به گزارش اکوایران، تا همین اواخر، جوانان، سرمایه‌گذاران، مصرف‌کنندگان و افراد خلاق در چین فقط به چهار شهر جذب می‌شدند: پکن، پایتخت؛ شانگهای، قطب مالی؛ شنژن، مرکز فناوری؛ و گوانگ‌ژو، مرکز صادرات. این شهرهای پرجمعیت با خدمات عمومی برتر و زیرساخت‌های درخشان، از سوی دولت «شهرهای درجه یک» نامیده می‌شدند. اما در سال 2025، شهرهای کوچک‌تر چین توجهات را به سمت خود جلب خواهند کرد.

آنطور که اکونومیست نوشته، شهرهای درجه یک در حال از دست دادن جذابیت خود هستند. این شهرها برای اکثر مردم چین غیرقابل‌تحمل شده‌اند: قیمت متوسط مسکن معمولاً 30 تا 40 برابر درآمد متوسط است. همچنین، کیفیت زندگی در این شهرها پایین است، زیرا بسیاری از شرکت‌ها به یک برنامه کاری «996» (9 صبح تا 9 شب، شش روز در هفته) نیاز دارند. ساکنان این شهرها که دستمزد کمی دریافت می‌کنند و بیش‌ازحد کار می‌کنند، به دلیل رکود اقتصادی چین، کمتر خرج می‌کنند. سود بخش رستوران‌داری در پکن در نیمه اول سال 2024 تقریباً 90 درصد کاهش یافت.

در همین حال، بسیاری از شهرهای درجه دوم یا سوم در حال پیشرفت هستند. زیرساخت‌های آن‌ها درجه‌یک است، هزینه مسکن نسبتاً پایین است و سرعت زندگی در این شهرها آرام‌تر است. رشد اقتصادی آن‌ها اغلب از میانگین ملی پیشی می‌گیرد. و از نظر استانداردهای غربی، آن‌ها هنوز شهرهایی بزرگ هستند: بسیاری از آن‌ها جمعیتی بیش از 10 میلیون نفر دارند و به‌سرعت در حال رشد هستند. در مقابل، جمعیت پکن و شانگهای اکنون در حال کاهش است.

در سال 2025، این مصرف‌کنندگان در شهرهای کوچک‌تر خواهند بود که کسب‌وکارها را سرپا نگه می‌دارند. با هزینه‌های زندگی پایین‌تر، آن‌ها می‌توانند بیشتر خرج کنند. جای تعجب نیست که کافه‌ها و فروشگاه‌های خودروهای الکتریکی در خیابان‌های این شهرهای کوچک‌تر ظاهر می‌شوند. شرکت Yum China، که برند فست‌فود KFC را مدیریت می‌کند، برنامه دارد تا چند هزار شعبه جدید تا سال 2026 افتتاح کند که بیش از نیمی از آن‌ها در شهرهای کوچک‌تر خواهند بود.

در سال آینده، شهرهای کوچک‌تر افراد جوان بیشتری را جذب خواهند کرد. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که کارمندان یقه سفید (مشاغل دفتری و حرفه‌ای) به‌طور فزاینده‌ای از سختی کار در شهرهای درجه یک خسته شده‌اند. در تابستان، 12 میلیون دانشجو از دانشگاه‌های چین فارغ‌التحصیل خواهند شد. بسیاری از آن‌ها به دنبال کار، نه در پکن و شانگهای، بلکه در شهرهایی مانند چانگشا و نانجینگ خواهند بود—پایتخت‌های استانی با صنایع فرهنگی پررونق. هر دو شهر میزبان تعداد زیادی استریمر، موسیقی‌دان و هنرمند هستند.

افراد جوان با استعداد به شهرهای کوچک‌تر چین کمک خواهند کرد تا در فناوری پیشرفت کنند. هفئی را در نظر بگیرید، یک شهر سابقاً ناشناخته در استان آنهویی در شرق چین. به لطف سرمایه‌گذاری‌های دولتی و شرکت‌های خصوصی، اکنون یک بخش فناوری پررونق دارد، با صنایعی مانند تولید پیشرفته، زیست‌فناوری و نیمه‌رساناها. در سال آینده، مقامات بر توسعه «اقتصاد ارتفاع پایین» تمرکز خواهند کرد، اصطلاح مورد علاقه چین برای پهپادهای تحویل و تاکسی‌های پرنده.

شهرهای کوچک‌تر همچنین می‌توانند فضایی سیاسی آرام‌تر ارائه دهند. چنگدو، شهری در جنوب غرب، به خاطر خانه‌های چای، سبک زندگی آرام و موسیقی ضدفرهنگی‌اش شناخته می‌شود. این شهر به‌طور فزاینده‌ای افراد جوان با ذهن باز را از شهرهای درجه یک جذب می‌کند. برخی از آن‌ها ممکن است در محافل خصوصی درباره نحوه اداره کشور شکایت کنند. اما این یکی از حوزه‌هایی است که برتری پایتخت، پکن، همچنان بدون رقیب باقی می‌ماند.