به گزارش اکوایران، برایان جانسون، تاجر آمریکایی، می‌خواهد تا ابد زندگی کند؛ او در روز صدها قرص می‌خورد، هرگز بعد از یازده صبح چیزی نمی‌خورد و با وسواس ده‌ها نشانگر زیستی بدنش را کنترل می‌کند. او می‌گوید هدفش این نیست که چند سال بیشتر زندگی کند، بلکه می‌خواهد بر مرگ غلبه کند.

اما براساس استدلال اکونویست، جانسون تنها نیست؛ او بخشی از جنبش روبه رشدی است که بدن انسان را به عنوان تکه‌ای سخت افزاری برای هک، بهینه سازی و ارتقا می‌بیند. جانسون و همکارانش، از جمله پیتر تیل و ایلان ماسک، به نام «ارتقای انسان» در حال بررسی افزایش طول عمر، کاشت‌های مغزی و داروهایی هستند که عملکرد بدن و ذهن را تقویت می‌کند.

به راحتی می‌توان از این پروژه که یادآور جنبش اصلاح نژادی اوایل قرن بیستم است کناره گیری کرد، ولی کنارگذاشتن همه انواع «ارتقای انسانی» اشتباه است . این ایده که پزشکی باید به دنبال تقویت بدن باشد، نه اینکه تنها در زمان بیماری سلامتی را به آن بازگرداند، مزیت‌های بسیاری دارد. و کلید به حداکثر رساندن مزایا و به حداقل رساندن خطرات، کنار زدن شیادان و وارد کردن این پروژه به جریان اصلی علم خواهد بود.

گزینه‌های دارویی افزایش طول عمر

فردی که می‌خواهد فراتر از یک انسان معمولی باشد گزینه‌های زیادی برای انتخاب دارد. برخی از این گزینه‌ها همین حالا هم در قفسه داروها موجود است؛ مثلا «متفورمین» که دهه‌هاست برای بیماران دیابتی تجویز می‌شود، به‌نظر می‌رسد حداقل در موش‌ها طول عمر را افزایش می‌دهد؛ این نتایج در انسان تایید نشده است ولی افرادی مانند جانسون که در آرزوی عمر طولانی هستند آن را مصرف می‌کنند. «ریتالین»، که برای درمان اختلال بیش فعالی تجویز می‌شود و «تستوسترون»، هورمون اصلی جنسی مردانه به عنوان نوتروپیک شناخته می‌شوند و عملکرد شناختی را تقویت می‌کنند. سایر ترکیبات اما کمتر شناخته شده هستند؛ «نیکوتین آمید آدنین دی‌نوکلوئید» که بیشتر به نام +NAD شناخته می‌شود برای متابولیسم سلولی حیاتی است و گفته می‌شود که نه‌تنها یک نوتروپیک است، بلکه خواص ضدپیری دارد.  

دستکاری ژنتیکی 

با اینحال، بیوهکرهای ماجراجو می‌توانند کارهایی فراتر از مصرف قرص انجام دهند. پیتر تیل، تاجر و فعال سیاسی آمریکایی، مرکزی را در هندوراس تاسیس کرده است که ژن‌هایی را به سلول‌ها وارد می‌کند که سبب می‌شود بدن پروتئین بیشتری به نام فولیستاتین تولید کند. به گفته آنها، این پروتئین به رشد عضلات کمک می‌کند و کلاهک‌های شیمیایی در انتهای کروموزوم که با افزایش سن کوتاه می‌شوند را بلندتر می‌کنند.

