بررسی دادههای بانک مرکزی نشان میدهد سیاست کنترل مقداری ترازنامه که از سال ۱۴۰۱ با هدف مهار رشد نقدینگی آغاز شد، تا پایان فصل سوم ۱۴۰۳ موفق ظاهر شده بود و نرخ رشد کل تسهیلاتدهی شبکه بانکی را پایینتر از نرخ تورم سالانه نگه داشت. اما از اواخر همان سال ورق برگشت؛ نرخ رشد تسهیلاتدهی از تورم پیشی گرفت و نشانههایی از افزایش عرضه پول در اقتصاد پدیدار شد.
این در حالی است که آمار عملیات بازار باز همچنان از سیاست انقباضی بانک مرکزی حکایت دارد. نکته قابلتوجه دیگر اینکه نرخ رشد تسهیلات اعطایی به بنگاهها نیز پس از سال ۱۴۰۳ از نرخ رشد کل تسهیلاتدهی پیشی گرفته است؛ به این معنا که با وجود سیگنالهای انقباضی، عملاً جریان نقدینگی در سمت تولید و بنگاهها تقویت شده است؛ پدیدهای که پرسشهایی را درباره میزان اثربخشی واقعی سیاستهای پولی مطرح میکند.
