عباس محمدی، حسابرس مستقل و عضو جامعه حسابداران رسمی ایران، در برنامه «ریسکبان» با اشاره به دو رویکرد اصلی گزارشگری مالی گفت: در یک سوی طیف، شرکتهایی قرار دارند که به بهای تمامشده تاریخی تکیه میکنند؛ روشی که اتکاپذیری بالایی دارد. در سوی دیگر، بنگاههایی هستند که مربوط بودن اطلاعات را در اولویت قرار میدهند و از رویههای حسابداری مبتنی بر ارزش منصفانه و بازار استفاده میکنند.
او افزود: استانداردهای بینالمللی گزارشگری مالی (IFRS) که طی دو دهه گذشته مبنای کار بسیاری از کشورها شده، رویکردی نزدیک به ارزشهای بازار دارد و با آیندهپژوهی و سنجش ریسک، اطلاعاتی پیشبینیپذیر ارائه میدهد.
به گفته محمدی، در ایران این شیوه کمتر رواج یافته است؛ نبود بازارهای مالی توسعهیافته، فقدان استانداردهای رسمی ارزشگذاری، نبود رتبهبندی اعتباری و موانع مالیاتی از دلایل اصلی این عقبماندگی است. او توضیح داد که شرکتها نگران شناسایی سودهای تحققنیافته و پرداخت مالیات زودهنگام هستند و به همین دلیل به بهای تمامشده تاریخی تمایل دارند.
محمدی تأکید کرد: حرکت به سمت گزارشگری مبتنی بر ارزش بازار، شفافیت و کیفیت تصمیمگیری ذینفعان را ارتقا میدهد، اما تحقق آن به رفع موانع قانونی و ساختاری بستگی دارد.
