کمی از این افراد هم می‌توانند این تهدید را جدی کنند.

خطر تدام تخریب دموکراسی

پیامد دیگر افسانه «انتخابات دزدیده‌شده» تداوم تخریب دموکراسی آمریکاست. مسلما، در ژانویه ۲۰۲۵، آمریکا همچنان شاهد انتقال مسالمت‌آمیز قدرت خواهد بود. هیچ‌یک از طرفین قادر نخواهد بود رئیس‌جمهوری را که براساس قوانین شکست خورده است، منصوب کند. اما این یک تعریف حداقلی از موفقیت دموکراتیک است. به‌طور گسترده‌تر، انتخابات‌ برای ایجاد رضایت در مردم جهت اداره شدن است، حتی توسط رئیس‌جمهوری که به او رای نداده‌اند. این مساله نیازمند این است که رای‌دهندگان باور داشته باشند که فرآیند عادلانه است و می‌توان به آن اعتماد کرد. هر بار که مردم احساس کنند یک انتخابات فاقد مشروعیت است، روزی که یکی از طرفین، به‌جای پذیرش نتیجه، سیستم را بشکند نزدیک‌تر می‌شود.