رابط مغز و کامپیوتر

انتخاب بسیار جدی‌تر اما «رابط مغز و کامپیوتر» است؛ دستگاهی که برای ارسال مستقیم سیگنال‌ها بین مغز و تراشه‌های سیلیکونی طراحی شده است. برخی از آنها را می‌توان بطور خارجی پوشید، اما برخی دیگر مستقیما در مغز کاشته می‌شوند. چندین بیمار معلول از این دستگاه‌ها برای کنترل کامپیوترها استفاده کرده‌اند؛ از جمله دستگاه‌هایی که توسط «نورالینک» ایلان ماسک تولید می‌شود. اما این تنها گامی برای اثبات این مفهوم است؛ از نظر ماسک، تنها مغزهایی که می‌توانند به هم‌زیستی با هوش مصنوعی دست یابند، قادرند در دنیای ماشین‌های هوشمند همچنان مرتبط باقی بمانند.

چالش‌های پروژه «ارتقای انسانی»

به‌نظر می‌رسد بسیاری از مردم می‌خواهند این ایده‌ها را امتحان کنند چراکه انسان همیشه به دنبال راه‌هایی برای تقویت قدرت خود بوده است. اما پروژه ارتقای انسانی با دو مشکل مرتبط روبروست. اول اینکه، ترکیبی گیج کننده از علم پیشرفته و شیادی‌های قدیمی است. برخی از ایده‌های آن واقعا امیدوارکننده به‌نظر می‌رسند، برخی دیگر هم تلاش‌های صادقانه اما بعید هستند، ولی بسیاری تنها برای فریب مشتریان و خالی کردن جیب‌شان طراحی شده‌اند. مشکل دوم این است که سابقه این شیادی‌ها، سرمایه گذاری‌هایی که به پیشبرد این حوزه کمک می‌کنند را فراری می‌دهد. این صنعت همزمان هم پرخطر است و هم با کمبود سرمایه مواجه است.

لزوم تسهیل آزمایشات از سوی دولت‌ها

به اعتقاد تحلیلگران اکونومیست، دولت‌ها باید برای حل این مساله محیطی ایجاد کنند که آزمایش‌ها با راحتی بیشتری انجام شود. این شرایط به معنای بازنگری در مقررات پزشکی است؛ پیری اکنون به عنوان یک بیماری طبقه بندی نمی‌شود و همین اجرای آزمایش‌ها برای درمان آن را دشوار می‌کند. اما این مساله درحال تغییر است؛ نهادهای ناظر آمریکا اخیرا متفورمین را به عنوان یک داروی ضد پیری تایید کردند. قوانین بهتر به بیماران کمک می‌کند تا خوب و بد را تشخیص دهند، و به نفع محققان صادق هم خواهند بود، چراکه یک مهر تایید رسمی می‌تواند ارزش زیادی ایجاد کند. مزایای آن نیز می‌تواند بسیار زیاد باشد، چراکه بیشتر مردم از زنده بودن لذت می‌برند و از اثرات پیری بیزارند. دارویی که پیری را در میان همه مردم آمریکا به اندازه‌ای کاهش دهد که امید به زندگی یکسال افزایش یابد، مزایایی دارد که یک مطالعه آن را 38 تریلیون دلار برآورد کرده است.

ارتقای انسانی؛ تغییری که باید برای آن آماده شد

اندیشیدن درباره ارتقای انسانی به دولت‌ها کمک می‌کند تا خود را برای جنبه‌های منفی آن آماده کنند. فناوری‌هایی چون رابط مغز و کامپیوتر (BCI) ممکن است در تئوری داوطلبانه باشند، ولی اگر حتی نیمی از آنچه برخی امید دارند عملی شود، کسانی که آن را نمی‌پذیرند با یک زیان جدی روبرو خواهند شد.

شاید ارتقای انسانی مانند یک داستان علمی تخیلی به‌نظر برسد، اما غیر ممکن نیست. اگر پیشرفت‌های واقعی در این زمینه اتفاق بیفتد، جهان می‌تواند خیلی سریع تغییر کند. به داروهای کاهش وزن GPL-1 نگاه کنید؛ محققان سال‌ها روی آنها کار می‌کردند ولی تقاضای آنها یکشبه بیداد کرد. بنابراین بهتر است دولت‌ها از حالا به فکر وضع قوانین باشند تا غافلگیر نشوند.