علی اشرف نظری عضو هیات علمی دانشگاه تهران در نشست «جایگاه علوم اجتماعی در دانشگاه، دولت و نهادهای مدنی در برساختن صلح اجتماعی در ایران» اظهار کرد: متاسفانه امروز ما مشکلات زیادی داریم اما آنها را تبدیل به مسئله نمی کنیم. زمانی که یک دغدغه را تبدیل به مسئله و پس از آن مسئله‌ورزی، فکری فلسفی می کنیم به دنبال آن هستیم که چطور می توان آن مسئله را درک کرد.

اشرف نظری ادامه داد: دانشگاه در یک بعد به مثابه یک سازمان است که به صورت بروکراتیک شکل گرفته است که متاسفانه در جامعه ما بیشتر به این شکل وجود دارد. مسئله مهم آن است که وقتی جایگاه دانشگاه دیده می شود چشم انداز نهایی آن معطوف به آزادی است.

به گفته او، دانشگاه ما به مثابه یک سازمان اداری بیشتر به توصیف بسیاری از مباحث بسنده می کند. اگر در دانشگاه به دنبال دانشی فراتر از توصیف هستیم باید وجه تولید و بازتولید فکر را در دانشگاه جدی گرفت که نیازمند آرامش در این فضا است.

این استاد دانشگاه گفت: فقدان ایران‌آگاهی متاسفانه در دانشگاه های ما اتفاق افتاده است. ایران آگاهی یک مسئله شهودی است تا در لحظه درک ایران ممکن باشد. امروز شاهد هستیم در این قسمت آسیب بسیار دیده ایم. امروز ادعا می شود ما بعد از چین رتبه دوم جهان را در تعداد دانشجو و دانشگاه داریم اما این دانشگاه های بی هدف که دچار گم گشتگی هستند چه مشکلی از جامعه را حل کرده اند؟ به عنوان مثال مهاجرت تنها فیزیکی نیست بلکه شاهد مهاجرت درونی هستیم که فرد هیچ احساسی تعلقی نسبت به جامعه ندارد و تنها بحث های بی هدف را در دانشگاه مطرح می کنند.