در میان بزرگان بازار نیز ارزش معاملات پنجاه شرکت بزرگ تنها ۲ همت بود. همزمان شاخص کل با رشد ۰.۹ درصدی تا سطح سهمیلیون و ۱۹۷ هزار و ۷۰۵ واحد بالا رفت؛ رشدی که بیشترین بازدهی آن از آنِ صنعت فرآوردههای نفتی بود، در حالی که کانههای فلزی کمترین بازدهی را به ثبت رساندند. بررسی ورود و خروج پول حقیقی هم نشان میدهد صنایع فرآوردههای نفتی و سیمان بیشترین ورود را داشتند و در نقطه مقابل، محصولات کاغذی، فلزات اساسی و بانکها با بیشترین خروج پول همراه شدند. صندوقهای اهرمی هم همچنان در رکود نسبی به سر میبرند و ارزش معاملاتشان زیر سطح ۱.۵ همت باقی مانده؛ این صندوقها با وجود این شرایط میانگین بازدهی ۱.۳۴ درصدی را تجربه کردند.
بازگشت دوباره به صندوقهای طلا، تصویر دقیقتری از وضعیت این گروه ارائه میدهد. بخش اعظم دارایی این صندوقها به شمش طلا اختصاص یافته و سهم سکه در سبدشان بسیار محدود است؛ بهطوریکه تنها دو صندوق بیش از ۲۰ درصد دارایی خود را به سکه اختصاص دادهاند. دلیل این ترکیب را میتوان در نقدشوندگی بالاتر شمش، ارزش معاملات بیشتر آن در بورس کالا و همچنین ریسک بالاتر سکه جستوجو کرد. یکی از نقاط ضعف این صندوقها عدم حضور فعالشان در بازار مشتقه طلاست؛ ضعفی که بخشی از آن به محدودیت زیرساختی بورس کالا و بخش دیگرش به عدم احساس نیاز مدیران صندوقها به حضور در بازار مشتقه بازمیگردد. در کنار این، یکی دو صندوق هم سهم کوچکی از نقره را در سبد خود دارند. برای تحلیل دقیقتر عملکرد و تغییرات این صندوقها، باید منتظر انتشار گزارش پورتفوی آبان باقی ماند.
در بازار اختیار معامله سهام نیز شرایط چندان داغ نبود. ارزش معاملات بار دیگر به زیر ۷۰۰ میلیارد تومان عقبنشینی کرد و عدد ۵۳۱ میلیاردی را ثبت کرد. از این میزان، ۴۵۳ میلیارد مربوط به اختیار خرید و ارزش معاملات اختیار فروش—پس از چند روز افزایش—مجدد به زیر ۱۰۰ میلیارد تومان بازگشت. بازار در مجموع فاقد هیجان و نوسانهای تند است، اما معاملهگران باتجربه همچنان میتوانند فرصتهای معاملاتی کمریسک را از دل این آرامش نسبی بیرون بکشند.
در بورس کالا نیز نوسان قیمتها تنوع قابلتوجهی داشت. مس در سطح یکمیلیون و ۷۴ هزار تومان معامله شد، قیمت قیر با رشد دو درصدی به ۲۸ هزار و ۳۸۴ تومان رسید، میلگرد با رشد هفتدرصدی حوالی ۳۷ هزار و ۸۰۰ تومان قرار گرفت و نقره با افت ۱.۳ درصدی به ۱۹۹ هزار و ۳۰۴ تومان رسید. طلای ۲۴ عیار نیز در بورس کالا حدود ۱۵ میلیون و ۵۴ هزار تومان معامله شد، در حالی که در بازار فیزیکی قیمت طلای ۱۸ عیار ۱۱ میلیون و ۱۴۰ هزار و ۴۰۰ تومان و سکه امامی ۱۱۶ میلیون و ۲۰۵ هزار تومان ثبت شد. دلار نیز به زیر ۱۱۳ هزار تومان بازگشت. در بازار جهانی، اونس طلا روی عدد ۴۰۶۳ دلار تثبیت شد و نقره به ۴۹ دلار و ۹ سنت رسید.
با پایان یافتن تعطیلی دولت آمریکا، نگاهها دوباره به سمت فدرال رزرو و تصمیم حساس پیشروی آن درباره نرخ بهره برگشته است؛ تصمیمی که وزن رأی جروم پاول را بیش از قبل سنگین کرده، چرا که اکنون آرای موافق و مخالف افزایش نرخ بهره در حالت برابر قرار گرفتهاند. در عین حال احتمال کاهش نرخ بهره نسبت به گذشته بیشتر شده و حتی برخی پیشبینیها از آغاز احتمالی برنامه QE از فصل اول ۲۰۲۶ خبر میدهند. همین فضای مبهم سیاست پولی باعث شده بازار طلا فعلا در محدوده نوسانی مشخص گیر کند و نتواند جهتگیری تازهای نشان دهد. بازار رمزارزها هم فعلا در وضعیتی فاقد روند مشخص قرار دارد و تصویر روشنی از آینده کوتاهمدت آن دیده نمیشود
